آفتاب سوختگی پوست و درمان سریع آن

اگر شما هم در شهرهای ساحلی زندگی می‌کنید یا کارتان به گونه‌ای است که در طول ساعت‌های گرم، بیرون از خانه هستید، احتمالاً با آفتاب سوختگی و مشکلات آن آشنایید. آفتاب سوختگی به وضعیتی گفته می‌شود که در آن پوست ملتهب و دردناک می‌شود و اغلب در به دلیل قرار گرفتن بیش از حد در زیر نور خورشید ظاهر می‌شود.

پیشگیری از آفتاب سوختگی در تمام طول سال با استفاده از کرم ضد آفتاب یا با استفاده از سایر اقدامات محافظت از پوست برای همه مهم است. این امر به ویژه هنگامی که در خارج از منزل هستید، حتی در روزهای سرد یا ابری بسیار مهم است. اگر دوست دارید که با آفتاب سوختگی، علل و راه‌های درمان آن آشنا شوید، با ما در این مطلب همراه باشید تا به بررسی کامل این مشکل بپردازیم.

آفتاب سوختگی چیست؟

آفتاب سوختگی یک واکنش قابل مشاهده است که به دلیل قرار گرفتن پوست در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) اتفاق می‌افتد. اشعه ماوراء بنفش پرتوهای نامرئی و بخشی از نور خورشید هستند. این اشعه همچنین می تواند باعث آسیب نامرئی به پوست شود. آفتاب سوختگی بیش از حد و/یا متعدد باعث پیری زودرس پوست و در نهایت سرطان پوست می شود. سرطان پوست شایع ترین نوع سرطان در کشورهای دنیا به خصوص آمریکا است و قرار گرفتن در معرض نور خورشید عامل اصلی سرطان پوست است.

در طول تابستان، مردم زمان بیشتری را در خارج از منزل می‌گذرانند. افرادی که پوست روشن، خال یا کک و مک دارند یا سابقه خانوادگی سرطان پوست دارند، بیشتر در معرض ابتلا به سرطان پوست هستند. پرتوهای فرابنفش در طول ماه‌های تابستان که خورشید مستقیماً بالای سر است (معمولاً بین 10 صبح تا 3 بعد از ظهر) قوی ترین است.

علائم آفتاب سوختگی

​

علائم آفتاب سوختگی

علائم آفتاب سوختگی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ملتهب شدن پوست، که در پوست‌های سفید، صورتی یا قرمز به نظر می رسد و ممکن است در پوست قهوه‌ای یا سیاه به سختی دیده شود.
• پوست در زمان لمس کردن گرم یا داغ احساس می‌شود.
• احساس درد، حساسیت و خارش.
• تورم و التهاب.
• تاول های کوچک پر از آب، که ممکن است بترکند.
• سردرد، تب، حالت تهوع و خستگی، اگر آفتاب سوختگی شدید باشد.
• احساس درد یا وجود شن ریزه در چشم‌ها.
• هر قسمت از بدن – از جمله لاله گوش، پوست سر و لب ها – می‌تواند با قرار گرفتن در معرض آفتاب بسوزد. حتی نواحی پوشیده نیز می‌توانند بسوزند، برای مثال، حتی اگر لباس‌ها دارای بافت گشاد باشند که اجازه عبور نور فرابنفش را بدهند هم ممکن است بدن دچار سوختگی شود. حتی چشم‌ها هم اگر به شدت به اشعه ماوراء بنفش خورشید حساس باشند هم ممکن است بسوزند.

علائم آفتاب سوختگی اغلب بعد چند ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آفتاب ظاهر می‌شود.

در عرض چند روز، بدن ممکن است با کندن لایه بالایی پوست آسیب دیده شروع به بهبودی کند. یک آفتاب سوختگی بد ممکن است چند روز طول بکشد تا بهبود یابد. هر گونه تغییر طولانی مدت در رنگ پوست معمولاً با گذشت زمان از بین می رود.

چه زمانی باید برای آفتاب سوختگی به پزشک مراجعه کرد؟

اگر موارد زیر را مشاهده کردید، حتماً در اسرع وقت به متخصص پوست مراجعه کنید:

ظاهر شدن تاول‌های بزرگ؛

ایجاد تاول روی صورت، دست‌ها یا اندام تناسلی؛

تورم شدید ناحیه آسیب دیده؛

علائم عفونت مانند تاول چرکی؛

تشدید درد، سردرد، گیجی، حالت تهوع، تب یا لرز؛

بدتر شدن وضعیت پوست با وجود مراقبت در منزل؛

درد چشم یا تغییرات بینایی.

در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر فوراً و به صورت اورژانسی به پزشک مراجعه کنید:

• تب بیش از 39.4 درجه سانتیگراد همراه با استفراغ؛
• گیجی؛
• عفونت؛
• کم آبی بدن؛
• سردی پوست همراه با سرگیجه یا ضعف.

علل آفتاب سوختگی

آفتاب سوختگی در اثر قرار گرفتن بیش از حد در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) ایجاد می‌شود. اشعه ماوراء بنفش از نور خورشید یا منابع مصنوعی مانند لامپ‌های آفتابی و تخت‌های برنزه ساتع می‌شود. UVA طول موج نوری است که می‌تواند به لایه های عمیق پوست نفوذ کند و در طول زمان منجر به آسیب پوست شود. UVB طول موج نوری است که سطحی‌تر به پوست نفوذ می کند و باعث آفتاب سوختگی می‌شود.

اشعه ماوراء بنفش به سلول های پوست آسیب می‌رساند. سیستم ایمنی با افزایش جریان خون در نواحی آسیب دیده واکنش نشان می‌دهد و باعث ایجاد پوست ملتهب (اریتما) معروف به آفتاب سوختگی می‌شود.

در روزهای سرد یا ابری هم ممکن است دچار آفتاب سوختگی شوید. سطوحی مانند برف، ماسه و آب می توانند اشعه ماوراء بنفش را منعکس کرده و پوست را نیز بسوزانند.

چه عواملی خطر آفتاب سوختگی را افزایش می‌دهند؟

عوامل خطر آفتاب سوختگی عبارتند از:

• داشتن پوست سفید و موهای قرمز؛
• داشتن سابقه آفتاب سوختگی؛
• زندگی یا گذراندن تعطیلات در مکانی آفتابی، گرم یا در ارتفاعات بالا؛
• کار در فضای باز؛
• شنا کردن یا اسپری کردن آب یا روغن بچه روی پوست، زیرا پوست مرطوب بیشتر و سریعتر از پوست خشک می‌سوزد؛
• تفریحات در فضای باز و نوشیدن الکل؛
• قرار دادن منظم پوست بدون هیچ گونه محافظ در معرض اشعه ماوراء بنفش نور خورشید یا منابع مصنوعی، مانند تخت‌های برنزه؛
• مصرف داروهایی که احتمال سوختگی پوست را افزایش می‌دهند (داروهای حساس کننده پوست نسبت به نور).

عوارض آفتاب سوختگی چیست؟

قرار گرفتن مکرر در معرض نور خورشید که منجر به آفتاب سوختگی می شود، خطر آسیب‌های پوستی و بیماری‌های خاص را افزایش می‌دهد. این موارد شامل پیری زودرس پوست (پیری ناشی از نور)، ضایعات پوستی پیش سرطانی و سرطان پوست است.

پیری زودرس پوست بر اثر آفتاب سوختگی

قرار گرفتن در معرض نور خورشید و آفتاب سوختگی‌های مکرر روند پیری پوست را سرعت می‌بخشد. تغییرات پوستی ناشی از اشعه ماوراء بنفش، پیری ناشی از نور خورشید (Photoaging) نامیده می‌شود. این پیری پوست مشکلات زیر را به همراه دارد:

• ضعیف شدن بافت های همبند که استحکام و خاصیت ارتجاعی پوست را کاهش می‌دهد؛
• ایجاد چین و چروک عمیق؛
• خشک و خشن شدن پوست؛
• رگ‌های قرمز ریز روی گونه‌ها، بینی و گوش‌ها؛
• کک و مک که بیشتر روی صورت و شانه‌‌ها ظاهر می‌شود؛
• لکه‌های تیره یا تغییر رنگ صورت، پشت دست‌ها، بازوها، قفسه سینه و قسمت بالایی پشت – که لنتی‌ژین‌های خورشیدی نیز نامیده می‌شوند.

ضایعات پوستی پیش سرطانی

ضایعات پوستی پیش سرطانی، لکه های خشن و پوسته پوسته در مناطقی هستند که در اثر نور خورشید آسیب دیده اند. این ضایعات اغلب در نواحی در معرض آفتاب مثل سر، صورت، گردن و دست افرادی که پوستشان به راحتی زیر نور خورشید می سوزد، دیده می‌شوند. ضایعات پوستی پیش سرطانی می‌توانند به سرطان پوست تبدیل شوند. این ضایعات همچنین کراتوزهای اکتینیک و کراتوزهای خورشیدی هم نامیده می‌شوند.

سرطان پوست

قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید، حتی بدون آفتاب سوختگی، خطر ابتلا به سرطان پوست، مانند ملانوما را افزایش می دهد. اشعه ماوراء بنفش می‌تواند به DNA سلول‌های پوست آسیب برساند. آفتاب سوختگی در دوران کودکی و نوجوانی ممکن است خطر ابتلا به ملانوم را در سنین بالاتر افزایش دهد.

سرطان پوست عمدتاً در مناطقی از بدن که بیشتر در معرض نور خورشید هستند، از جمله پوست سر، صورت، لب‌ها، گوش‌ها، گردن، سینه، بازوها، دست‌ها، پاها و پشت ایجاد می‌شود.

برخی از انواع سرطان پوست به صورت یک ضایعه کوچک یا زخمی ظاهر می‌شوند که به راحتی خونریزی می‌کند، پوسته پوسته می‌شود، بهبود می‌یابد و سپس دوباره باز می‌شود. با وجود ملانوما، یک خال موجود ممکن است تغییر کند یا یک خال جدید مشکوک رشد کند.

در صورت مشاهده هر یک از موارد زیر در سریع‌ترین زمان ممکن به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید:

• رشد پوست جدید؛
• تغییر آزاردهنده در پوست شما؛
• تغییر در ظاهر یا بافت خال؛
• زخمی که خوب نمی‌شود.

