آلرژی چیست ؟

«فرضیه بهداشت» یک نظریه پیشرو است که به افزایش نرخ تشخیص آلرژی و آسم می پردازد، این نظریه بیانگر آن است که امروزه شرایط زندگی در اکثر کشورها به گونه ای است که کودکان را از رو به رو شدن با میکروب هایی خاص باز می دارد. این میکروب ها در تشخیص محرک های مضر و بی ضرر به بدن انسان کمک می کند و در صورتی که بدن انسان با این میکروب ها مواجه نشود، سیستم ایمنی فرد در تشخیص محرک ها دچار اختلالاتی می شود که انواع مختلف از این بیماری را در پی خواهد داشت.

با ما همراه باشید تا درباره این بیماری بیشتر بدانیم.

آلرژی چیست و چگونه این اختلال به وجود می آید؟

هنگامی که در معرض آلرژن هایی (مواد حساسیت زایی که باعث واکنش های آلرژیک می شوند) نظیر شوره و پوست حیوانات خانگی، گرده گل، خاک و مواد غذایی تحریک کننده قرار بگیرید، سیستم ایمنی بدن شما دچار اختلال می شود و در مقابل این آلرژن ها پادتن هایی تولید می کند و در صورتی که این پادتن ها یک محرک را مضر و خطرناک تشخیص دهند، سیستم ایمنی بدن شما به آن ماده واکنش نشان می دهد، حتی اگر آن محرک برای شما خطری نداشته باشد.

این واکنش می تواند التهاب مجاری تنفسی، دستگاه گوارش، سینوس ها یا پوست شما را به دنبال داشته باشد که به آن آلرژی می گوییم. این عارضه یکی از شایع ترین بیماری های مزمن به شمار می رود که شدت آن در افراد، متغیر است و می تواند در فردی واکنشی جزئی و در فرد دیگر، به صورت آنافیلاکسی ( واکنش شدید بدن که ممکن است زندگی فرد بیمار را تهدید کند) باشد.

تاریخچه این بیماری

کلمنس فون پیرکه، متخصص اطفال واکنش افرادی که واکسن آبله و سرم اسب دریافت کرده بودند را مورد بررسی قرار داد و دریافت که این واکنش در تزریق اول نسبت به تزریق دوم، شدیدتر و سریع تر است. این موضوع سرآغازی برای مفهوم آلرژی شد که در پی آن، کلمنس فون پیرکه مقاله مهم خود را که به شرح ایده این عارضه می پرداخت، در سال 1906 منتشر کرد.

علائم بیماری مورد نظر را بشناسید

​

علائم آلرژی

این بیماری دارای علائم متفاوتی است که به ماده حساسیت زا بستگی دارد و در افراد مختلف می تواند از خفیف تا شدید متغییر باشد. از جمله تب یونجه که رینیت آلرژیک نیز گفته می شود و عواملی را به دنبال دارد، از جمله:

• خارش چشم ها، بینی یا سقف دهان
• عطسه کردن
• گرفتگی بینی و آبریزش
• چشم های قرمز یا آبکی که التهاب ملتحمه نام دارد.

شایع ترین آلرژن ها

آنتی بادی ها در مقابل برخی محرک ها هیستامین تولید می کنند که این واکنش دفاعی بدن موجب ظاهر شدن علائم این عارضه می شود.

شایع ترین محرک ها عبارتند از:

• داروهایی خاص مانند پنی سیلین یا آنتی بیوتیک های مبتنی بر آن
• نیش حشراتی مانند پشه و زنبور
• عواملی مانند لاتکس که در هنگام تماس فیزیکی با آنها، در گیر حساسیت پوستی می شویم.
• گرد و غبار، کپک، شوره حیوانات و دیگر آلرژن های موجود در هوا
• مواد غذایی حساسیت زا مانند گوجه فرنگی، فلفل، بادام زمینی و … که جلوتر به آنها می پردازیم.

انواع مختلف این بیماری را بشناسید

این بیماری نیز مانند برخی بیماری دیگر انواع متفاوتی دارد که در این بخش به توضیح هر کدام از آنها می پردازیم.

آلرژی پوستی

​

آلرژی پوستی

در بعضی شرایط افرادی که دارای بدن حساس تری نسبت به سایر افراد هستند، به عواملی که هیچ ضرری برای دیگران ندارد، واکنش نشان می دهند.

یکی از این عارضه ها آلرژی پوستی است که به درماتیت، آتوپیک یا اگزما نیز معروف است و قرمز شدن، خارش و پوسته پوسته شدن را به دنبال دارد و از فردی به فرد دیگر نسبت به میزان شدت حساسیت اشخاص به آن، شدید یا خفیف خواهد بود.

لازم به ذکر است که اگر این حساسیت پوستی برجستگی های دردناکی را ایجاد کند، به آن کهیر می گوییم. این مشکل پوستی ممکن است ناشی از انواع مواد شوینده، خوراکی های مختلف، عطر، پلاستیک ها و نور خورشید باشد.

آلرژی فصلی

​

آلرژی فصلی

در حالی که واکنش های خاصی در زمان مشخصی از سال اتفاق افتد و با تکرار همراه باشد، آلرژی فصلی نامیده می شود و عوامل مختلفی مانند خارش، آبریزش بینی، التهابات پوستی، سرفه و عطسه را به دنبال دارد. این نوع از حساسیت عموما در فصل بهار دیده می شود و گاهی اوقات ممکن است تا فصل تابستان ادامه داشته باشد. در فصل پاییز بیشتر، آلرژن هایی مانند گل صدف در ایجاد حساسیت تاثیرگذار بوده و زمستان تنها فصلی است که در آن اکثر آلرژن ها غیر فعال هستند.

رینت آلرژیک

این نوع از حساسیت برخلاف آلرژی فصلی، زمان مشخصی ندارد و می تواند تمام طول سال فرد را درگیر کند. عوامل موثر در تحریک سیستم ایمنی فردی که رینت آلرژیک دارد، عطر و ادکلن، دود دخانیات مانند سیگار، مو و پوست حیوانات خانگی و مواردی از این قبیل را شامل می شود که التهاب و گرفتگی بینی را به همراه دارد.

آلرژی تنفسی

چنانچه حساسیت، مجاری تنفسی و شش ها را هدف گرفته باشد، باعث التهاب نایژه ها و باریک شدن راه های تنفسی می شود که عوارضی مانند صدای خس خس، سرفه های پی در پی و دشواری در تنفس را با خود به همراه دارد و عموما در افراد مسن و کودکان دیده می شود. پیشنهاد می شود در صورت مواجه با این بیماری در کودکان سریعا به فوق تخصص آلرژی کودکان مراجعه کنید.

آلرژی غذایی

​

آلرژی غذایی

سالانه افراد بسیار زیادی در سراسر جهان واکنش های مختلفی نسبت به مواد غذایی حساسیت زا نشان می دهند. به طور کلی هفت نوع ماده غذایی به عنوان مواد حساسیت زای بسیار مهم شناخته شده است، در صورتی که غذاهای بسیار زیادی سبب حساسیت می شوند. در ادامه به معرفی چند نمونه از مهم ترین آنها می پردازیم.

• شیر
• سویا
• گندم
• غذاهای دریایی (ماهی، صدف و میگو)
• تخم مرغ
• دانه ها و مغز ها (بادام زمینی)
• پروتئین های موجود در برخی مواد غذایی

موارد فوق و انواع غذاهای حساسیت زای دیگر می توانند عوارضی مانند تورم لب ها، صورت و گلو، سوزن سوزن شدن در محیط دهان، نبض ضعیف، کاهش فشار خون، سرگیجه یا سبکی سر، رنگ پریدگی، کبود شدن پوست یا حتی آنافیلاکسی شود.

از دیگر انواع این بیماری می توانیم آلرژی به نیش حشرات (ناحیه بزرگی از تورم در محل نیش ایجاد می شود) و حساسیت دارویی را اشاره کنیم.

آنافیلاکسی چیست؟

برخی از انواع این بیماری که ناشی از حساسیت به دارو و مواد غذایی هستند، ممکن است سبب واکنش شدیدی به نام آنافیلاکسی بشوند که در مطالب فوق نیز از آن نام بردیم، این واکنش یک اورژانس پزشکی به شمار می رود که می تواند منجر به مرگ شود.

نشانه ها و علائم آنافیلاکسی عبارتند از:

• نبض تند و در عین حال ضعیف
• کاهش فشار خون
• حالت تهوع
• از دست رفتن هوشیاری
• تنگی نفس شدید

خطرات این بیماری

این بیماری اگر به صورت شدید در فردی ظاهر شود، ممکن است برای زندگی فرد مبتلا تهدید جدی به حساب بیاید. اگر شما به این بیماری مبتلا هستید، امکان شدت یافتن این واکنش در بدن شما زیاد است که در ادامه بروز آنافیلاکسی را همراه دارد و حتی می تواند با درگیر کردن مجاری تنفسی، ابتلای شما به بیماری هایی مانند آسم یا تب یونجه را به همراه داشته باشد.