آسیب چشم

نور UV اگر بیش از حد به چشم بتابد، به قرنیه آسیب می‌رساند. آسیب نور خورشید به عدسی می‌تواند منجر به کدر شدن عدسی (و بروز بیماری آب مروارید) شود. اگر چشم دچار آفتاب سوختگی شده باشد، ممکن است احساس درد یا شن‌ریزه داخل چشم‌ها داشته باشید. آفتاب سوختگی قرنیه را برف کوری نیز می گویند. این نوع آسیب ممکن است در اثر نور خورشید، جوشکاری، لامپ‌های برنزه کننده و شکسته شدن لامپ‌های بخار جیوه ایجاد شود.

راه‌های جلوگیری از آفتاب سوختگی

​

راه های جلوگیری از آفتاب سوختگی

از این روش‌ها برای جلوگیری از آفتاب سوختگی حتی در روزهای سرد، ابری یا مه آلود استفاده کنید. قرار گرفتن در معرض آفتاب در روزهای ابری حدود 20 درصد کاهش می‌یابد اما این به معنای امکان‌پذیر نبودن آفتاب سوختگی در روزهای ابری نیست. در اطراف آب، برف، بتن و شن دقت و مراقبت بیشتری داشته باشید زیرا این مواد اشعه های خورشید را منعکس می‌کنند و باعث آفتاب سوختگی می‌شوند. علاوه بر این، نور UV در ارتفاعات شدیدتر است. مهم‌ترین راه‌های جلوگیری از بروز سوختن ناشی از آفتاب عبارتند از:

• از قرار گرفتن در معرض نور خورشید بین ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر خودداری کنید. اشعه های خورشید در این ساعت‌ها در قوی‌ترین حالت ممکن هستند؛ بنابراین سعی کنید فعالیت های خارج از منزل را برای زمان‌های دیگر برنامه ریزی کنید. اگر نمی توانید این کار را انجام دهید، زمان قرار گرفتن در معرض نور خورشید را محدود کنید. در صورت امکان به دنبال سایه باشید و کارتان را در سایه انجام دهید.
• از برنزه کردن و آفتاب گرفتن خودداری کنید. برنزه شدن خطر آفتاب سوختگی را کاهش نمی دهد. اگر از محصولات خود برنزه کننده برای برنزه شدن استفاده می کنید، قبل از رفتن به بیرون از منزل نیز از کرم ضد آفتاب استفاده کنید.
• کرم ضد آفتاب را به مقدار مناسب استفاده کنید. حتی در روزهای ابری، از بالم لب و ضدآفتاب مقاوم در برابر آب و با SPF حداقل 30 استفاده کنید. ضدآفتاب‌های متنوعی در بازار وجود دارند که از پوست در برابر UVA و UVB محافظت می‌کنند. توجه داشته باشید که هیچ کرم ضد آفتابی نمی‌تواند 100% اشعه UVB خورشید را مسدود کند. پس سعی کنید حتی با وجود کرم ضدآفتاب هم در معرض نور مستقیم خورشید قرار نگیرید.
• حدود 30 دقیقه قبل از رفتن به فضای باز، کرم ضد آفتاب خود را به مقدار مناسب روی پوست تمیز و خشک بمالید. مقدار ضدآفتاب باید به قدری باشد که تمام سطوح پوست به جز پلک‌ها را بپوشاند. اگر از اسپری ضد آفتاب استفاده می کنید، آن را به دستان خود اسپری کنید و سپس آن را به پوست بمالید. این به جلوگیری از استنشاق محصول کمک می کند. هنگام سیگار کشیدن یا نزدیک شعله، باز از محصول اسپری استفاده نکنید. کرم ضد آفتاب را هر دو ساعت یکبار تجدید کنید – یا اگر شنا می‌کنید یا تعریقتان زیاد است، زودتر از 2 ساعت یک بار تجدید کنید. اگر آرایش می‌کنید و می‌خواهید بدون اینکه کل صورتتان را دوباره آرایش کنید، ضدآفتاب خود را مجدداً استفاده کنید، یکی از گزینه‌ها استفاده از پودرهای دارای SPF روی آرایش است.

سازمان غذا و دارو تمام تولیدکنندگان ضدآفتاب را ملزم می‌کند که محصول ضدآفتاب آن‌ها قدرت اولیه خود را حداقل برای سه سال حفظ کند. برچسب‌های ضد آفتاب را برای دستورالعمل های مربوط به نگهداری و تاریخ انقضا بررسی کنید. اگر تاریخ مصرف کرم ضدآفتاب گذشته است، آن را دور بیندازید.

• نوزادان و کودکان نوپا هم باید در برابر آفتاب محافظت شوند. با کلاه‌های لبه‌دار و لباس‌های سبک که دست‌ها و پاها را می پوشانند، از نوزادان و کودکان در برابر آفتاب سوختگی محافظت کنید. آنها را خنک، هیدراته و دور از نور مستقیم خورشید نگه دارید. زمانی که این امکان وجود ندارد، آکادمی اطفال آمریکا استفاده از کرم ضد آفتاب با SPF حداقل 15 را برای اگر لباس و سایه ضد آفتاب در دسترس نیست، ضد آفتاب های حاوی اکسید روی یا دی اکسید تیتانیوم بهترین انتخاب بعدی هستند.
• در بیرون از منزل، از وسایل محافظت‌کننده مثل چتر یا کلاه‌های لبه پهن علاوه بر ضدآفتاب، استفاده کنید. لباس‌های تیره با بافت تنگ محافظت بیشتری می‌کنند.
• وقتی بیرون از منزل هستید از عینک آفتابی استفاده کنید. عینک آفتابی را انتخاب کنید که دارای محافظ UVA و UVB است. هنگام خرید عینک جدید، امتیاز UV روی برچسب را بررسی کنید. لنزهای تیره همیشه به معنای محافظت بهتر در برابر اشعه ماوراء بنفش نیستند.
• مراقب داروها و لوازم آرایشی حساس به آفتاب باشید. برخی از داروهای رایج با نسخه و بدون نسخه می توانند پوست را نسبت به نور خورشید حساس‌تر کنند. به عنوان مثال می توان به آنتی بیوتیک‌ها، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن و داروهای کاهش دهنده کلسترول اشاره کرد. با داروساز یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد عوارض جانبی داروهایی که مصرف می کنید صحبت کنید. لوازم آرایشی حاوی آلفا هیدروکسی اسید نیز حساسیت به نور خورشید را افزایش می دهد.

درمان خانگی آفتاب سوختگی

اگر دچار آفتاب سوختگی شدید هستید، باید بلافاصله به دکتر پوست مراجعه کنید. اما اگر آفتاب سوختگی سطحی است، از درمان‌های زیر کمک بگیرید:

1. آب خنک

​

خنک کردن – درمان آفتاب سوختگی

آفتاب سوختگی اساساً التهاب پوست است. یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای درمان التهاب، خنک کردن ناحیه آسیب‌دیده است. یک راه موثر برای کمک به آفتاب سوختگی فوری، حتی زمانی که هنوز بیرون هستید، پریدن در آب (حتی در یک وان حمام) است. غوطه ور شدن در آب در طول روز می‌تواند به جلوگیری از تشدید آفتاب سوختگی کمک کند. مراقب استخرها باشید، زیرا آب کلردار می تواند پوست را بیشتر تحریک کند. همچنین باید از قرار دادن مستقیم یخ روی پوست خودداری کنید. اگرچه ممکن است زمانی که پوست شما می‌سوزد، وجود یخ، خنک‌کننده و جذاب به نظر برسد، اما در واقع می‌تواند آسیب بیشتری به پوست آفتاب سوخته فوق العاده حساس شما وارد کند.

همچنین می توانید برای کمک به خنک شدن و تسکین پوست خود، حمام با آب خنک را امتحان کنید.

2. جوش شیرین و بلغور جو دوسر

​

جوش شیرین و بلغور جو دوسر – درمان آفتاب سوختگی

ریختن چند قاشق غذاخوری جوش شیرین در یک وان پر از آب خنک و خوابیدن در آن برای حدود 15 تا 20 دقیقه کمک می‌کند تا آسیب های ناشی از نور خورشید به حداقل برسد. افزودن یک فنجان جو به آب وان هم تحریک پوستی را تسکین می دهد و به پوست کمک می‌کند تا رطوبت طبیعی خود را حفظ کند.

پوست خود را چه در حمام و چه بعد از بیرون آمدن با حوله یا لیف نکشید. خودتان را با حوله به آرامی خشک کنید اما مالش ندهید.

3. آلوئه ورا

​

درمان خانگی آفتاب سوختگی – آلوئه ورا

اگر گیاه آلوئه ورا در خانه خود ندارید، می‌توانید آن را از عطاری‌ها تهیه کنید. ژل موجود در این گیاه آبدار قرن‌هاست که برای انواع بیماری‌ها از ناراحتی معده گرفته تا عفونت کلیه استفاده می‌شود. آلوئه ورا تسکین‌دهنده آفتاب سوختگی است.

اگر خود گیاه در دسترس نیست ، ژل 100 درصد آلوئه ورا (نه لوسیون یا پماد مبتنی بر آلوئه ورا) را امتحان کنید. این ژل ها را می‌توانید در اکثر داروخانه ها پیدا کنید.

4. چای بابونه

​

درمان خانگی آفتاب سوختگی – چای بابونه

خوردن چای بابونه روح را آرامش می‌بخشد، اما علاوه بر روح، پوست آفتاب سوخته را نیز تسکین می‌دهد. چای را به طور معمول دم کنید و بگذارید خنک شود. وقتی آماده شد، یک پارچه را در آن خیس کنید و آن را روی ناحیه آسیب دیده به آرامی قرار دهید.

اگر به گرده گل یا گیاهان دارویی آلرژی دارید، نباید از این درمان استفاده کنید. ممکن است باعث واکنش آلرژیک در پوست شما شود.

5. سرکه

نظرات در مورد استفاده از سرکه برای تسکین آفتاب سوختگی متفاوت است. برخی می‌گویند افزودن دو فنجان سرکه به آب خنک حمام می تواند به رفع سوزش کمک کند، در حالی که برخی دیگر می گویند اسیدیته بالای سرکه فقط اوضاع را بدتر می کند. اگر قبلاً از این درمان برای آفتاب سوختگی‌های کوچکتر و سبک‌تر استفاده نکرده‌اید، بهتر است آن را برای سوختگی‌های بزرگ‌تر و جدی‌تر امتحان نکنید.

6. لباس‌های گشاد بپوشید

زمانی که پوست آسیب‌دیده در حال ترمیم است، لباسی بپوشید که به پوست شما نچسبد. پوست شما بزرگ‌ترین و وسیع‌ترین عضو بدن شماست، بنابراین بهتر است به آن فضایی برای تنفس بدهید. الیاف طبیعی، مانند پنبه یا بامبو، بهترین نوع پارچه پس از آفتاب سوختگی هستند.

7. آب زیاد بنوشید

از آنجایی که پوست شما در حال مبارزه با آسیب‌های ناشی از اشعه های خورشید است، به رطوبتی نیاز دارد که در مدت زمان قرار گرفتن در معرض نور خورشید از دست داده است. برای کمک به پوست در ترمیم سریع‌تر، آب زیاد بنوشید.

8. مرطوب کننده را فراموش نکنید

پس از درمان اولیه، پوست شما همچنان به مراقبت نیاز دارد. یکی از مهم ترین کارهایی که می توانید برای جلوگیری از لایه برداری پوست انجام دهید – یا آن را به حداقل برسانید – استفاده منظم از مرطوب کننده روی نواحی آسیب دیده است. از مرطوب‌کننده‌های بدون بو و رنگ (که برای پوست‌های حساس به بازار آمده) استفاده کنید تا تحریک پوست را به حداقل برسانید.

بهترین دکتر پوست برای درمان آفتاب سوختگی

اگر آفتاب سوختگی شما شدید است و با درد و التهاب همراه است، حتماً باید به یک متخصص پوست خوب مراجعه کنید تا درمان برای جلوگیری از آسیب بیشتر آغاز شود. شما می‌توانید فهرست متخصصان پوست را در وبسایت دکتر با من مشاهده نمایید و با تعیین نوبت، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.

آبسه سینه چیست ? علائم و راه های درمان آن

آبسه سینه (آبسه پستان) که ماستیت نیز نامیده می شود، از دیرباز یکی از مشکلات شایعی بوده است که با پستان ها ارتباط دارد و در برخی افراد در نوک پستان به وجود می آید. در حال حاضر نیز این عارضه برای برخی از خانم ها در دوره های گوناگونی مانند دوران شیردهی، روی می دهد. با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید که در این باره اطلاعات بیشتری در اختیار شما قرار خواهیم داد.

آبسه سینه (پستان) چیست؟

​

آبسه سینه

جمع شدن چرک در زیر پوست سینه را می توان آبسه سینه در نظر گرفت. عفونت سینه می تواند منجر به آبسه سینه شود.

آبسه سینه در مادران شیرده شیوع بیشتری دارد؛ اما امکان ابتلای همه افراد به آبسه سینه وجود دارد. آمارها نشان می دهند که حدود دو تا سه درصد زنان شیرده با عفونت سینه یا ماستیت مواجه می شوند که حدود 5 تا 11 درصد این موارد زمینه ساز بروز آبسه سینه خواهد بود.

اما تنها دلیل بروز آبسه سینه، ماستیت نیست و امکان دارد آبسه در همه افراد به وجود آید. مطالعات نشان دهنده این است که احتمال بروز آبسه سینه در زنان دارای اضافه وزن یا زنانی که سیگار مصرف می کنند، بیش از سایر افراد است.

تعریف آبسه پستانی

چنانچه به این موضوع اشاره شد، آبسه سینه را می توان تجمع دردناک عفونت و چرک در پستان مطرح کرد که باکتری ها آن را به وجود می آورند. اغلب یک عفونت باکتریایی آبسه ها را در زیر پوست به وجود می آورد. پستان، آبسه دردناک و متورمی دارد که اغلب سبب قرمز شدن رنگ پوست می شود و پوست را داغ می کند. آبسه سینه موجب متورم شدن پوست نواحی اطراف و بالا رفتن تب می شود.

ممکن است علائم آبسه سینه مشابه با سایر بیماری ها مانند ماستیت گرانولوماتوز یا میکروکلسیفیکاسیون بدخیم باشد که تشخیص بیماری با روش های تشخیصی مانند ماموگرافی به طور دقیق امکان پذیر است. در صورت تایید کلسیفیکاسیون در ماموگرافی، جراح سینه از روش های درمانی کلسیفیکاسیون استفاده می کند تا بیمار درمان شود.

چنانچه به این موضوع اشاره شد، التهاب سینه و ماستیت را می توان از شایع ترین علل بروز آبسه سینه مطرح کرد. با ورود باکتری به سینه و ایجاد عفونت، امکان ایجاد آبسه سینه در زنان باردار وجود دارد. راه های ورود باکتری ها به بافت سینه عبارت است از:

• بریدگی روی پوست
• مجاری شیری
• ترک‌ خوردگی نوک سینه

آبسه سینه و خطرات ناشی از آن

​

آبسه سینه و خطرات ناشی از آن

از آنجایی که آبسه سینه اغلب در زنان شیرده شایع است، برای حفظ سلامتی مادر و نوزاد، مراجعه زودهنگام به پزشک و تحت درمان قرار گرفتن اهمیت بیشتری پیدا می کند. اما در حالت کلی کلیه افراد در معرض خطر ابتلا به آن قرار دارند. بنابراین این عارضه باید به سرعت درمان شود؛ زیرا می تواند عفونت را تشدید کند.

چه عواملی باعث ایجاد آبسه می شوند؟

اغلب آبسه با ماستیت (درد همراه با تورم و التهاب) ارتباط دارد که به طور معمول در زنان شیرده به چشم می خورد. در صورت ورود باکتری به بافت هنگام شیردهی یا مسدود شدن مجاری شیری، ممکن است عفونت به وجود آید که سبب ایجاد ماستیت می شود و در صورت عدم درمان می تواند آبسه را به وجود آورد.

در افرادی که شیرده نیستند نیز در صورت ورود باکتری ها به مجاری شیر از طریق زخم ها یا ترک های نوک، بروز ماستیت ممکن است. باکتری ها با حمله به بافت چربی روی مجاری شیری تورم و فشار ایجاد می کنند.

در این هنگام، گلبول های سفید خون به محل باکتری ها می روند تا با عفونت مقابله کنند که در نتیجه در آن مکان منجر به تشکیل فضای توخالی و کوچک پر از چرک (آبسه) می شود. در صورت درمان نشدن ماستیت، احتمال حاد شدن و تبدیل آن به آبسه وجود خواهد داشت.

انواع عفونت سینه

عفونت پستانی به دو دسته تقسیم می شود که در ادامه هر کدام را مفصل توضیح داده ایم.

1. زمان شیردهی

بروز آبسه پستان اغلب در زمان شیردهی شایع است. با توجه و مراقبت در این دوران می توان از بروز این مشکل جلوگیری کرد که مواردی مانند جلوگیری از پرشدن شیر در پستان و جلوگیری از خراش در نوک آن در دسته این مراقبت ها قرار می گیرند. همچنین مادران می توانند پستان ها را قبل و بعد از شیردهی شستشو دهند و خشک کنند تا از ایجاد عفونت در آنها پیشگیری شود.

احتمال ابتلای مادران شیرده به آبسه پستان در دو مرحله در دوران شیردهی وجود دارد.

بعد از اولین حاملگی و در طی ماه اول شیردهی

در این زمان، نوک پستان ها بیشتر در معرض آسیب قرار خواهد داشت؛ زیرا مادران آگاهی کافی ندارند و بهداشت پستان ها مورد توجه قرار نمی گیرد. در این دوران حدود 75 درصد از آبسه های پستانی به وجود می آیند.

در زمان گرفتن کودک از شیر

در دوران گرفتن کودک از شیر، احتمال آسیب دیدگی پستان مادر و در نتیجه عفونت آن وجود دارد؛ زیرا شیر در پستان های مادر تجمع پیدا می کند. علائمی مانند تب و درد به وجود می آید و در صورت بی توجهی به آن، عفونت یا آبسه در پستان ایجاد خواهد شد.

2. غیر از زمان شیردهی

عفونت های غیر از زمان شیردهی اغلب در سنین بالا به وجود می آید که تنوع میکروبی در آنها بالاتر از عفونت های دوران شیردهی است و می توانند به دو دسته تقسیم شوند.

عفونت یا آبسه قسمت مرکزی

در این مورد، عفونت به مجاری پستان مربوط است که علائم آن در زیر هاله پستان به چشم می خورد و اغلب در خانم هایی به وجود می آید که بارداری آنها در سنین 15 تا 45 سالگی رخ می دهد. این آبسه چند نوع میکروب دارد و در صورت درمان نشدن می تواند خطرناک باشد. مصرف سیگار در ایجاد این نوع آبسه نقش مهمی دارد.

آبسه یا عفونت قسمت محیطی پستان

شیوع این عفونت ها نسبت به عفونت های مرکزی کمتر است و در سنین بالاتر به چشم می خورد. این آبسه ها در خانم های یائسه به طور ناگهانی و بدون وجود هر گونه بیماری زمینه ای پدیدار می شود که علت دقیق آن هنوز تعیین نشده است. اما برخی از بررسی ها نشان دهنده این است که اتساع مجاری پستان در این دوران می تواند به وجود آورنده عفونت باشد. در این حالت، پزشکان متخصص بیماری های پستان، شیوه تخلیه چرک را به کار می گیرند تا پستان را درمان کنند.

علائم آبسه پستان

احساس درد و تورم در سینه، خروج ترشحات از سینه و تب را می توان از شایع ترین نشانه های آبسه سینه معرفی کرد. سایر علائم شایع آبسه سینه شامل موارد زیر می شود:

• خارش
• ورم کردن، گرم شدن یا حساسیت بیش از حد بافت سینه
• حساس شدن نوک سینه
• متورم شدن غدد لنفاوی زیر بغل
• سردرد
• قرمزی پوست
• حالت تهوع و استفراغ
• خستگی

آبسه سینه در زنان شیرده می‌تواند منجر به کم شدن شیر شود. در صورت مواجهه با چنین علائمی بهتر است به پزشک متخصص جراح عمومی مراجعه کرد.

حدود شش هفته بعد از زایمان را می توان میانگین زمان آغاز عفونت پستان در زنان شیرده دانست؛ همچنین می توان شیردهی را دلیل 10 تا 33 درصد عفونت های سینه مطرح کرد.