روش های درمان خانگی

لازم به ذکر است که مراجعه به پزشک متخصص آلرژی، بهترین راه برای تشخیص و درمان حرفه ای به شمار می رود. با این حال، چنانچه شرایط شما اورژانسی نیست و علائم این بیماری شما را کلافه کرده است، می توانید برای بهبودی نشانه ها و علائم آن از برخی درمان های خانگی بهره ببرید.

درمان خانگی آلرژی فصلی

برای درمان این نوع از حساسیت روش های خانگی متعددی تاکنون پیشنهاد شده است، در ابتدا آن افرادی که دچار حساسیت هستند، باید تا حد امکان از خوردن غذاهای سرخ کرده و فرآوری شده، صیفی جات محرک مانند بادمجان، ادویه جات و میوه های حساسیت زا مانند خربزه، کیوی و توت فرنگی دوری کنند. زیرا مصرف این مواد غذایی واکنش های آلرژیک را به همراه دارد و می تواند سبب ایجاد پیش زمینه ای برای بروز حساسیت ها شود. موارد زیر می تواند در پیشگیری و تسکین بیماری شما مفید باشد:

• تمیز نگه داشتن محیط خانه در پیشگیری از این عارضه به شما کمک می کند.
• نوشیدن دمنوش های گیاهی، راهکار بسیار خوبی برای جلوگیری از ایجاد حساسیت ها به حساب می آید.
• استفاده از پیاز برای حساسیت ها مفید است، زیرا پیاز ضد التهاب بوده و خوردن و بوییدن پیاز می تواند حساسیت شما را تسکین بدهد.
• عسل گزینه مناسبی برای بالا بردن مقاومت بدن در مقابل آلرژن ها و محرک ها به حساب می آید.
• زنجبیل برای گرفتگی و التهاب بینی دارویی موثر به شمار می رود.
• مصرف یک الی دو فنجان چای آویشن یا چای سبز برای رفع گرفتگی بینی مفید است.

درمان خانگی آلرژی پوستی

بهترین کاری که می توان برای جلوگیری از حساسیت های پوستی انجام داد، جلوگیری از تماس با محرک های حساسیت زا است.

• جوش شیرین می تواند برای مشکلات پوستی تسکین دهنده مناسبی باشد.
• آلوئه ورا با رطوبت فراوانی که دارد، می تواند خارش های پوستی را بهبود ببخشد.

درمان آلرژی غذایی

بلافاصله بعد از خوردن مقداری از نوعی غذای خاص می تواند باعث ایجاد واکنش سیستم ایمنی بدن بشود. لازم به ذکر است که قبل از مصرف مواد غذایی، برچسب درج شده روی محصول را بخوانید تا از حساسیت زا نبودن مواد تشکیل دهنده آن اطمینان حاصل کنید. اگر پس از مصرف مواد غذایی علائم حساسیت زا را در خودتان مشاهده کردید، پیشنهاد می کنیم به پزشک معالج یا دکتر فوق تخصص آسم مراجعه کنید.

روش های درمان این عارضه توسط پزشک

​

روش های درمان آلرژی

آلرژی ها می توانند به صورت خفیف تا شدید در افراد گوناگون ظاهر شوند. شدیدترین حالت آن آنافیلاکسی است که در صورت ابتلا به آن و عدم مراجعه به پزشک می تواند زندگی فرد بیمار را تهدید کند و موجب مرگ فرد بیمار بشود. پیشنهاد می کنیم در صورتی که بیماری شما شدت پیدا کرده و موجب مختل شدن زندگی شما شده است، حتما به کلینیک آلرژی تهران یا استان محل اقامت خود مراجعه کنید.

به عنوان مثال پزشک معالج آلرژی، برای تسکین کوتاه مدت التهابات سینوسی و در صورت خفیف بودن آلرژی می تواند استفاده از اسپری را به شما توصیه کند. همچنین اگر نیاز به استفاده از دارو دارید، می توانید به یک داروساز مراجعه کنید تا در شناخت داروی ضد حساسیت مناسب و مصرف آن شما را راهنمایی کند. یکی از شایع ترین و پرکاربردترین داروها برای حساسیت های ضعیف، آنتی هیستامین است.

کلام آخر

به طور کلی آلرژی عارضه ای متداول در میان افراد است که بیشتر انواع آن موقت هستند. فقط تعداد اندکی از آنها به صورت بیماری دائمی همراه فرد باقی می ماند و از آنجایی که غالبا این اختلال حاصل از یک محرک بیرونی است، بهترین راه درمان و پیشگیری از آن شناسایی عوامل و اجتناب از آنها خواهد بود.

در صورتی که امکان مراجعه حضوری به دکتر متخصص آسم را ندارید، می توانید از خدمات فراوان سایت دکتر با من بهرمند شوید، شما می توانید محصولات پزشکی را از این سایت خریداری و تهیه کنید، با برترین متخصصان در هر زمینه ای در ارتباط باشید یا از مشاوره های آنلاین راهنمایی بگیرید.

کم خونی چیست ؟

گلبول های قرمز خون وظیفه اکسیژن رسانی و خون رسانی را بر عهده دارند به گونه ای که نبود آن ها چرخه ی حیات انسان را با خلل مواجه می کند.

در واقع قسمت های زیادی از بدن انسان به ساخت گلبول قرمز کمک می کند اما به اصطلاحی دیگر مغز، نقش تصمیم گیرنده و حیاتی را ایفا می کند.

از سوی دیگر نیز مغزِ استخوان که یک بافت بسیار حیاتی در مرکز استخوان‌ها است، به شکل گیری همه‌ی سلول‌های خونی کمک می‌کند.

اما در داخل گلبول‌های قرمز خون ماده ای به نام هموگلوبین وجود دارد که به سلول های خونی رنگ می بخشد و به نوعی نقش زنده ماندن سلول های خون را بر عهده دارد و به گلبول‌های قرمز خون، حیات می بخشد. در ادامه به مفهوم کم خونی، علت و نحوه ی درمان آن خواهیم پرداخت.

مفهوم کم خونی

با توجه به توضیحات بالا، چنانچه کمبود گلبول قرمز در خون داشته باشید، کم خونی یا آنمی نامیده می‌شود. هنگامی که در آزمایش کم خونی وجود داشته باشد، هموگلوبین کم ‌تر از ۱۳/۵ گرم در دسی لیتر در آقایان یا کم‌ تر از ۱۲ گرم در دسی لیتر در خانم ها می باشد که پزشک شما تشخیص کم خونی می دهد و معالجه ی شما بر اساس همان آغاز می شود.

هورمونی به نام اریتروپویتین در کلیه‌ها وجود دارد که به مغز استخوان فرمان می دهد که سلول‌های قرمز خون زیادی ‌‌تولید کنند و چنانچه شخص مبتلا به کم خونی باشد این پروسه با مشکل روبرو خواهد شد.

طول عمر سلول‌های قرمز خون 90 تا 120 روز است که در بدن انسان به خوبی دوام می‌آورند. در نتیجه سلول های قدیمی مرده و سلول های جدید جای گذاری خواهند شد.

در چه افرادی احتمال کم خونی بیشتر است؟

بسیاری از اشخاص به علت رژیم غذایی بسیار بد به بیماری‌های روده‌ای، بیماری‌های مزمن، عفونت‌ها و سایر بیماری های قلبی دچار خواهند شد. در نتیجه احتمال بیشتری وجود دارد که آنها مبتلا به بیماری کم خونی شوند.

با توجه به بررسی سوابق بیماری ها و سوابق افراد کم خون، بیماری های زیر بیشتر در افراد کم خون دیده شده است.

• آرتریت روماتوئید و یا بیماری هاشیموتو
• بیماری های کلیوی و روده
• سرطان‌های مختلف
• بیماری های مختلف کبدی
• مشکلات تیروئید یا گواتر

پس چنانچه به بیماری های بالا مبتلا شده اید حتما خطر کم خونی را جدی بگیرید و با پزشک متخصص خون، انکولوژیست و دکتر داخلی در سایت دکتر با من مشورت نمایید تا از بروز مشکلات جدی تر خونی، جلوگیری نمایید.

علت ایجاد کم خونی در بدن چیست؟

بدن انسان در حالت عادی نیاز شدیدی به ویتامین ها و مواد بسیار مغذی داره که از جمله ی آن می توان به  آهن، ویتامین B12 و اسید فولیک، اشاره کرد.

در صورتی که بدن شما کمبود ویتامین ها و مواد معدنی را تجربه کند، با مشکل کم خونی مواجه می شود.