درست است که شیوع این مشکل بیشتر در زنان شیرده به چشم می خورد، اما احتمال ابتلای زنان غیر شیرده و مردان نیز به عفونت و آبسه سینه وجود دارد. دلیل اصلی آبسه سینه در چنین افرادی این است که عفونت سینه آنها درمان نشده است. ورود باکتری ها به بافت سینه می تواند از چند طریق رخ دهد و منجر به عفونت شود:

• بریدگی سینه
• ترک خوردگی نوک سینه
• سوراخ کردن و پیرسینگ سینه

ریسک فاکتورهای عفونت سینه چیست؟

برخی از موارد، افزایش دهنده احتمال بروز آبسه سینه هستند. مواردی که در زنان شیرده خطرآفرین هستند، عبارتند از:

• عدم رعایت برنامه‌ منظم برای شیردهی به نوزاد
• حذف دفعات شیردهی
• پوشیدن لباس زیر خیلی تنگ و فشار به مجاری شیر
• از شیر گرفتن نوزاد پیش از زمان مناسب
• استرس و خستگی مادر

برخی عوامل نیز افزایش دهنده احتمال بروز آبسه سینه در مردان و زنان غیر شیرده هستند که عبارتند از:

• بالا رفتن سن و خروج از سن باروری
• مصرف دخانیات یا سیگار
• سابقه فردی آبسه سینه
• ابتلا به سرطان التهابی پستان (نوعی نادر و کمیاب از سرطان سینه)
• اضافه وزن

تشخیص آبسه سینه

​

تشخیص آبسه پستان

علائم عفونت و آبسه سینه شباهت بسیار زیادی به یکدیگر دارند و تشخیص تفاوت این دو بر عهده پزشک است. پزشک با پرسیدن شرح حال فرد و انجام معاینه بالینی می تواند به تشخیص عفونت یا آبسه بپردازد.

انجام سونوگرافی می تواند تشخیص آبسه سینه را قطعی کند. در برخی موارد ممکن است نیازمند آسپیراسیون سوزنی باشد. در این روش، پزشک از یک سوزن بسیار نازک استفاده می کند و به نمونه برداری از سینه می پردازد. این روش می تواند به بررسی سایر بیماری ها مانند کیست های خوش خیم و سرطان سینه بپردازد.

درمان آبسه پستانی در دوران شیردهی و غیر شیردهی

​

درمان آبسه پستانی در دوران شیردهی و غیر شیردهی

روش های زیر برای درمان آبسه در دوران های مختلف به ویژه در دوران شیردهی مادران توصیه می شود:

• مصرف آنتی بیوتیک ها: در صورت تجویز آنتی بیوتیک برای خانم های مبتلا به عفونت پستانی توسط پزشک، مصرف آن به طور منظم ضروری است. زیرا آنتی بیوتیک یکی از بهترین روش های درمان این عارضه است.
• استراحت مادر: استراحت و استفاده از کمپرس های سرد و گرم از روش هایی است که مادران به کار می گیرند تا عفونت پستان خود را درمان کنند.
• شستشوی پستان پیش از شیر دادن: در صورت عفونت پستان، شستشوی سینه مادر با آب گرم و صابون تمیز و مخصوص 15 دقیقه قبل از شیر دادن به نوزاد توصیه می شود. همچنین خشک کردن آن نیز با یک دستمال پارچه ای تمیز الزامی است.

درمان آبسه سینه

​

درمان آبسه سینه

در ادامه به رایج ترین روش های درمان آبسه پستان اشاره خواهد شد.

تخلیه چرک

تخلیه چرک از سینه، یکی از بهترین روش هایی است که می توان به منظور از بین بردن تورم و التهاب سینه به کار برد. در زنان شیرده یا مواردی که آبسه کوچکتر از سه سانتی متر باشد، پزشک اغلب از آسپیراسیون سوزنی استفاده می کند تا چرک سینه را تخلیه کند.

احتمال این که آبسه سینه در افراد غیرشیرده تکرار شود، بیشتر از زنان شیرده است؛ به همین علت معمولا ترجیح پزشکان این است که در مورد این افراد از روش های دیگری به منظور درمان آبسه سینه استفاده کنند. در صورت بزرگ بودن اندازه آبسه سینه، پزشک آبسه را تخلیه کرده و سپس محل آن را بسته و جمع می کند. این کار موجب تسریع روند درمان می شود.

دارو درمانی

در برخی از موارد ممکن است تجویز مصرف آنتی بیوتیک توسط پزشک برای چهار تا هفت روز باشد. در صورت تجویز آنتی بیوتیک توسط پزشک، دارو باید طبق دستور مصرف شود و حتی در صورت بهبود علائم به صورت کامل مصرف شود. همچنین برای تسکین درد می توان از مسکن هایی استفاده کرد که نیازی به نسخه پزشک نداشته باشد، مانند استامینوفن، ایبوپروفن یا کمپرس گرم.

دکتر با من می تواند خدمات پزشکی مورد نیاز متقاضیان شامل مشاوره پزشکی و عرضه محصولات پزشکی را به آنها ارائه دهد. به عبارت بهتر این مجموعه بین پزشکان و مراجعه کنندگان ارتباط برقرار می کند. مواردی مانند مشخصات و نحوه دسترسی به هر پزشک توسط این تیم ارائه شده است.

راه های پیشگیری از آبسه پستانی

استفاده از کرم های نرم کننده برای نوک سینه را می توان یکی از راه های پیشگیری از آبسه سینه در نظر گرفت. این کار از ترک خوردن نوک سینه جلوگیری می کند. در صورت ابتلا به ماستیت بهتر است که اقدامات لازم برای درمان بیماری در اسرع وقت و قبل از ایجاد آبسه سینه انجام شود.

زنان شیرده باید برخی نکات را رعایت کنند تا از این طریق به پیشگیری از بروز آبسه‌ سینه بپردازند:

• خالی کردن سینه ها به صورت مرتب و خودداری از داشتن سینه پرشیر به مدت طولانی
• اجتناب از وقفه طولانی بین دو بار شیردهی
• ممانعت از وارد شدن فشار شدید به سینه ها و پرهیز از پوشیدن لباس زیر تنگ

مراجعه به پزشک و بهترین دکتر متخصص برای آبسه سینه

در صورت داشتن علائم ماستیت (عفونت سینه) بیش از 24 ساعت بهتر است به پزشک مراجعه و با وی مشورت شود. اغلب آنتی بیوتیک ها توسط پزشکان برای درمان ماستیت استفاده می شوند.

در صورت تجربه علائم زیر در اولین فرصت باید به پزشک مراجعه کرد و به مشاوره پرداخت:

• احتمال وجود عفونت در هر دو سینه
• مشاهده خطوط قرمز در ناحیه زخم یا پیرامون آن
• مشاهده‌ی چرک یا خون در شیر
• علائم شدید ماستیت
• تجربه‌ علائم ماستیت به‌ طور ناگهانی

دکتر با من اقدام به جمع آوری مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان کرده است تا افراد از موقعیت مکانی، شماره تلفن تماس، مشخصات، نحوه دسترسی و سایر موارد مربوط به هر پزشک آگاهی کامل پیدا کنند. به این ترتیب می توانند بهترین انتخاب را متناسب با نوع نیاز خود داشته باشند.

کلام آخر

یکی از مشکلات شایع مرتبط با پستان، آبسه سینه یا ماستیت است که یکی از دلایل نگرانی و مراجعه به پزشک خواهد بود. آبسه سینه اغلب درد و ناراحتی را به دنبال دارد؛ عدم درمان آبسه سینه می تواند عفونت را منتشر کند و زمینه ساز مشکلات جدی شود. در صورت مواجهه با علائم غیرطبیعی آبسه سینه باید به پزشک و دکتر متخصص جراحی عمومی مراجعه کرد تا این مشکل برطرف شود. از طریق مراجعه به وب سایت دکتر با من می توان بهترین سایت متخصص فلوشیپ جراحی پستان را پیدا کرد.

سندروم پیش از قاعدگی چیست و چگونه درمان میشود؟

سندرم پیش از قاعدگی اختلالی است که هر زنی معمولا در دوران سیکل پریودی خود آن را تجربه می کند. اما ضعیف یا شدید بودن آن با توجه به شرایط فرد کاملا متفاوت است.

چنانچه این بیماری شدید باشد ممکن است فرد از امور زندگی خود باز بماند و نتواند آن ها را به درستی انجام دهد، در نتیجه کنترل این بیماری موجب می شود که شخص راحت تر این دوران را سپری کند.

به سندرم پیش از قاعدگی نیز PMS می‌گویند. این سندروم معمولا از روز تخمک گذاری شروع می شود و تا پریود شدن شخص نیز ادامه دارد. در واقع ممکن است این دوره تا 15 روز طول بکشد. اما اصولا این عدد ثابت نیست.

علت ایجاد سندروم پیش از قاعدگی در خانم ها چیست؟

​

علت ایجاد سندروم پیش از قاعدگی در خانم ها

این سندروم علل روحی و جسمی بسیاری دارد، اما موارد زیر علل شایع آن است:

1.تغییرات هورمونی: تغییرات هورمونی موجب می شود که در بدن شخص یک سری اختلالات به وجود بیاید، که موجب شود، شخص حالت روحی یکسانی نداشته باشد و  تجربه یک درد جسمی در شکم و یا پاهای خود احساس کند.

2. افسردگی: یکی از نشانه های سندروم قاعدگی، بیماری افسردگی است. در واقع نمی توان گفت صرفا شخصی که افسردگی دارد، مبتلا به این سندروم است بلکه حتی احتمال دارد که شخص افسردگی خفیفی داشته باشد و در زمان این سندروم خود را قوی تر نشان دهد. در نتیجه بهتر است برای تشخیص درست این بیماری، به پزشک متخصص زنان و زایمان مراجعه کنید، که لیست کامل آنها در سایت دکتر با من برای دسترسی راحت تر شما وجود دارد.
3. تغییرات شیمیایی مغز: سروتونین یک مادهٔ شیمیایی در مغز انسان بوده و هر گونه تغییر و تحولات در آن موجب خواهد شد، شخص به بیماری های مختلفی از جمله سندرم پیش از قاعدگی دچار شود. اختلال در سطح سروتونین باعث بروز بیماری افسردگی قبل از دوران قاعدگی می شود و علاوه بر آن نیز شخص مدام احساس خستگی و خواب می کند و تمایل دارد که غذاهای خاص و پرچرب مصرف کند.

علائم سندروم پیش از قاعدگی چیست؟

​

علائم سندروم پیش از قاعدگی

هر زن یک هفته قبل از پریود معمولا، حالت‌های گوناگونی از جمله: ورم صورت و بدن، تغییرات در خلق‌ و‌ خو، مشکلات معده و گوارش، خستگی، بی‌حوصلگی و  سفت شدن بدن را تجربه می کند. همه ی این موارد از جمله علائم سندرم پیش از قاعدگی است که باز هم در هر فرد نسبت به فرد دیگر متفاوت است و حتی ممکن است او فقط یکی از این علائم را تجربه کند.

این سندرم یک اتفاق شایع در بین زنان است که حداقل چندین بار شخص در طول زندگی خود تجربه می کند. به طور کلی علائم سندروم پیش از قاعدگی بسیار زیاد است که ما مهم ترین آن ها را برای شما آورده ایم.

1. علائم جسمی

• سردرد های خفیف و شدید
• درد عضلات و مفاصل در شخص
• خستگی و خواب آلودگی
• تغییرات سریع در وزن
• درد پستان و ورم آن
• جوش های ریز و درشت در صورت
• مشکلات گوارشی و هضم غذا

2. علائم روحی

• افسردگی و بیماری های روانی
• گریه ی های بدون علت
• استرس و بی قراری
• عصبانیت شدید
• تغییر در خلق و خوی فرد
• عدم تمرکز
• کاهش یا افزایش میل جنسی
• بی اشتهایی و عدم میل به غذا
• علاقه بیش از به شیرینی و فست فود
• اختلال در خواب شخص
• تمایل به ترک جمع و تنها ماندن

برخی از علائم بالا برای فرد در دوران قاعدگی تحمل ناپذیر است و شخص نمی تواند به صورت عادی کارهای روتین خود را انجام دهد در نتیجه می توان گفت که بایستی به متخصص زنان و زایمان، متخصص غدد و یا متخصص اعصاب و روان که لیست کامل آن در سایت دکتر با من وجود دارد، مراجعه نماید.

پزشکان سندروم پیش از قاعدگی را چگونه تشخیص می دهند؟

آزمایش خاصی برای سندروم پیش از قاعدگی وجود ندارد که دقیقا وضعیت بیمار را بر اساس آن تشخیص دهند، اما پزشکان به صورت کلی وضعیت بیمار را بر اساس آزمایش های هورمونی که از او میگیرند، می سنجند تا تشخیص دهند که وضعیت هورمونی او به چه صورت است و سپس بر اساس آن درمان را آغاز می کنند.

مورد بعدی این است که آن ها از بیمار می خواهند که وضعیت روحی و رفتار های خود را در طول این مدت یادداشت کنند، تا بتوانند به درستی وضعیت شخص را تشخیص دهند و در نتیجه درمان را آغاز کنند.

روش های درمان سندروم پیش از قاعدگی

درمان سندروم پیش از قاعدگی با ورزش و رژیم های غذایی به خوبی کنترل می شود و در برخی از افراد نیز به طور کامل از بین می رود. در این جا پزشک در صورت تشخیص، برای شخص داروهای ضد افسردگی تجویز می کند تا علاوه بر اینکه حالات روحی او کنترل شود، از نظر جسمانی نیز درمان صورت بگیرد.

معرفی راهکارهای خانگی برای درمان بیش از قاعدگی

همان طور که گفته شد، سبک و شیوه زندگی به شدت بر روی سندرم قاعدگی تاثیرگذار است و موجب خواهد شد فرد احساس بهتری را در این دوران داشته باشد.

• یک رژیم غذایی خوب داشته باشید و تا می توانید از غذاهای فست فودی پرهیز کنید
• میزان مصرف شیرینی، سیگار و الکل را به حداقل برسانید.
• مصرف مکمل‌هایی هایی که حاوی ویتامین D است و یا ساشه هایی که حاوی منیزیم می باشد، دردهای عضلانی را به شدت کاهش می دهد.
• اگر امکان آفتاب گرفتن در محیط را دارید، حتما این کار را انجام دهید.
• حتما ورزش را در برنامه ی زندگی خود قرار دهید.
• سعی کنید حتما در طول روز آب بنوشید.
• مصرف دمنوش های گیاهی مانند گل گاوزبان و بابونه
• 8 ساعت خواب مفید را داشته باشید.
• زمانی که دچار این سندروم می شوید حتما از دوش آب گرم استفاده کنید.
• برای آرامش دوش بگیرید.
• مدیتیشن و یوگا را هر روز صبح یا پایان شب انجام دهید.
• ماساژ درمانی
• مصرف حبوبات را کمتر کنید.
• مصرف کافئین را کم کنید.
• شرایط خود را برای اطرافیان توضیح دهید و از آنها بخواهید تا در طول این دوره با شما همکاری کنند.
• همکاری همسر و درک بسیار او

به عنوان یک زن بدانید که این موضوع نیز جزئی از زندگی شما است و بایستی آن را دوست داشته باشید، و سعی کنید با یک سبک زندگی درست آن را ادامه دهید.

درمان دارویی سندرم اختلال قاعدگی

1. داروهای ضدافسردگی که در دسته ی روانپزشکی قرار دارد: شامل فلوکستین، پاروکستین، سرترالین که در کاهش علائم این سندروم بسیار مفید است. میزان و مدت زمان مصرف دارو برای هر شخص متفاوت است.
2. داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند مسکن: مثل ایبوپروفن، یا ناپروکسن سدیم می‌تواند درد را کاهش دهد و بسیاری از بیماری ها را درمان کند.
3. دیورتیک‌ها: از جمله قرص هایی هستند که ادرار آور بوده و موجب می شوند که مایعات اضافی در بدن خارج شود.
4. قرص‌های جلوگیری از بارداری: این قرص ها برای تنظیم سیکل قاعدگی بوده و با پایین آوردن سطح تخمک گذاری کمک خواهند کرد که علائم پیش از بارداری کاهش یابد.
5. کپسول پی‌ام‌اس پوز: این کپسول گیاهی بوده، و حاوی عصاره پنج انگشت است و شخص با مصرف یک بار در روز می تواند بسیاری از علائم سندرم پیش از قاعدگی را درمان کند.
6. داروهای گیاهی: گیاهانی مثل زنجبیل، مخمر و روغن گل پامچال در درمان و یا پیشگیری از بیماری به شدت تاثیرگذار هستند و باعث بهبودی این نوع بیماری می شود. البته این موضوع را در نظر  بگیرید که مصرف خودسر گیاهان دارویی خطرناک بوده و ممکن است که سلامتی شخص را به خطر بیندازد . پس بهتر است که قبل از مصرف هر دارویی از پزشک خود راهنمایی بگیرید. ما در سایت دکتر با من، پزشکان متخصص زنان و زایمان را به صورت جامع و کامل برای شما معرفی کرده ایم که می توانید از این طریق پزشک مدنظر خود را بشناسید و نوبت اخذ نمایید.

معرفی دمنوش های گیاهی که در درمان PMS تاثیر گذار هستند:

1. دمنوش اسطوخودوس
2. دمنوش بابونه
3. دمنوش دارچین
4. دمنوش بهار نارنج
5. دمنوش زنجبیل
6. مصرف مکمل های دارویی، مانند ویتامین C، ویتامین B6، کلسیم و دیگر مکمل هایی که در درمان این سندروم به شدت تاثیر گذار است.

هیچ کدام از داروهای بالا را نباید خودسرانه مصرف کنید و حتما بهتر است که در ابتدا به پزشک متخصص مراجعه نمایید.

آیا مردان نیز دچار اختلالات هورمونی می شوند؟

​

اختلالات هورمونی در مردان

بله، قطعا همینطور است و مردان نیز در طول زندگی خود، این اختلال را تجربه می کنند. کاهش تستوسترون در بدن آقایان شبیه به سندروم قبل از قاعدگی است و آنها را آزار می دهد. آقایان نیز ممکن است دچار افسردگی، خستگی یا نوسانات در رفتار و احساسات خود شوند.

این حالت در مردان، به نام آی‌ام‌اس (IMS) است. مواردی مانند، سن، فشار و استرس، تغییرات در رژیم غذایی، بیماری و کمبود خواب بر هورمون های تستوسترون تاثیر بسیار زیادی دارد. در صورت داشتن این سندروم، بایستی با مشورت پزشک تحت درمان قرار گیرید و علائم آن را مانند موارد بالا بهبود و کاهش دهید.

در آخر بایستی بدانید که این سندروم در زندگی اشخاص وجود دارد، پس بهتر است که بدن خود را دوست داشته باشیم و با آرامش بسیار و با مهربانی با آن برخورد کنیم. چرا که آرامش در زندگی خود باعث از بین رفتن بسیاری از بیماری ها از جمله سندروم پیش از قاعدگی می شود. اما برای درمان و پیشگیری از این بیماری می توانید از پزشکان دکتر با من نوبت اخذ کنید و مراحل درمان خود را انجام دهید.

آستیگماتیسم چیست ؟

آستیگماتیسم (Astigmatism) یک مشکل چشمی بسیار شایع است که به عنوان یکی از عیوب انکساری چشم شناخته می‌شود و باعث تاری دید می‌شود. اگر دوست دارید که با مشکل آستیگماتیسم بیشتر آشنا شوید، با ما همراه باشید تا به طور کامل و دقیق با این عیب انکساری چشم آشنا شویم.

تاریخچه آستیگماتیسم

​

تاریخچه بیماری آستیگماتیسم

اصطلاح “آستیگماتیسم” توسط ویلیام ویول (William Whewell)، متفکر و دانشمند انگلیسی، در سال 1846 معرفی شد. متعاقباً روش‌هایی برای ارزیابی ذهنی و عینی ایجاد شد، از جمله معرفی یک استوانه متقاطع، کراتوسکوپ، صفحه آستیگماتیک، و توسعه رتینوسکوپی و افتالموسکوپی. در دو دهه آخر قرن نوزدهم، اولین تلاش برای تغییر انکسار در بیماران آستیگمات با تغییر شکل قرنیه انجام شد.

لازم به ذکر است که او در مسیر توسعه درمان با چالش‌های مختلفی در این زمینه مواجه شد که از جمله آن‌ها می‌توان به ساخت فنی لنز، اندازه‌گیری دقیق عیب انکساری و درک خواص نوری چشم اشاره کرد. اهمیت قرن نوزدهم این بود که همکاری بین رشته‌ای بین فیزیکدانان و ستاره‌شناسان، و ریاضیدانان و پزشکان، منجر به توسعه دانش جامع در مورد آستیگماتیسم شد.

آستیگماتیسم چیست؟

آستیگماتیسم وضعیتی است که در آن چشم شما، به خصوص قرنیه یا قسمت جلویی شفاف کره چشم، کاملا گرد نیست.

در حالت ایده آل، کره چشم شبیه یک توپ کاملاً گرد است. نور وارد آن می شود و به طور یکنواخت خم می شود که به شما دید واضحی می دهد. اما اگر شکل قرنیه شما بیشتر شبیه توپ فوتبال باشد، نور در یک جهت بیشتر از جهت دیگر خم می‌شود. این بدان معناست که تنها بخشی از یک جسم در فوکوس است. چیزهای دور ممکن است تار و مَواج به نظر برسند.