موارد زیر مهمترین علل کم خونی در بدن است که شامل:

1. کمبود آهن در بدن
2. کمبود ویتامین B12
3. مصرف دارو برای بیماری های خاص
4. از بین رفتن گلبول های قرمز به دلیل مشکلات سیستم ایمنی
5. مبتلا شدن به بیماری های مزمن و بسیار طولانی مانند: سرطان
6. انتقال کم خونی از طریق ژنتیک و ارث
7. زنان باردار در این دوران نوعی کم خونی را تجربه خواهند کرد
8. بیماری هایی که ارتباط مستقیم با مغز استخوان دارد مانند لنفوم، لوسمی، میلودیسپلازی
9. از دست دادن بیش از حد خون مانند تصادف و خونریزی داخلی
10. ایجاد مشکلات خاص در سیستم گوارش مانند: بیماری سلیاک
11. رژیم غذایی بسیار بد و پر چرب
12. جراحی های سخت و طولانی

موارد بالا مهم ترین علل کم خونی است اما صرفا به آن ها ختم نمی شود و ممکن است که علت کم خونی در فرد، متفاوت از موارد بالا باشد. بهتر است جهت درمان و تشخیص بیماری به پزشک متخصص خون و سرطان شناسی در سایت دکتر با من مراجعه نمایید.

بیماری کم خونی چه علائمی دارد؟

​

علائم کم خونی

در ادامه به مهم ترین علائم کم خونی در بدن انسان خواهیم پرداخت. در واقع علائم کم خونی در ابتدا بسیار ضعیف است و سپس منتهی به هشدارهای بسیار جدی در بدن انسان خواهد شد.

1. احساس ضعف و خستگی در بدن انسان
2. عدم انجام ورزش های طولانی به علت خستگی زیاد
3. سردرد های زیاد
4. اختلال در حواس
5. از دست دادن میل به غذا
6. گر گرفتن و احساس سبکی در دست و پاها
7. آبی شدن سفیدی چشم
8. شکنندگی ها در ناخن های شخص
9. تمایل به خوردن غذاهای بسیار سرد
10. احساس سبک بودن سر به روی بدن
11. کم رنگ شدن پوست صورت شخص
12.  تنگی نفس به صورت های مختلف
13. ایجاد زخم در زبان شخص
14. جوش های ریز در دهان
15. از دست دادن خون بسیار در زمان طول قاعدگی زنان
16. از بین رفتن حس جنسی که بیشتر در آقایان رخ می دهد.

موارد بالا از مهم ترین علائم بیماری کم خونی است که در هر فرد با فرد دیگر کاملا متفاوت است و بسته به نوع، از خفیف تا شدت بسیار بالای آن شروع می شود. در ادامه به انواع مختلف کم خونی خواهیم پرداخت.

بررسی انواع مختلف کم خونی

1. کم خونی به دلیل کمبود ویتامین B12

بدن انسان برای ساخت گلبول نیاز به ویتامین B12 دارد و در صورت نبودِ آن امکان آنمی یا کم خونی وجود دارد. در واقع بسیاری از افراد به دلیل مشکلات گوناگون مانند مشکلات در روده ی انسان قادر به جذب ویتامین B نمی باشند. به همین خاطر است که افراد مبتلا به بیماری های گوارشی بیشتر به کم خونی دچار می شوند. شما می توانید با مصرف مواد خوراکی زیر کمبود این ویتامین را جبران کنید:

گوشت، مرغ، لبنیات، تخم مرغ، غذای دریایی، لوبیا، سبزیجات دارای برگ سبز تیره مانند اسفناج، میوه‌های خشک مانند کشمش و زردآلو، غلات، نان و نخود فرنگی.

2. کم خونی ناشی از کمبود فولات (اسید فولیک)

فولات ویتامینی است که درغذاهای بسیاری وجود دارد که دارای برگ سبز هستند. فولات نوعی ویتامین B در بدن انسان است که برای حیات سلول های خونی تولید می شود و از جمله سلول‌های قرمز برای بقای عمر خود به آن نیاز دارند.

زمانی که زنان تصمیم به بارداری می گیرند به شدت به فولات اضافی در بدن خود نیاز دارند. چرا که در صورت کمبود این ویتامین ممکن است جنین دچار نقص شود و به ناهنجاری‌ لوله‌ی عصبی (اسپینا بیفیدا) دچار شوند.

3. کم خونی ناشی از فقر آهن

شایع ترین مدل کم خونی، فقر آهن است که نبود آهن در بدن رخ می دهد. در واقع بدون آن هموگلوبین به درستی در گلبول‌های قرمز به وجود نمی آید و فرد به این بیماری دچار می شود.

شایع ترین علائم فقر آهن شامل موارد زیر است:

خستگی، تنگی نفس، ضعف، رنگ پریدگی پوست، درد قفسه‌ی سینه، ضربان قلب سریع، سردرد، سرگیجه، سبکی سر، سرد بودن دست و پا، التهاب یا درد زبان، شکنندگی ناخن‌ها را می توان رایج ترین نشانه های کم خونی ناشی از فقر آهن دانست.

4. کم خونی همولیتیک خود ایمنی

کم خونیِ همولیتیک خود ایمنی، هنگامی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن دچار مشکل شده و به سلول های خونی حمله کرده و آنها را نابود می کند. عوامل زیادی سبب از بین رفتن RBC می شوند، که مهم ترین علل آن شامل: عفونت‌ها، فشار خون شدید، پیوند عروقی، دریچه‌های مصنوعی قلب، سموم تولید شده به علت بیماری پیشرفته‌ی کلیوی یا کبدی، سم مار یا زهر عنکبوت است. در واقع این موارد شایع ترین علل این بیماری است و نمی توان گفت که قطعا به این موارد ختم می شود.

بیماری هایی مانند لوپوس، درصد ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. داروهایی مانند متیل دوپا، پنی سیلین و کینین نیز می توانند زمینه ی ایجاد این بیماری را در بدن انسان، به وجود آورند.

1. رنگ پریدگی پوست
2. ضربان قلب سریع (تاکی کاردی)
3. مشکلات تنفسی
4. لرز
5. کمر درد
6. و زردی پوست

در واقع درمان این بیماری ها که به سیستم ایمنی بدن آسیب می رساند خود موجب می شود که بیماری کم خونی نیز کم تر و یا از بین برود. شما می توانید در سایت دکتر با من لیست پزشکان متخصص خون، انکولوژی و سرطان شناسی را مشاهده سپس نوبت خود را اخذ کنید.

5.  آنمی آپلاستیک

سلول‌های خونی به وسیله ی مغز استخوان ایجاد می شوند. اما در بیماری کم خونی آپلاستیک، به دلیل آسیب وارده به مغز استخوان امکان تولید سلول های خونی وجود ندارد. در واقع کم خونی آپلاستیک ارثی و یا اکتسابی است.

موارد زیر از مهم ترین دلایل این بیماری است:

• بیماری‌های خود ایمنی مانند لوپوس
• قرار گیری در مقابل مواد شیمیایی مانند آفت کش‌ها
• ابتلا به عفونت‌هایی های مزمن و شدید مانند هپاتیت، ویروس اپشتین بار و HIV
• پرتودرمانی و شیمی درمانی به دلیل بیماری سرطان

علائم کم خونی آپلاستیک می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

1. تنگی نفس
2. سرگیجه
3. سردردحاد
4. رنگ پریدگی زیاد در پوست شخص
5. احساس درد در قفسه‌ی سینه
6. ضربان قلب بالا
7. سرد شدن دست و پا

6.  کم خونی سیدروبلاستیک

در خصوص این بیماری لازم است بدانید که بدن به دلیل داشتن اختلالات خونی نمی تواند سلول های خونی را تولید کند و در نتیجه تجمع آهن موجب جمع شدن گلبول‌های قرمز غیرطبیعی به اسم سیدروبلاست خواهد شد. کم خونی سیدروبلاستیک دارای دو نوع است:

• کم خونی سیدروبلاستیک اکتسابی
• و کم خونی سیدروبلاستیک ارثی

مصرف ویتامین B6، پیوند مغز استخوان یا سلول‌های بنیادی برای حل این بیماری پیشنهاد می شود.

7.کم خونی میلودیسپلاستیک

سندرم‌ میلودیسپلاستیک (MDS) نیز در اثر آسیب رساندن به مغز استخوان ایجاد می شود. در واقع علت اصلی این بیماری پرتو درمانی و یا شیمی درمانی است. می توان گفت مصرف الکل نیز احتمال مبتلا شدن به این بیماری را گسترش می دهد.

مهم ترین نشانه های این بیماری عبارتند از:

• کبودی یا خونریزی
• عفونت
• تب
• تنگی نفس
• ضعف
• خستگی
• و کاهش وزن.

در واقع این بیماری در صورت درمان سایر بیماری ها نیز بهبود می باید، البته از طریق تحت نظر بودن توسط دکتر متخصص خون، این کار امکان پذیر است.

۹: کم خونی مگالوبلاستیک

در این نوع کم خونی، مغز استخوان قادر به تولید سلول های خونی بالغ نمی باشد و در نتیجه این بیماری شکل می گیرد. آنمی مگالوبلاستیک به دلیل کمبود ویتامین B12 (کوبالامین) یا ویتامین B9 (فولات)  در بدن وجود دارد. بدن انسان جهت ساختن گلبول‌های قرمز، به ویتامین های بالا نیاز دارد. پزشک متخصص اصولا با استفاده از قرص های درمانی، درمان را انجام می دهد.

۱۰: کم خونی سلول داسی شکل

در حالت طبیعی، گلبول‌های قرمز بسیار گرد است و در رگ های خونی جریان دارند. اما در کم خونی داسی شکل، گلبول‌های قرمز خون به هم چسبیده می شوند و حرکت می کنند. در نتیجه خون و اکسیژن کمتری به بدن می رسد.

  ۱۱: تالاسمی

تالاسمی متاسفانه یک بیماری ارثی است که اجازه ی تولید هموگلوبین را نمی دهد به همین جهت بسیاری از پزشکان تاکید می کنند که این موضوع قبل از ازدواج بررسی شود . دو مدل تالاسمی آلفا و بتا داریم  که تالاسمی بتا به دو نوع مینور و ماژور دسته بندی می شود.

بیماری تالاسمی، موجب بروز عوارض زیر در بدن انسان می شود.

• ناهنجاری‌های استخوانی
• بزرگ شدن طحال
• کاهش میزان رشد
• مشکلات قلبی
• افزایش غیر طبیعی آهن
• عفونت

چگونگی تشخیص بیماری کم خونی

​

چگونگی تشخیص بیماری کم خونی

１. معاینه‌ی فیزیکی

پزشک با معاینه ی فرد به دنبال علائم زیر است که در صورت وجود این علائم، حتما بررسی های تخصصی تر را انجام می دهد که در ادامه به آنها می پردازیم:

• سوفل قلبی
• فشار خون پایین به ویژه هنگام ایستادن
• تب خفیف
• پوست رنگ پریده
• ضربان قلب سریع و افزایش یافته
• برخی از انواع آنمی ممکن است در معاینه‌ی فیزیکی یافته‌های دیگری ایجاد کنند.

２.آزمایش های خون برای  تشخیص نوع بیماری

تست‌های آزمایشگاهی اغلب برای کمک به پزشکان در یافتن علت آنمی استفاده می‌شوند.

آزمایشات تشخیصی عبارتند از:

• آزمایش شمارش کامل خون (CBC): سنجش تعداد گلبول های قرمز
• آزمایش سطح آهن سرم که پزشک متوجه شود به فقر آهن نیز مبتلا شده اید یا خیر.
• آزمایش فریتین: این آزمایش خون ذخایر آهن را بررسی می کند.
• آزمایش ویتامین B12 و آزمایش سطح اسید فولیک: بررسی می کند که سطح فولات سرم چقدر است و همچنین از بیمار تست اندازه و رنگ گلبول‌های قرمز یا هماتوکریت هموگلوبین گرفته می شود.

همچنین در صورتی که شما مبتلا به بیماری های دیگر باشید، احتمال اینکه پزشک موارد زیر را توصیه نماید زیاد است:

• آندوسکوپی برای بررسی خونریزی دستگاه گوارش فوقانی و زخم معده
• کولونوسکوپی برای بررسی خونریزی از دستگاه گوارش فوقانی
• سونوگرافی برای بررسی علت خونریزی قاعدگی بیش از حد و وجود فیبروم رحم در زنان
• تنقیه‌ی باریم
• اشعه‌ی ایکس از قفسه‌ی سینه
• سی تی اسکن از شکم

نحوه ی درمان بیماری کم خونی به چه صورت است؟

​

درمان کم خونی

1. درمان کلینیکال

با توجه به اینکه بیماری کم خونی اصولا به دلیل وجود سایر بیماری ها در بدن ایجاد می شود پزشک در ابتدا آنها را شناسایی کرده و سپس بر اساس آن معالجه ی بیمار را آغاز خواهد کرد. به همین جهت نمی توان بدون معاینه ی متخصص خون، داروهای دقیقی را تجویز کرد، پس در نتیجه بهتر است که از درمان خودسرانه بپرهیزید. اما به طور کلی داروهای زیر جهت درمان بیماری کم خونی استفاده می شود:

• مصرف مکمل‌های آهن، ویتامین B12، اسید فولیک یا سایر ویتامین‌ها و مواد معدنی
• انتقال خون
• کورتیکواستروئیدها یا سایر داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند
• اریتروپویتین که از جمله داروهای درمانی مغز استخوان است.
• تزریق سرم های آهن که بر اساس تجویز پزشک صورت می گیرد.

2. درمان خانگی

همان طور که گفته شد بهتر است که از درمان های خودسرانه کاملا بپرهیزید، در واقع ممکن است این درمان ها برای شما مضر باشد و کمک به درمان بیماری کند. اما بهتر است که توصیه های زیر را جدی بگیرد و سبک زندگی خود را به آن نزدیک کنید.

1. رژیم غذایی مناسب که دارای میزان مشخصی از پروتئین، ماهی، غلات،سبزی و میوه است.
2. استفاده از جگر
3. دوری از اشعه های مضر برای انسان
4. مصرف مکمل و قرص آهن در زمان بارداری
5. مصرف گوشت و قرص آهن در زمان عادت ماهانه در خانم ها
6. حفظ سیستم ایمنی بدن با خوردن مکمل های مفید به صورت دوره ای
7. قرار دادن ورزش در برنامه ی غذایی خود

به طور کلی بهتر است که بیماری کم خونی را جدی بگیرید چرا که می تواند در آینده به شما آسیب بزند و عملکرد بدن شما را با اختلال مواجه سازد. مخصوصا در زمان بارداری به این موضوع توجه داشته باشید تا نوزاد و مادر به مشکل برنخورند. به همین جهت در صورت مشاهده ی علائم کم خونی بهتر است در اولین فرصت به متخصص و فوق تخصص خون، انکولوژی و داخلی در سایت دکتر با من مراجعه کنید تا روند بهبود بیماری شما انجام شود و زودتر سلامتی شما بازگردد.

کم کاری تیروئید چیست ؟ نشانه ها و درمان آن به چه صورت است؟

به طور کلی از مهم ترین غدد درون ریز در بدن انسان می توان به غده ی تیروئید اشاره کرد که هورمون های آن وظیفه ی تنظیم عملکرد بدن را به عهده دارند. به هیمن جهت از جمله بیماری های مهمی که بایستی سریعا به پزشک مراجعه شود، کم کاری تیروئید است. چرا که اگر این غده و هورمون های ترشح شده به وسیله ی آن به خوبی عمل نکنند، مشکلات ایمنی و سیستماتیک جدی در بدن فرد رخ می دهد و عملکرد طبیعی بدن او را با مشکل مواجه می کند.

هر چه شما زودتر برای معالجه خود اقدام کنید، عوارض کمتری را مشاهده خواهید کرد و طول درمان کوتاه تری خواهید داشت. به همین جهت ما در این مقاله در خصوص کم کاری تیروئید و راه های درمان آن صحبت کرده ایم.

کم کاری تیروئید چیست؟

کم کاری تیروئید یکی از بیماری‌های مربوط به تیروئید است که در آن غده‌ی تیروئید نمی تواند به خوبی تشرح کند، در نتیجه این موضوع سبب کاهش متابولیسم در بدن می شود.

در واقع عدم ترشح هورمون های غده تیروئید در بدن را، کم کاری تیروئید می دانند که ما در ادامه به نشانه های اصلی این بیماری خواهیم پرداخت.

تیروئید کم‌ کار موجب بروز یک سری علائم در بدن فرد می شود که این علائم شامل خستگی، اضافه وزن و عدم تحمل سرما است در واقع می توان گفت که این مشکل تمام بدن را تحت تاثیر خود  قرار می دهد.

به نوعی که فعالیت های روزمره و عادی برای شخص سخت می شود  و این موضوع باعث کاهش سوخت وساز در بدن می شود.

انواع کم کاری تیروئید

​

انواع کم کاری تیروئید

بیماری هیپوتیروئیدی یا تیروئید کم کار انواع مختلفی دارد که در ادامه به آنها اشاره می‌کنیم:

۱. هیپوتیروئیدی مادرزادی

هنگامی که یک نوزاد متولد می شود، ممکن است از همان ابتدا غده تیروئید او به خوبی ترشح نکند و دچار اختلال مادرزادی باشد.