آستیگماتیسم معمولاً همراه با نزدیک بینی (میوپی) یا دوربینی (هیپروپی) اتفاق می‌افتد. این سه حالت عیوب انکساری نامیده می‌شوند زیرا دربرگیرنده نحوه خم شدن (انکسار) نور چشم شما هستند.

متخصص چشم مشکل آستیگمات بودن چشم را با تجویز عینک، لنز یا جراحی به راحتی رفع می‌کند.

انواع مختلف آستیگماتیسم

​

انواع مختلف آستیگماتیسم

دو نوع اصلی این مشکل، آستیگماتیسم قرنیه و آستیگماتیسم عدسی است. آستیگماتیسم قرنیه زمانی اتفاق می‌افتد که نقص یا اعوجاج در قرنیه وجود داشته باشد. آستیگماتیسم عدسی زمانی اتفاق می‌افتد که در عدسی چشم نقص ایجاد می‌شود.

آستیگماتیسم گاهی اوقات به صورت منظم یا نامنظم نیز توصیف می شود. آستیگماتیسم معمولی زمانی رخ می‌دهد که چشم کاملاً خمیده نباشد. بنابراین به جای گرد بودن مانند توپ بسکتبال، ممکن است شکل یک توپ فوتبال را به خود بگیرد. این مشکل اغلب منجر به تاری دید می‌شود.

آستیگماتیسم نامنظم، که کمتر هم رایج است، زمانی رخ می‌دهد که چشم کاملاً گرد نباشد. اما بر خلاف آستیگماتیسم معمولی، که در آن چشم به طور یکنواخت بد شکل است، آستیگماتیسم نامنظم دارای انحنای ناهموار است. این نقص همچنین باعث انحراف دید و تاری می شود.

 علائم آستیگماتیسم چشم

​

علائم آستیگماتیسم چشم

علائم آستیگمات شدن چشم می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• تاری دید، انحراف دید یا مبهم بودن دید در همه فواصل (هم از نزدیک و هم از دور)؛
• خستگی چشم؛
• سردرد؛
• مشکل دید در شب؛
• پریدن پلک؛
• حساسیت و خارش چشم.

در صورت داشتن علائم آستیگماتیسم به پزشک متخصص چشم مراجعه کنید. برخی از علائم ممکن است به دلیل سایر مشکلات سلامتی یا بینایی نیز باشد.

علل آستیگماتیسم چیست؟

این بیماری در اکثر مردم به صورت مادرزادی است و هنوز متخصصان دلیل قطعی برای آن پیدا نکرده‌اند. این مشکل پس از آسیب دیدن چشم، بیماری‌های چشمی یا جراحی چشم نیز ممکن است اتفاق بیفتد.

در موارد نادر نیز بیماری “قوز قرنیه” می‌تواند با نازک‌تر کردن و مخروطی‌تر کردن قسمت جلویی چشم (قرنیه) باعث آستیگماتیسم چشم‌ها شود. در این صورت، احتمالاً پزشک برای دید واضح‌تر بیمار، به او لنز (نه عینک) تجویز کند.

مطالعه در نور کم یا نگاه کردن به تلویزیون از فاصله کم عامل بروز آستیگماتیسم نیستند.

چه کسانی در معرض خطر آستیگماتیسم هستند؟

آستیگماتیسم هم در کودکان و هم در بزرگسالان رخ می‌دهد. در صورت داشتن هر یک از موارد زیر ممکن است خطر ابتلا به آستیگماتیسم در شما بیشتر باشد:

• سابقه خانوادگی آستیگماتیسم یا سایر اختلالات چشمی مانند قوز قرنیه (تخریب قرنیه)؛
• زخم یا نازک شدن قرنیه؛
• نزدیک بینی بیش از حد، که باعث تاری دید در فاصله دور می‌شود؛
• دور بینی بیش از حد، که باعث ایجاد دید نزدیک تاری می‌شود؛
• سابقه انواع خاصی از جراحی چشم، مانند جراحی آب مروارید (حذف عدسی تیره با جراحی).

تشخیص آستیگماتیسم

علائم آستیگماتیسم به مرور ظاهر می‌شوند. اگر متوجه تغییراتی در بینایی خود شدید، حتماً بلافاصله به چشم پزشک مراجعه کنید. یک معاینه کامل چشم کمک می‌کند تا مشکل دیدتان به راحتی حل شود.

بهترین متخصص چشم یا اپتومتریست با استفاده از نمودار چشمی، وضوح بینایی شما را تعیین می‌کند. پزشک همچنین از ابزارهایی برای اندازه گیری بینایی شما استفاده خواهد کرد، از جمله:

فوروپتر: دستگاه بینایی‌سنجی است که بیمار از طریق یک سری عدسی نگاه می‌کند تا لنزهایی را پیدا کند که واضح‌ترین دید را به او می‌دهد.

کراتومتر: این دستگاه خمیدگی در مرکز قرنیه شما را اندازه گیری می‌کند و شیب‌دارترین و صاف‌ترین منحنی‌های چشم را پیدا می‌کند. اندازه‌گیری این موارد به پزشک شما درباره شکل قرنیه و میزان تمرکز آن اطلاعات دقیق می‌دهد.

اتورفرکتور: این دستگاه نور را به چشم شما می‌تاباند و نحوه تغییر آن را با جهش از پشت اندازه‌گیری می‌کند. اتورفرکتور به چشم پزشک این امکان را می‌دهد تا بررسی کند که بیمار به چه لنزهایی نیاز دارد.

توپوگرافی قرنیه: این فناوری دقیق‌ترین اطلاعات را در مورد شکل قرنیه شما می‌دهد. چشم پزشک به شما می‌گوید به یک نقطه خاص نگاه کنید. در همین حال، دستگاه هزاران اطلاعات دقیق و کوچک را از چشم شما جمع‌آوری می‌کند. کامپیوتر، نقشه رنگی قرنیه شما را می‌کشد. اگر این دیتا نشان دهد که برای آستیگماتیسم یا آب مروارید نیاز به جراحی وجود دارد، چشم پزشک وقت جراحی برای شما در نظر می‌گیرد. توپوگرافی همچنین می‌تواند به تشخیص قوز قرنیه نیز کمک کند.

واحدهای اندازه گیری میزان مشکل آستیگماتیسم

نسخه چشم شما دارای حروف و اعداد خواهد بود. OD به معنای oculus dexter، چشم راست شما است و OS چشم چپ شما oculus sinister است. OU به معنای oculus uterque یا هر دو چشم است.

اعداد، واحدهای اندازه گیری هستند که دیوپتر (diopter) نامیده می‌شوند.

عدد اول مربوط به چیزی به نام اصلاح کروی (spherical correction) است. اگر علامت منفی داشته باشد، شما نزدیک بین هستید. اگر علامت مثبت وجود داشته باشد، دوربین هستید. عدد بالاتر به معنای تاری دید است.

اعداد دوم اصلاح استوانه‌ای (cylindrical correction) شما هستند و به معنای این است که آستیگماتیسم شما تا این اندازه شدت دارد.

سومین محور، محل آستیگماتیسم روی قرنیه شماست.

به عنوان مثال، تجویز “OD -1.00 x -2.00 x 155” به این معنی است که چشم راست شما 1 دیوپتر نزدیک بینی و 2 دیوپتر آستیگماتیسم در 155 درجه روی قرنیه شما دارد.

درمان آستیگماتیسم

عینک یا لنز می‌تواند تقریباً تمام موارد آستیگماتیسم را اصلاح کند. اما اگر فقط آستیگماتیسم خفیفی دارید و هیچ مشکل بینایی دیگری ندارید، ممکن است به عینک یا لنز اصلاً نیاز نداشته باشید.

اگر میزان آستیگماتیسم شما معمولی است، احتمالاً به لنزهای اصلاح دید مانند عینک یا لنز تماسی و یا جراحی نیاز خواهید داشت.

لنزهای عینک منحنی هستند تا با شکل قرنیه یا عدسی که باعث تاری دید می شود مقابله کنند. وقتی مستقیم به جلو نگاه می کنید به درستی کار می‌کنند. اما با توجه به میزان اصلاحی که نیاز دارید، ممکن است کف زمین یا دیوارها کج به نظر برسند. این احساس به مرور و با عادت کردن شما به استفاده از عینک از بین می‌رود.

اگر آستیگمات شدید دارید، ممکن است یک هفته یا بیشتر طول بکشد تا با عینک یا لنز خود عادت کنید. برای این که راحت‌تر عادت کنید، ابتدا صبح‌ها چند ساعت از عینک استفاده کنید و سپس مدت زمان استفاده را طولانی‌تر کنید تا عادت کنید. اگر بینایی شما بعد از 1 هفته بهتر نشد، از پزشک خود بخواهید که نسخه شما را با عینک بررسی کند تا از درست ساخته شدن لنزهای عینک اطمینان پیدا کنید.

لنزهای تماسی نیز می‌توانند کمک کنند تا مشکل آستیگماتیسم شما حل شود، اما لنزهای آستیگمات لنزهای خاصی هستند.

زمانی که لنز تماسی دارید و پلک می‌زنید، جای لنزها به هم می‌خورد و  می‌چرخند. لنزهای نرمی که برای آستیگماتیسم استفاده می‌شوند، به نام لنزهای توریک، به گونه ای طراحی شده‌اند که با هر بار پلک زدن به همان نقطه برگردند.

اگر آستیگماتیسم شما شدید باشد، لنزهای تماسی سفت و محکم (سخت) انتخاب بهتری هستند. پزشکان می‌تواند آنها را به عنوان لنز معمول شما یا برای روشی به نام ارتوکراتولوژی استفاده کنند. در روش ارتوکراتولوژی، هنگام خواب از لنز استفاده می‌کنید و این لنزها شکل قرنیه شما را تغییر می‌دهند. برای حفظ این شکل جدید باید از لنزها استفاده کنید، اما مجبور نیستید آن‌ها را مرتب به چشم داشته باشید.

جراحی لیزر چشم (لیزیک یا PRK) هم برای اصلاح و تغییر قرنیه انجام می‌شود و باعث می‌شود تا قرنیه بتواند اشعه‌های نور را بهتر متمرکز کند. پزشک چشم شما را با قطره بی حس می کند و از یک دستگاه مکانیکی استریل (یا لیزر) برای ایجاد یک فلپ نازک روی قرنیه چشم شما استفاده می‌کند.

جراح چشم با ایجاد تغییر حین جراحی باعث می‌شود لایه‌های مرکزی قرنیه شما نمایان شود و از لیزر برای ثابت کردن قرنیه استفاده می‌کنند. سپس فلپ را به حالت اولیه برمی‌گرداند. در نهایت، پزشک داخل چشم قطره های ضد التهابی و آنتی بیوتیک می‌ریزد و بعد از کمی بهبود چشم می‌توانید به خانه برگردید. انواع جراحی چشم برای آستیگماتیسم عبارتند از:

Common surgeries for astigmatism are:

جراحی	روند جراحی
لازیک (LASIK)	جراح فلپ نازکی را در قرنیه برش می‌دهد و سپس از لیزر برای تغییر شکل آن (قبل از بستن فلپ) استفاده می‌کند.
پی آر کی (PRK)	جراح از لیزر برای تغییر شکل قرنیه استفاده می‌کند که نحوه تمرکز پرتوهای نور بر روی شبکیه را بهبود می‌بخشد.
لازک (LASEK)	این جراحی چشم شامل نرم کردن پوشش محافظ روی قرنیه و سپس استفاده از لیزر برای رفع انحنای نادرست چشم است.
اسمایل (SMILE)	جراح، شکل قرنیه را با استفاده از لیزر برای ایجاد یک قطعه بافت دیسکی‌شکل زیر سطح قرنیه تغییر می‌دهد.
اپی لازیک Epi-LASIK	در این روش، جراح لایه بالایی یا خارجی قرنیه را برمی‌دارد و سپس از لیزر برای تغییر شکل آن استفاده می‌کند.

آستیگماتیسم در کودکان

​

آستیگماتیسم در کودکان

بسیاری از نوزادان با آستیگماتیسم متولد می‌شوند و اغلب قبل از یک سالگی این آستیگماتیسم از بین می‌رود. اگر کودک احساس ناراحتی کند و یا پدر و مادر متوجه شوند که دید درستی ندارد، حتماً باید برای درمان، به چشم پزشک مراجعه کنند. کودکی که مشکل بینایی درمان نشده دارد، ممکن است در مدرسه با مشکل مواجه شود. گاهی کودک به دلیل مشکل چشم، درس را به خوبی یاد نمی‌گیرد و والدین تصور می‌کنند که کودکشان با اختلال یادگیری مواجه است.

از آنجایی که کودکان معمولا نمی توانند تشخیص دهند که بینایی آنها مشکل دارد، از حدود 6 ماهگی به معاینات منظم چشم نیاز دارند.

راه‌های جلوگیری از آستیگماتیسم

هیچ راه شناخته شده ای برای جلوگیری از آستیگماتیسم وجود ندارد. اگر در معرض خطر ابتلا به قوز قرنیه هستید، بهتر است تا جایی که می توانید چشمان خود را مالش ندهید و چشم را تحریک نکنید.

بهترین چشم پزشک برای درمان و تشخیص آستیگماتیسم

اگر احساس تاری دید، سردرد دائمی، خستگی چشم و یا دید نامناسب در شب دارید، حتماً باید در اسرع وقت به بهترین متخصص چشم مراجعه کنید. شما می‌توانید لیست متخصصان خوب چشم و پزشکان جراح چشم را در وبسایت دکتر با من مشاهده کنید.

آبسه دندان چیست ؟ علل، علائم و راه های درمان

این مقاله قصد دارد به موضوع آبسه دندان بپردازد و علائم، عوارض و راه های پیشگیری و درمان آن را بررسی کند. در حقیقت هدف مقاله این است که مشخص کند علت بروز آن چیست و برای جلوگیری از عوارض آن باید چه درمانی را در پیش گرفت. بنابراین در ادامه مقاله همراه ما باشید.

آبسه دندان چیست؟

آبسه به عنوان حفره یا بافتی پر از چرک در نظر گرفته می شود و محل ایجاد آن در اطراف ریشه دندان عفونی است و می تواند در تمامی گروه های سنی رخ دهد.

ایجاد این عارضه در اثر عفونت باکتریایی است و اگر به موقع درمان شود، مشکل ساز نخواهد شد. اما در غیر این صورت، احتمال گسترش آن از فک به گردن، سر یا دیگر اعضای بدن وجود خواهد داشت. این مشکل باید درمان شود و برای درمان آن باید به دندان پزشک مراجعه کرد.

انواع آبسه دندان

تقسیم بندی این آبسه به چند دسته کلی است که در ادامه آنها را شرح خواهیم داد.

آبسه پریودنتال

آبسه پریودنتال که آبسه جانبی یا آبسه پاریتال نیز نامیده می شود، بر استخوان کنار دندان تاثیرگذار خواهد بود. این ضایعه به عنوان یک وضعیت اورژانس دندانی، بسیار شایع و دردناک است که تجمع باکتری یا گیر افتادن جسم خارجی در کیسه های پریودنتال سبب ایجاد آن می شود. این مشکل بیشتر افرادی را تحت تاثیر قرار می دهد که دچار بیماری پریودنتال بوده و نیازمند مدیریت سریع و طولانی مدت هستند.

آبسه ژنژیوال

یکی از انواع آبسه دندان، آبسه ژنژیوال یا لثه است که محل ایجاد آن بین لثه و دندان است. این امر به علت عفونت باکتریایی ایجاد می شود که مواردی مانند مسواک زدن نادرست، پوسیدگی دندانی، گیر کردن غذا در خط لثه، شکستگی دندان، خونریزی در خط لثه و غیره زمینه ساز آن هستند. آسیب تروماتیک یا اعمال نیروی بیش از حد روی دندان (در نتیجه ارتودنسی) می تواند این نوع از آبسه را به وجود آورد.

آبسه پری ‌آپیکال

محل شکل گیری این آبسه در انتهای ریشه دندان است. به این صورت که گاهی اوقات چرکی که در نتیجه عفونت دندان از نوک ریشه به وجود می آید و از طریق استخوان به درون لثه پخش می شود، سبب متورم شدن لثه ها در نزدیکی ریشه دندان می شود. اغلب دلیل درد شدید دائمی، تورم ناشی از چرک است که در حین جویدن بدتر می شود.

در چنین حالتی بسته به محل دندان، احتمال گسترش عفونت به بافت های نرم وجود خواهد داشت و می تواند سبب بروز تورم در فک، ناحیه گونه ها یا کف دهان شود. ممکن است در نهایت بافت باز شود و اجازه تخلیه چرک را بدهد. نکته قابل توجه این است که عفونت هایی گسترش پیدا می کنند تا بر راه هوایی تاثیر بگذارند، ممکن است جدی و خطرناک باشند.

در نتیجه در این نوع از آبسه با عبور باکتری از پالپ (درونی ترین بخش دندان) و نفوذ تا ریشه دندان، آبسه پری اپیکال به وجود خواهد آمد.

آبسه دندان عقل

دندان های عقل به عنوان آخرین مجموعه از دندان های آسیاب پشتی در اکثر موارد هیچ عملکرد موثری ندارند؛ علاوه بر این ممکن است مشکلاتی برای سلامت دهان و دندان به وجود آورند. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن این دندان ها نیز به علت موقعیت قرارگیری آنها دشوارتر است. در نتیجه این دندان ها به علت نهفتگی و سلامت ضعیف دهان می توانند عفونت ایجاد کنند و در نهایت منجر به آبسه دندان عقل شوند.

در صورت احساس درد در هنگام غذا خوردن یا مواجهه با بوی بد دهان، ممکن است این مشکل رخ داده باشد. در این صورت باید در اولین فرصت به دندان پزشک مراجعه شود. زیرا در صورت بی توجهی به این مشکل، احتمال خطر و بروز مواردی مانند دندان درد، تورم غدد در گردن و غیره وجود دارد.

آبسه دندان عصب کشی شده

پس از عصب کشی دندان به علت مواردی مانند نفوذ متریال باقی مانده از عصب به نوک ریشه دندان و درون بافت دندان و وجود ضایعه و عفونت در استخوان و لثه پیرامون دندان عصب کشی شده، ممکن است تورم و آبسه رخ دهد. در چنین مواقعی نیز بهتر است در اولین فرصت به دندان پزشک مراجعه شود.

دلایل آبسه دندان

​

دلایل آبسه دندان

دندان از بیرون، ساختاری سفت و محکم دارد، اما داخلی ترین بخش آن (پالپ دندان) تشکیل شده از اعصاب، عروق خونی و بافت همبند است که عفونی شدن آن گاهی اوقات و در نتیجه عوامل مختلفی امکان پذیر است. به طور کلی آبسه دندان اغلب به دلایل زیر رخ می دهد:

• عدم رعایت بهداشت دهان و دندان و بی توجهی به مواردی مانند مسواک زدن، استفاده از نخ دندان یا مصرف فلوراید به صورت منظم
• برخی بیماری ها (مانند سرطان و دیابت) و استفاده از برخی داروها
• وجود حفره عمیق در دندان یا پوسیدگی دندانی
• بیماری لثه که بیماری پریودنتال نیز نامیده می شود.
• داشتن رژیم ‌های غذایی پر از قند
• آسیب دیدگی دندان و ترک ‌خوردگی آن

در صورت عدم درمان این عفونت، پالپ دندانی دچار آسیب دیدگی می شود و آبسه به وجود می آید.

علائم آبسه دندان

اغلب هنگام آبسه دندان، ناحیه اطراف دندان دچار درد می شود. در این صورت معمولا دردی شدید در نزدیکی دندان به وجود می آید که ممکن است به فک یا قسمت های دیگر صورت نیز گسترش پیدا کند.

همچنین علائم زیر نیز ممکن است ایجاد شود:

• تورم
• تب
• قرمزی لثه
• تورم غدد لنفاوی
• احساس مزه بد در دهان
• مشکل در تنفس یا بلع
• التهاب لثه
• حساسیت به دمای سرد یا گرم
• بوی بد دهان
• احساس درد در حین گاز گرفتن یا جویدن غذا
• درد شدید گوش، گردن یا فک

گاهی اوقات آبسه سبب می شود که برآمدگی های شبیه به جوش روی لثه ایجاد شود که در صورت فشار دادن آن و خروج مایعی از آن به بیرون، قطعا دندان دچار آبسه شده و مایع خارج شده چرک است.