این اتفاق به طور کلی نادر است اما به هر حال ممکن است که برای نوزاد شما رخ دهد. پس چنانچه تصمیم به بارداری گرفتید بهتر است که آزمایشات و پیشگیری قبل آن را انجام دهید. برای این کار می توانید از پزشک زنان و زایمان دکتر با من نوبت اخذ کنید.

در صورت این اتفاق بایستی که حتما درمان نوزاد خود را شروع کنید تا در آینده دچار اختلال روحی و جسمی نشود. البته لازم است بدانید که ممکن است علاوه بر مادر، شخص دیگری نیز در خانواده مبتلا به این عارضه باشد و این بیماری نسل به نسل منتقل شود. پس بهتر است که شما این موضوع را نیز جدی بگیرید و آن را کنترل کنید.

۲. هیپوتیروئیدی خود ایمنی

بدن فرد به غلط  خود را بیگانه تلقی کرده و به سیستم بدنی خود و یا بخشی از از آن حمله می کند که در این صورت فرد دچار بیماری های گوناگون می شود. نام دیگر این بیماری هاشیموتو است.

در اینجا بدن به غده تیروئید حمله می کند و موجب کم کاری یا پرکاری تیروئید می شود. در واقع کم کاری در خود ایمنی تیروئید، را تیروئیدیت هاشیموتو می خوانند که موجب التهاب در غده‌ی تیروئید می شود.

کسانی که بیماری هاشیموتو داشته و به بیماری دیابت نیز دچار شده اند بیشتر در معرض تیروئید کم کار قرار می گیرند پس چنانچه به بیماری بالا مبتلا شده اید، حتما به پزشک متخصص غدد مراجعه کنید.

در واقع پزشک آن ها را از نظر هیپوتیروئیدیسم، تحت نظر قرار می دهد. پس شما بهتر است برای جلوگیری از این بیماری حتما به پزشک متخصص و فوق تخصص غدد در سایت دکتر با من  مراجعه نمایید.

3. کم کاری تیروئید یاتروژنیک

این بیماری زمانی رخ می دهد که غده تیروئید شما در عین جراحی به تشخیص پزشک برداشته شود  و یا اینکه به علت یک نیروی خارجی این غده دچار نقص شود. در این صورت غده ای وجود ندارد که بخواهد تامین کننده این هورمون در بدن باشد. در نتیجه فرد به این بیماری مبتلا شده و بایستی روش های درمان را که در ادامه به آن خواهیم پرداخت آغاز کند.

4. کم کاری تیروئید مرکزی

بدن به عنوان فرمانده در جسم انسان عمل می کند و به نوعی دستور دهنده اصلی است، به همین جهت زمانی که بدن، دستور ترشح هورمون های محرک تیروئید را ارسال نکند دیگر TSH ساخته نمی شود. هیپوتیروئیدی مرکزی عموما به خاطر نبود هورمون های زیر اتفاق می افتد.

• هورمون هایی که مخصوص رشد در بدن انسان هستند.
• هورمون که محرک غدد فوق کلیه می باشند.
• هورمون‌هایی که محرک جنسی هستند.
• پرولاکتین مربوط به هورمون ترشح کننده شیر می باشد.
• اکسی توسین
• هورمون هایی که مرتبط با ضد ادراری است.

علاوه بر موارد بالا هیپوتیروئیدی مرکزی احتمال دارد که به دلیل وجود مشکلی در هیپوتالاموس یا هیپوفیز (غده‌ی ترشح‌کننده‌ی TSH)، تروما، تومور یا درمان تومور رخ دهد. این موضوع را در نظر بگیرید که این بیماری می تواند ارثی باشد.

کم کاری تیروئید چه علائمی دارد؟

​

علائم کم کاری تیروئید

کم کاری تیروئید نشانه های زیادی دارد که در افراد و در سنین مختلف، کاملا متفاوت است به همین جهت ما در ادامه به انواع آنها خواهیم پرداخت:

• خستگی زیاد و بی دلیل
• حساسیت نسبت به سرما
• یبوست شدید
• خشک شدن پوست صورت و بدن
• افزایش آنی وزن
• ورم صورت
• گرفته بودن صدا
• احساس ضعف در عضلات بدن
• بالا رفتن کلسترول در خون
• احساس درد در مفاصل
• بی نظمی در پریود خانم ها
• ریزش موها
• پایین آمدن ضربان قلب
• احساس افسردگی و یاس
• اختلال در عملکرد حافظه
• بزرگ‌ تر شدن غده‌ی تیروئید که به آن گواتر نیز می گویند.

بررسی علائم کم کاری تیروئید در نوزادان

همانطور که در بالا گفته شد نوزادان نیز می توانند به بیماری کم کاری تیروئید دچار شوند و در نتیجه بایستی که سریعا به پزشک متخصص اطفال و یا غدد که لیست کامل آن ها در سایت دکتر با من وجود دارد، مراجعه کرد. یک سری علائم نسبت به علائم دیگر بسیار پر رنگ تر هستند به همین جهت ما در زیر به مهم ترین آن ها اشاره کرده ایم:

• زرد شدن پوست نوزاد
• زردی چشم های نوزاد
• بزرگ شدن زبان
• مشکلات تنفسی
• کلفت شدن صدای گریه نوزاد
• بیرون‌زدگی ناف نوزاد

پس زمانی که این علائم را در نوزاد خود مشاهده نمودید حتما به پزشک مربوطه مراجعه و با او مشورت نمایید تا این بیماری در مراحل اولیه خود شناسایی و درمان شود.

علت کم کاری تیروئید چیست؟

کم کاری تیروئید را می توان با توجه به نشانه هایی که در فرد ظاهر می شود تشخیص داد و بر اساس آن درمان توسط پزشک غدد آغاز خواهد شد.

پس چنانچه دارای علائم زیر هستید حتما به پزشک متخصص غدد و متابولیسم در سایت دکتر با من مراجعه و تحت نظر قرار بگیرید.

• وارد شدن یک آسیب بیرونی به غده‌ی تیروئید در شخص
• بیماری هاشیموتو
• کمبود ید در برنامه غذایی شخص
• کم بودن هورمون محرکی که مربوط به غده‌ی تیروئید است.
• ژنتیک و ارث
• مصرف خودسرانه ی قرص های مختلف در زمینه ی بیماری تیروئید
• سروکار داشتن با اشعات مضر

موارد بالا مهم ترین نشانه های کم کاری تیروئید در بدن شخص است که ممکن است حتی به تشخیص پزشک غدد، علائم تیروئید نباشد، اما به هر جهت شما بایستی به پزشک مربوطه مراجعه نمایید.

تشخیص کم کاری تیروئید به چه صورت است؟

​

تشخیص کم کاری تیروئید

همان طور که مطالعه نمودید ما در بالا علل و نشانه های مختلف کم کاری تیروئید را بیان کرده ایم اما صرفا به اینجا ختم نخواهد شد و بررسی های دقیق تری توسط پزشک متخصص غدد نیاز دارد که در زیر به آن اشاره کرده ایم.

۱. معاینه فیزیکی توسط پزشک

زمانی که تیروئید کم کار باشد، شخص ورم می کند، به همین جهت دکتر با یک معاینه ساده متوجه خواهد شد که شما مبتلا به این بیماری هستید. پس معاینه اولیه توسط پزشک بسیار مهم است چرا که وضعیت ظاهری پوست و موی شما را نیز بررسی و شرح کامل شما را گوش خواهد داد.

۲. آزمایش تیروئید

از مهمترین راه های تشخیص این بیماری آزمایش خون است که هورمون های شخص به طور کامل بررسی می شود. اگر هورمون تحریک‌کننده‌ی غده‌ی تیروئید، TSH از حد نرمال خود عبور کند  و سطح هورمون‌های تیروئیدی یا T3 و T4 نیز کمتر شود نشاندهنده تیروئید کم کار است. حتی ممکن است که دکتر آزمایش های تخصصی بیشتری نیز برای شما در نظر بگیرد.

3. سونوگرافی و تصویربرداری

در سی‌تی‌اسکن گردن می‌توان کم‌کاری، پرکاری و یا سایر اختلالات تیروئیدی را بررسی کرد. در واقع این اسکن گردن، همراه با آزمایش های خون تجویز می شود تا وضعیت بیمار با دقت بالا بررسی شود.

درمان بیماری کم کاری تیروئید

​

درمان بیماری کم کاری تیروئید

1. درمان دارویی
   زمانی که بیماری شما توسط پزشک تشخیص داده می شود، بر اساس آن نحوه و نوع درمان نیز مشخص خواهد شد.
   اما اغلب داروهایی که برای درمان کم کاری تیروئید تجویز می شود شامل موارد زیر است:
   در واقع این نسخ جایگزین هورمون هایی است که در بدن شخص ترشح نمی شود. لیوتیرونین (Liothyronine) با نامه‌ای تجاری سیتومل (Cytomel) و تر تیروکسین (Tertroxin) نسخه‌ای مصنوعی از T3 است و لووتیروکسین (Levothyroxine) با نام‌های تجاری سینتروئید (Synthroid)، لووتیروئید (Levothroid) و لووکسین (Levoxyl) جایگزین T4 است.
2. جراحی
   با توجه به نوع بیماری در شخص، ممکن است پزشک ترجیح دهد که عمل جراحی را بر روی فرد انجام دهد در نتیجه او را آماده این کار می کند. در واقع ممکن است بر اساس تشخیص او قسمتی از تیروئید و یا همه ی آن نیز برداشته شود. بعد از عمل جراحی تیروئید او به مراقبت های خاصی نیاز دارد که پزشک برای بیمار کاملا توضیح خواهد داد.
3. درمان خانگی
   در ابتدا داشتن یک رژیم غذایی می تواند به فرد بیمار کمک بسیاری کند. بهتر است که مواد غذایی سالم و کم چرب مصرف شود که ما نمونه های آن ها را برای شما بیان کرده ایم.

• تخم‌مرغ
• گوشت قرمز
• ماهی
• بیشتر میوه‌ها و سبزی‌ها
• حبوبات
• ماهی ساردین
• آجیل‌ برزیلی
• مکمل زینک یا همان روی
• میگو
• صدف
• مرغ
• سیر در غذا
• دمنوش رازیانه
• دمنوش زعفران
• دمنوش دارچین

موارد بالا را می توانید، در برنامه غذای خود استفاده کنید و تیروئید خود را نیز درمان و یا به بهبودی روند آن کمک کنید. در واقع هرچه سبک زندگی سالم تری داشته باشید بهتر می توانید از پس بیماری خود بر بیاید.

در آخر پیشنهاد ما به شما این است که قبل از هرکاری و شروع درمان خانگی خود، حتما از پزشکان متخصص و فوق تخصص غدد در سایت دکتر با من، مشورت بگیرید و برای مراجعه ی حضوری حتما در اولین فرصت نوبت خود را اخذ کنید.

آلزایمر چیست ؟ علائم، مراحل و درمان بیماری

 بیماری آلزایمر یک اختلال عصبی پیشرونده است که باعث کوچک شدن مغز (آتروفی) و مرگ سلول‌های مغز می‌شود. بیماری آلزایمر شایع‌ترین علت زوال عقل است – کاهش مداوم در مهارت‌های تفکر، رفتار و اجتماعی که بر توانایی فرد برای عملکرد مستقل تأثیر می‌گذارد.

تقریباً 5.8 میلیون نفر در آمریکا با سن 65 سال به بالاتر به بیماری آلزایمر مبتلا هستند. از این تعداد 80 درصد 75 سال و بالاتر هستند. از حدود 50 میلیون نفر مبتلا به زوال عقل در سراسر جهان، بین 60 تا 70 درصد تخمین زده می‌شود که به بیماری آلزایمر مبتلا باشند.

علائم اولیه بیماری شامل فراموشی رویدادها یا مکالمات اخیر است. با پیشرفت بیماری، فرد مبتلا به بیماری آلزایمر دچار اختلال شدید حافظه می‌شود و توانایی انجام کارهای روزمره را از دست می‌دهد. داروها ممکن است به طور موقت علائم را بهبود یا کاهش دهند.

این درمان‌ها گاهی اوقات می‌توانند به افراد مبتلا به بیماری آلزایمر کمک کند تا عملکرد خود را به حداکثر برسانند و استقلال خود را برای مدتی حفظ کنند. برنامه ها و خدمات مختلف می‌تواند به حمایت از افراد مبتلا به این بیماری و مراقبان آن ها کمک کند. با ما همراه باشید تا به بررسی بیشتر بیماری آلزایمر بپردازیم.

بیماری آلزایمر چیست؟

​

بیماری آلزایمر یک نوع بیماری پیشرونده زوال عقل است. زوال عقل یک اصطلاح گسترده‌تر برای شرایطی است که بر حافظه، تفکر و رفتار تأثیر منفی می گذارد.

تغییرات در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کند. زوال عقل می تواند علل مختلفی داشته باشد، مانند آسیب‌های مغزی یا ابتلا به برخی بیماری‌ها. گاهی اوقات علت زوال عقل ناشناخته است.

طبق گزارش انجمن آلزایمر، بیماری آلزایمر 60 تا 80 درصد موارد زوال عقل را تشکیل می دهد. اکثر افراد مبتلا به این بیماری پس از سن 65 سالگی تشخیص داده می شوند. اگر قبل از آن زمان تشخیص داده شود، به طور کلی به عنوان بیماری “شروع جوانی” یا “آلزایمر زودرس” نامیده می شود.

هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد، اما درمان‌هایی وجود دارد که می‌توانند پیشرفت بیماری را کاهش دهند.

تاریخچه بیماری آلزایمر و زوال عقل

تاریخچه مختصری از بیماری آلزایمر به ما می گوید که این بیماری اولین بار توسط پزشکان مصری در حدود 2000 سال قبل از میلاد مسیح شناسایی شد، یعنی زمانی که مصریان متوجه شدند افرادی که پا به سن می‌گذارند حافظه خود را از دست می‌دهند. تا قرن پانزدهم اعتقاد بر این بود که زوال عقل صرفاً بخشی از پیری است و نه یک بیماری.

فیثاغورث، بقراط و افلاطون همگی دریافتند که سن بالاتر با کاهش وضعیت ذهنی همراه است و بر عملکرد ذهنی تأثیر می‌گذارد.

با این حال، مارکوس سیسرو بود که در حدود سال 43 قبل از میلاد برای اولین بار اشاره کرد که پیری همیشه باعث کاهش عملکرد ذهنی نمی‌شود و زوال عقل نتیجه اجتناب‌ناپذیر پیری نیست.

با این حال، افول امپراتوری روم در آن زمان به کاهش قابل توجهی در مطالعه پزشکی منجر شد. همچنین در این دوران، تئوکراسی بر قرون وسطی تسلط یافت و این تمایل وجود داشت که “پیری و کهولت” را مجازاتی از سوی خداوند برای “گناهانی” که فرد در طول زندگی مرتکب شده در نظر بگیرند.

اعتقادات مذهبی در مورد آلزایمر

در قرون وسطی، بسیار متداول بود که اختلالات روانی، مانند زوال عقل و افسردگی، به عنوان مجازاتی تلقی شوند که خداوند برای گناهان مرتکب شده در نظر می‌گرفت. بیماران مبتلا به زوال عقل قربانیان دائمی جادوگران بودند. سوزاندن و حلق آویز کردن در سراسر قرن پانزدهم گسترده بود.

تاریخچه بیماری آلزایمر نشان می‌دهد که بدرفتاری با بیماران زوال عقل در سطح جهانی گسترده بوده و بیش از سه قرن ادامه داشته است.

تنها با پیشرفت پزشکی عصر مدرن بود که زوال عقل به عنوان یک بیماری در نظر گرفته شد، اما حتی در آن زمان نیز ننگ شدیدی در جامعه به همراه داشت که هنوز هم وجود دارد. حتی امروز هم بسیاری از فرهنگ‌ها و نژادها زوال عقل و بسیاری از اختلالات روانی را یک پدیده معنوی یا ماوراء طبیعی می‌دانند.

خانواده‌ها به این دلیل که اعضای خانواده‌، جنون خود را پنهان می‌کردند، یا آن‌ها را به زنجیر می‌کشیدند و یا آنها را از جامعه جدا می‌کردند تا از قضاوت منفی جامعه به دور باشند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که حتی امروزه، نزدیک به 25 درصد از افراد مبتلا به آلزایمر یا زوال عقل، بیماری خود یا نزدیکانشان را از ترس آزار و اذیت یا انگ اجتماعی پنهان می‌کنند.

متأسفانه، به دلیل درک ضعیف از اختلالات روانی مانند زوال عقل، تعداد قابل توجهی از مردم به دنبال درمان نمی‌روند که منجر به تاخیر در تشخیص و بدتر شدن علائم آنها می‌شود.

کلمه “dementia” (زوال عقل) در سال 600 پس از میلاد به وجود آمد، یعنی زمانی که سنت ایزیدور، اسقف اعظم سویل، در کتاب خود به نامEtymologies  که اولین دایره المعارف بود، از آن استفاده کرد. این کلمه در لاتین به معنای “بی خیال بودن” است.

با فرا رسیدن عصر مدرن پزشکی در حدود قرن هجدهم، تشخیص زوال عقل اولین بار در سال 1797 توسط فیلیپ پینل به عنوان یک اصطلاح پزشکی پذیرفته شد.