پیشگیری از آبسه دندان

​

پیشگیری از آبسه دندان

اقدامات ساده زیر به منظور حفظ سلامت دندان ها و لثه ها توصیه می شوند:

• مراجعه به دندان پزشک برای معاینه روتین (چکاپ دندان ها) هر چند وقت یک بار انجام شود.
• مسواک زدن دندان ها دو بار در روز، هر بار به مدت دو دقیقه با خمیر دندان دارای فلوراید
• تعویض مسواک هر سه تا چهار ماه یک بار
• استفاده از نخ دندان برای تمیز کردن نواحی بین دندان ها و لثه ها که دسترسی به آنها دشوار است.
• مراجعه به دندان پزشک در اولین فرصت در صورت داشتن دندان لق یا ترک خورده
• محدود کردن مصرف غذاها و نوشیدنی های شیرین؛ زیرا شیرینی ها و نوشابه ها در دندان حفره به وجود می آورند که می توانند سبب بروز آبسه شوند.
• محدود کردن مصرف میان وعده بین وعده های غذایی

درمان آبسه دندان در صورت مراجعه به پزشک

هدف از درمان آبسه این است که فرد از عفونت و درد رها شود. برای انجام این کار، پزشک متخصص روش های درمانی زیر را پیشنهاد می کند.

داروی آبسه دندان

آنتی بیوتیک ها مانند آموکسی سیلین، پنی سیلین و مترونیدازول اغلب به عنوان اولین گزینه برای درمان عفونت دندان در نظر گرفته می شوند. در صورت جدی تر شدن عفونت دندان، ممکن است دندان پزشک به تجویز ترکیبی از آموکسی سیلین و داروی دیگری به نام کلاولانات (کوآموکسی کلاو) بپردازد. استامینوفن یا بروفن نیز برای کاهش درد تجویز می شود. اغلب پس از 48 ساعت از مصرف آنتی بیوتیک، مشکل برطرف می شود و سه تا پنج روز بعد از مصرف آنتی بیوتیک ها بهبود قابل توجهی حاصل خواهد شد.

درمان آبسه دندان با آنتی ‌بیوتیک

در صورت گسترش عفونت از محل آبسه به فک یا نواحی دیگر بدن، تجویز آنتی بیوتیک انجام می شود. این در حالی است که آنتی بیوتیک ها قابلیت درمان آبسه را نخواهند داشت.

کشیدن دندان

در صورتی که راهی برای نجات دندان توسط اندودنتیست یافت نشود، به ناچار باید دندان کشیده شود.

درمان آبسه با عصب ‌کشی دندان

بهترین راه برای حفظ دندان، عصب کشی است. اندودنتیست با ایجاد سوراخی در دندان مورد نظر، اقدام به تخلیه آبسه و تمیز کردن پالپ عفونی از داخل دندان و کانال های ریشه ای می کند. سپس پر کردن ناحیه پالپ و فضاهای خالی را با ماده مخصوصی انجام می دهد.

در گام بعدی، به کانال ریشه تمیز شده شکل داده و ترمیم دندان را با روکش بعد از مهر و موم کردن آن انجام می دهد. به این ترتیب، ظاهر و عملکرد دندان ترمیم شده مانند سایر دندان ها خواهد بود.

درمان فوری آبسه دندان با جراحی

این روش ممکن است توسط متخصص اتخاذ شده تا آبسه پریودنتال تخلیه شود. در صورت پاره شدن آبسه، درد کاهش پیدا می کند، اما مراجعه به یک دندان پزشک و متخصص پیشنهاد می شود.

دکتر با من می تواند خدمات پزشکی مربوط به دندان را در اختیار مراجعه کنندگان قرار دهد و بهترین دندان پزشک را به متقاضیان معرفی کند. به عبارت بهتر این مجموعه برقراری ارتباط بین پزشکان و مراجعه کنندگان را امکان پذیر می کند که متقاضیان بتوانند مشاوره پزشکی مورد نیاز خود را دریافت کنند.

این مجموعه دسترسی به خدمات پزشکی را برای مراجعه کنندگان ساده تر می کند و مواردی مانند مشخصات و نحوه دسترسی به هر پزشک را ارائه می دهد.

درمان‌های خانگی آبسه دندان

راهکارهای زیر برای کاهش علائم و شدت آبسه پیشنهاد می شود.

دهان ‌شویه با آب ‌نمک

دهان شویه با آب نمک می تواند به عنوان تکنیکی آسان و مقرون به صرفه در نظر گرفته شود تا آبسه را به صورت موقتی تسکین دهد. این شیوه از طریق فرآیند اسمز برای بهبود آبسه کمک کننده خواهد بود. به گونه ای که نمک یا کلرید سدیم با مایع باکتریایی، سلول ها و غیره تماس پیدا کرده و آنها را از بدن خارج می کند و در پاکسازی ناحیه موثر است. به این منظور، اضافه کردن نصف قاشق چایخوری نمک به یک لیوان آب گرم و شستشوی دهان با آن به مدت دو دقیقه توصیه می شود.

دهان‌ شویه با جوش شیرین

رشد بسیاری از باکتری ها در شرایط اسیدی رخ می دهد. جوش شیرین سبب افزایش PH دهان می شود. با قلیایی شدن محیط، تکثیر باکتری ها به راحتی انجام نمی شود. بسیاری از مشکلات دهان و دندان نیز به علت عدم تعادل اسید رخ می دهد که جوش شیرین موجب متعادل شدن سطح اسیدیته دهان می شود.

جوش شیرین برای حذف پلاک ها و باکتری های دهانی موثر و کمک کننده است. بیوفیلم هایی مانند پلاک را می توان کلنی هایی از باکتری ها در نظر گرفت که با چسبیدن به سطح دندان ها و لثه ها منجر به مشکلات دهانی می شوند. دانه های جوش شیرین می تواند موجب اختلال در عملکرد این بیوفیلم ها شوند و موجب کاهش پیدا کردن باکتری های روی دندان ها و آسیب دیدگی ناشی از آنها می شوند.

به این منظور توصیه می شود که شستشوی دهان با مخلوط جوش شیرین و آب دو بار در روز (هر بار به مدت 5 دقیقه) انجام شود. همچنین تهیه خمیر با استفاده از جوش شیرین و آب و قرار دادن آن روی لثه ها نیز توصیه می شود.

درمان فوری آبسه دندان با اسانس پونه کوهی

روغن پونه کوهی دارای خواص ضد باکتریایی و آنتی اکسیدانی بسیار زیادی است که باعث می شود تورم و درد ناشی از آبسه دندان کاهش پیدا کند. برای این روش، مخلوط کردن پونه کوهی با روغن نارگیل توصیه می شود تا از تحریک لثه ها جلوگیری شود. سپس مخلوط با پنبه یا موارد مشابه روی ناحیه آلوده قرار بگیرد. پس از ده دقیقه، مواد باید از دهان بیرون ریخته شود.

خمیر سیر

آلیسین، ترکیبی در سیر است که خواص ضد میکروبی و ضد باکتریایی فراوانی دارد و در کشته شدن باکتری های موجود در دهان کمک کننده است. در نتیجه استفاده از سیر در ناحیه عفونی می تواند درد آبسه را کاهش دهد و آن را بهبود ببخشد. در این روش با له کردن یک حبه سیر و خمیری درآوردن آن باید آن را روی ناحیه عفونی پیرامون آبسه قرار داد.

کمپرس سرد با یخ

عفونتی مانند آبسه می تواند در محل، تورم ایجاد کند. به همین علت، قرارگیری یخ در این ناحیه موجب منقبض شدن رگ های خونی می شود و درد و تورم را کاهش می دهد. هر چند این اقدام آبسه را بهبود نمی بخشد، اما می تواند علائم آن را کاهش دهد. برای این روش باید قرارگیری یک کیسه یخ به مدت پانزده دقیقه روی ناحیه آبسه (چند بار در روز) همواره مورد توجه قرار گیرد.

درمان عفونت لثه و آبسه با ژل آلوئه ‌ورا

آلوئه ورا اغلب به عنوان یک گیاه شگفت انگیز در نظر گرفته می شود که دارای آنتی اکسیدان ها و خواص ضد التهابی و ضد باکتریایی است. استفاده از آلوئه ورا در ناحیه مورد نظر می تواند موجب تسکین درد شود و در بهبود آبسه کمک کننده باشد. به این منظور پس از مالیدن آلوئه ورا روی ناحیه آسیب دیده باید منتظر تاثیر آن ماند.

آبسه دندان کودکان

کودکانی که با این مشکل مواجه شده اند، به دردی در بافت لثه خود دچار می شوند که اغلب قرمزی و تورم را به دنبال دارد. ممکن است این تورم مانند یک جوش روی لثه به نظر برسد. امکان گسترش درد ناشی از آبسه در این گروه سنی وجود دارد که حین جویدن و غذا خوردن بدتر خواهد شد. همچنین احتمال دارد دندان آسیب دیده در مقایسه با دندان های اطراف، تیره تر دیده شود.

درمان: در ابتدا پیشنهاد دندان پزشک به کودک، آنتی بیوتیک است تا موجب توقف عفونت شود. ممکن است با ایجاد یک سوراخ در داخل دندان کودک یا یک برش در آبسه نسبت به تخلیه چرک و عفونت احتمالی اقدام کند. به این ترتیب درد کودک تسکین پیدا می کند. ممکن است بسته به شدت آبسه نیازمند عصب کشی یا کشیدن دندان باشد.

عوارض و خطرات آبسه دندان

در صورت عدم درمان این عارضه، ممکن است عوارض جدی تری ایجاد شود که برخی از رایج ترین آنها عبارتند از:

• از دست ‌دادن دندان
• سپسیس (در صورت عدم درمان، باکتری ناشی از آبسه می تواند با سرایت به جریان خون سپسیس یا سپتی سمی (در اصطلاح گندخونی) ایجاد کند که در این صورت زندگی را تهدید خواهد کرد.
• آنژین لودیگ (هنگامی رخ می دهد که گسترش سلولیت به بافت های زیر زبان، زیر چانه و فک پایین اتفاق بیفتد).
• استئومیلیت (عفونت استخوان زیرین) آبسه مغزی یا مرگ بافت پیرامون آبسه یا قانقاریا
• عفونت سینوسی

کلام آخر

غذاها و نوشیدنی های شیرین بر رشد باکتری ها موثر هستند و می توانند زمینه ساز بروز پوسیدگی یا سایر مشکلات دندانی شوند. در صورت مسواک زدن دندان ها حداقل دو بار در روز و خودداری از مصرف قند بالا می توان احتمال ابتلا به عارضه آبسه دندان را کاهش داد.

اگر شما هم به دنبال سایت بهترین دندانپزشکان هستید یا بهترین دکتر متخصص دندان در تهران و سایر شهرها را جستجو می کنید، می توانید به وب سایت دکتر با من مراجعه کنید.