شاگرد پینل، ژان اتین دومینیک اسکویرول، می‌گوید: «زوال عقل این است که ناتوانی‌ها در تشخیص، توانایی عقلانی و اراده به دلیل بیماری‌های مغزی نشان داده می‌شوند و به این معناست که از شادی نمی‌توان لذت برد و ثروتمندان به واسطه آن فقیر می‌شوند.»

چه کسی نام بیماری آلزایمر را گذاشت؟

​

آلویس آلزایمر (Alois Alzheimer)

اتو بینسوانگر (Otto Binswanger)، پزشک سوئیسی، برای اولین بار اشاره کرد که زوال عقل، خود را به عنوان یکی از مراحل پایانی سیفلیس نشان می دهد؛ اما این آلویس آلزایمر (Alois Alzheimer) بود که نام بیماری آلزایمر را به طور محکم در کتاب های پزشکی جای داد.

آلویس آلزایمر در دوران دانشجویی همراه با روانپزشک امیل کریپلین اولین کسانی بودند که ویژگی های پاتولوژیک زوال عقل را کشف کردند.

​

آگوست دیتر

آلویس آلزایمر یک بیمار زن 50 ساله (آگوست دیتر) داشت که با مشکلات حافظه دست و پنجه نرم می‌کرد؛ این بیمار به مرور با مشکلات پارانوئید، ترس و پرخاشگری مواجه شد و در نهایت نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشت.

در این زمان، آلویس علائم خود را به طور کامل ثبت و سوابق خود را حفظ کرده بود. او تا زمان مرگش در سال 1901 به مدت پنج سال در بیمارستان ماند. آلویس آلزایمر با روانپزشک معروف امیل کریپلین همکاری کرد و کالبد شکافی مغز او را انجام داد.

کالبد شکافی نشان داد که آتروفی عمومی (کوچک شدن مغز) وجود دارد و نواحی مغز مربوط به قضاوت، حافظه، زبان و عملکرد شناختی نازک شده است.

این آسیب شناس همچنین به پلاک‌های پیری مغز هم اشاره کرد. آلویس آلزایمر به مطالعه بیشتر بیماران مبتلا به اختلال مغزی مشابه ادامه داد و یافته های خود را در یک کتاب درسی روانپزشکی منتشر کرد.

حقایقی در مورد آلزایمر

اگرچه بسیاری از مردم در مورد بیماری آلزایمر چیزهای زیادی شنیده‌اند، اما دانستن حقایق مفید، علمی و پزشکی مهم است. در اینجا برخی از حقایق کلیدی در مورد این بیماری را بررسی می‌کنیم:

• بیماری آلزایمر یک بیماری مزمن (طولانی مدت) است. این علامت نشانه رایج پیری نیست.
• آلزایمر و زوال عقل یکسان نیستند. بیماری آلزایمر نوعی زوال عقل است.
• علائم آن به تدریج ظاهر می‌شود و اثرات آن بر روی مغز تخریبی است، به این معنی که آرام آرام باعث زوال عقل می‌شود.
• هر کسی ممکن است به بیماری آلزایمر مبتلا شود، اما برخی افراد بیشتر در معرض خطر ب ابتلا به آن هستند. این موضوع شامل افراد بالای 65 سال و کسانی است که سابقه خانوادگی این بیماری را دارند.
• هیچ نتیجه مورد انتظار واحدی برای افراد مبتلا به آلزایمر وجود ندارد. برخی از افراد مدت طولانی با آسیب شناختی خفیف زندگی می‌کنند، در حالی که برخی دیگر شروع سریعتر علائم و پیشرفت سریعتر بیماری را تجربه می‌کنند.
• هنوز هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد، اما درمان می تواند به کند کردن روند پیشرفت بیماری کمک کند و ممکن است کیفیت زندگی را بهبود بخشد.
• تجربه هر فرد از بیماری آلزایمر با دیگری متفاوت است.

علائم بیماری آلزایمر

​

همه افراد گهگاهی دچار فراموشی می شوند. اما افراد مبتلا به بیماری آلزایمر رفتارها و علائم خاصی را نشان می‌دهند که با گذشت زمان بدتر می‌شوند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• از دست دادن حافظه که بر فعالیت‌های روزانه تأثیر می‌گذارد، مانند قرار ملاقات‌ها؛
• مشکل در انجام کارهای روزمره، مانند استفاده از مایکروفر؛
• مشکلات در حل مسئله؛
• مشکل در گفتار یا نوشتن؛
• سرگشته شدن در مورد زمان‌ها یا مکان‌ها؛
• کاهش قضاوت دیگران؛
• کاهش اهمیت به بهداشت فردی؛
• تغییرات خلق و خو و شخصیت؛
• کناره‌گیری از دوستان، خانواده و جامعه.

این علائم همیشه به این معنی نیست که فرد، مبتلا به آلزایمر است. مراجعه به پزشک متخصص مغز برای تعیین علت مهم است.

علائم با توجه به مرحله بیماری تغییر می‌کند. در مراحل بعدی، افراد مبتلا به آلزایمر معمولاً در صحبت کردن، حرکت کردن یا پاسخ دادن به آنچه در اطرافشان اتفاق می‌افتد، مشکل قابل توجهی پیدا می‌کنند.

راه‌های تشخیص بیماری آلزایمر

تنها راه قطعی برای تشخیص بیماری آلزایمر، بررسی بافت مغز فرد مبتلا پس از مرگ است. اما پزشک می‌تواند از معاینات و آزمایش‌های دیگری برای ارزیابی توانایی‌های ذهنی، تشخیص زوال عقل و رد سایر شرایط استفاده کند.

پزشک متخصص مغز با گرفتن سابقه پزشکی بیمار کار شروع می‌کند و درباره موارد زیر سوال می‌کند:

• علائم
• سابقه پزشکی خانوادگی
• سایر شرایط سلامت فعلی یا گذشته
• داروهای فعلی یا گذشته
• رژیم غذایی، مصرف الکل و سایر عادات سبک زندگی

از مواردی که بیمار به پزشک گزارش می‌کند، پزشک آزمایش‌های متعددی را برای کمک به تشخیص اینکه آیا فرد به بیماری آلزایمر مبتلا هست یا خیر، درخواست می‌کند.

تست‌های تشخیص آلزایمر

​

هیچ آزمایش قطعی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. با این حال، آزمایش‌های ذهنی، فیزیکی، عصبی و تصویربرداری می‌تواند به پزشک شما در رسیدن به تشخیص کمک کند.

پزشک ممکن است با آزمایش وضعیت روانی شروع کند. این کار می‌تواند به آنها کمک کند تا موارد زیر را برای شما ارزیابی کنند:

• حافظه کوتاه مدت؛
• حافظه بلند مدت؛
• جهت گیری به مکان و زمان.

برای مثال، ممکن است از شما بپرسند:

• امروز چه روزی است؟
• رئیس جمهور چه کسی است؟
• یا از شما بخواهند فهرست کوتاهی از کلمات را به خاطر بسپرید و سپس بازگو کنید.

در مرحله بعد، احتمالاً یک معاینه فیزیکی انجام خواهند داد. به عنوان مثال، ممکن است:

• فشار خون شما را چک کنند؛
• ضربان قلبتان را ارزیابی و اندازه‌گیری کنند؛
• دمای بدنتان را اندازه بگیرند؛
• در برخی موارد ممکن است درخواست آزمایش ادرار یا خون کنند.

علاوه بر این، ممکن است پزشک یک معاینه عصبی برای رد سایر تشخیص‌های احتمالی مانند مسائل پزشکی حاد از جمله عفونت یا سکته انجام دهد. در طول این آزمایش، پزشک موارد زیر را بررسی خواهد کرد:

• رفلکس‌های بیمار؛
• تونوس ماهیچه‌ای یا کِشنگ ماهیچه‌ای؛
• نحوه سخن گفتن و گفتار فرد.

پزشک همچنین ممکن است آزمایش تصویربرداری مغز را تجویز کند. این مطالعات، که تصاویری از مغز شما ایجاد می کند، می تواند شامل موارد زیر باشد:

• MRI یا اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی. ام آر آی به شناسایی نشانگرهای کلیدی مانند التهاب، خونریزی و مشکلات ساختاری کمک می‌کند.
• CT اسکن یا اسکن توموگرافی کامپیوتری؛ سی تی اسکن، با اشعه ایکس تصاویری را می‌گیرد که می تواند به پزشک کمک کند تا ویژگی های غیر طبیعی مغز را بررسی کند.

سایر آزمایش‌هایی که پزشک ممکن است برای تشخیص آلزایمر تجویز کند شامل آزمایش خون برای بررسی ژن‌هایی است که ممکن است نشان‌دهنده خطر بالاتر ابتلا به بیماری فراموشی باشد.

داروی آلزایمر

هیچ درمان قطعی و شناخته شده‌ای برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. با وجود این، پزشک متخصص خمغز می‌تواند داروها و سایر روش‌های درمانی را تجویز می‌کند تا به کاهش علائم و به تاخیر انداختن پیشرفت بیماری کمک کند.

برای آلزایمر زودرس تا متوسط، پزشک ممکن است داروهایی مانند دونپزیل (آریسپت) یا ریواستیگمین (اکسلون) را تجویز کند. این داروها می توانند به حفظ سطوح بالای استیل کولین در مغز شما کمک کنند. این می تواند به سلول های عصبی مغز شما کمک کند تا سیگنال ها را بهتر ارسال و دریافت کنند. به نوبه خود، این ممکن است برخی از علائم آلزایمر را کاهش دهد.

یک داروی جدیدتر به نام آدوکانوماب (Aduhelm) فقط برای کسانی که آلزایمر اولیه دارند توصیه می شود. تصور می‌شود که پلاک‌های پروتئینی که در اثر آلزایمر در مغز ایجاد می‌شوند را کاهش می‌دهد. با این حال، نگرانی هایی در مورد اینکه آیا مزایای بالقوه دارو بر خطرات آن بیشتر است وجود دارد.

برای درمان آلزایمر در مرحله متوسط ​​تا اواخر، پزشک ممکن است دونپزیل (آریسپت) یا ممانتین (نامندا) را تجویز کند. ممانتین می‌تواند به جلوگیری از اثرات گلوتامات اضافی کمک کند. گلوتامات یک ماده شیمیایی مغز است که در بیماری آلزایمر به مقدار بیشتری آزاد می‌شود و به سلول‌های مغز آسیب می‌رساند.

پزشک شما همچنین ممکن است داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب یا داروهای ضد روان پریشی را برای کمک به درمان علائم مرتبط با آلزایمر توصیه کند. این علائم بر اساس پیشرفت بیماری متفاوت است و می تواند شامل موارد زیر باشد:

• افسردگی؛
• اختلال خواب در شب؛
• تحریک؛
• توهم.

اگرچه نیازهای مراقبتی یک فرد مبتلا به آلزایمر در طول زمان افزایش می‌یابد، اما علائم دقیق آن از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود.

درمان‌های خانگی آلزایمر

​

درمان خانگی آلزایمر – حل جدول

به طور کلی چیزی به عنوان درمان قطعی آلزایمر در خانه وجود ندارد؛ اما علاوه بر دارو، تغییر سبک زندگی می‌تواند به شما در مدیریت بیماری کمک کند. به عنوان مثال، پزشک شما ممکن است استراتژی هایی را برای کمک به شما یا عزیزتان ایجاد کند:

• کارهایتان را ساده کنید و از پیچیدگی بپرهیزید؛
• سردرگمی‌هایتان را محدود کنید؛
• هر روز به اندازه کافی استراحت کنید؛
• از تکنیک های تمدد اعصاب استفاده کنید؛
• هم در محیط کار و هم محیط خانه فضایی آرام برای خود ایجاد کنید.

علاوه بر پزشک، برخی از متخصصان مراقبت‌های بهداشتی هم می‌توانند به به بهبود کیفیت زندگی یک فرد مبتلا به آلزایمر کمک کنند. فیزیوتراپیست، متخصص تغذیه، داروساز، متخصص سلامت روان و مددکار اجتماعی می‌توانند به بهبود وضعیت بیمار مبتلا به آلزایمر کمک کنند.

برخی از مطالعات نشان داده‌اند که ویتامین E می‌تواند به بهبود وضعیت آلزایمر کمک کند، به خصوص زمانی که با داروهایی مانند دونپزیل مصرف شود که استیل‌کولین (استیل کولین) را در مغز افزایش می‌دهند. اما سایر تحقیقات هیچ فایده‌ای در مصرف ویتامین E برای بیماری آلزایمر نشان ندادند. به طور کلی، به شواهد بیشتری نیاز است.

قبل از مصرف ویتامین E یا هر مکمل دیگری حتما با پزشک متخصص مغز و اعصاب مشورت کنید. ویتامین E ممکن است با برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان بیماری آلزایمر تداخل داشته باشد.

علاوه بر تغییر سبک زندگی، چندین روش درمانی جایگزین و مکمل وجود دارد که می‌توانید از پزشک خود در مورد آنها سوال کنید.

تفاوت زوال عقل (دمانسیا) با آلزایمر

اصطلاحات “زوال عقل” و “آلزایمر” گاهی اوقات به جای یکدیگر استفاده می شوند. با این حال، این دو بیماری یکسان نیستند. آلزایمر نوعی زوال عقل است.

زوال عقل یک اصطلاح گسترده‌تر برای شرایطی است که علائم مربوط به از دست دادن حافظه مانند فراموشی و سردرگمی را نشان می‌دهد. زوال عقل شامل شرایط خاص‌تری مانند بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون، آسیب مغزی تروماتیک و موارد دیگر است که می توانند این علائم را ایجاد کنند.

علل، علائم و درمان برای زوال عقل ممکن است با آلزایمر متفاوت باشد.

علل و عوامل خطر بیماری آلزایمر

علت دقیق ابتلا به بیماری آلزایمر هنوز برای متخصصان و دانشمندان مشخص نشده است اما برخی عوامل موثر در ابتلا که تاکنون شناسایی شده‌اند عبارتند از:

• سن: اکثر افرادی که به بیماری آلزایمر مبتلا می شوند 65 سال یا بیشتر سن دارند.
• سابقه خانوادگی: اگر یکی از اعضای نزدیک در خانواده به این عارضه مبتلا شده باشد، احتمال ابتلا به آن بیشتر است.
• ژنتیک: ژن‌های خاصی با بیماری آلزایمر مرتبط هستند.

داشتن یک یا چند مورد از این عوامل خطر به این معنی نیست که شما قطعاً به بیماری آلزایمر مبتلا خواهید شد. بلکه فقط سطح ریسک ابتلا افزایش می‌یابد.

سایر عوامل خطر احتمالی شامل سابقه موارد زیر است:

• افسردگی
• سیگار کشیدن
• بیماری قلبی و عروقی
• آسیب تروماتیک مغزی قبلی

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد خطر ابتلا به آلزایمر، باید حتماً با پزشک متخصص خود صحبت کنید.

آلزایمر و ژنتیک

در حالی که هیچ علت قابل شناسایی قطعی برای آلزایمر وجود ندارد، ژنتیک ممکن است نقش کلیدی در ابتلا به آلزایمر داشته باشد. یک ژن وجود دارد که به طور خاص مورد توجه محققان قرار گرفته است. آپولیپوپروتئین ای (Apolipoprotein E) ژنی است که با شروع علائم آلزایمر در افراد مسن مرتبط است.

آزمایش خون می‌تواند نشان دهد که آیا نسخه خاصی از این ژن دارید که خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش دهد یا خیر. به خاطر داشته باشید که حتی اگر فردی این ژن را داشته باشد، ممکن است به آلزایمر مبتلا نشود.

عکس این موضوع نیز صادق است: ممکن است فردی حتی اگر این ژن را نداشته باشد، همچنان به آلزایمر مبتلا شود. هیچ راهی برای تشخیص قطعی وجود ندارد که آیا کسی به آلزایمر مبتلا خواهد شد یا خیر.

ژن های دیگر نیز می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. چندین ژن نادر با برخی از موارد شروع این بیماری در سنین کم مرتبط هستند.

مراحل پیشرفت آلزایمر

آلزایمر یک بیماری پیشرونده است، به این معنی که علائم به تدریج در طول زمان افزایش می‌یابد. هفت مرحله اصلی در پیشرفت این بیماری وجود دارد:

مراحل 1 تا 3: پیش از زوال عقل و اختلال شناختی خفیف

مرحله 1: هیچ علامتی در این مرحله وجود ندارد. اگر سابقه خانوادگی آلزایمر دارید و هیچ علامتی ندارید، ممکن است نیاز باشد با یک پزشک در مورد راهکارهایی برای سلامت در دوران پیری صحبت کنید.

مرحله 2: اولین علائم ظاهر می‌شوند، مانند فراموشی.

مرحله 3: اختلالات جسمی و شناختی خفیف ظاهر می‌شود، مانند کاهش حافظه و تمرکز. یادگیری مهارت‌های جدید ممکن است سخت‌تر شود. این تغییرات تنها توسط نزدیکان بیمار قابل توجه خواهد بود.

مراحل 4 تا 7: زوال عقل

• مرحله 4: آلزایمر اغلب در این مرحله تشخیص داده می‌شود، اما هنوز این بیماری خفیف در نظر گرفته می‌شود. از دست دادن حافظه و مشکل در مدیریت کارهای روزمره در این مرحله رایج است.
• مرحله 5: علائم متوسط ​​تا شدید در این مرحله باعث می‌شود که بیمار به کمک نزدیکان یا پرستار نیاز داشته باشد. این کار برای اطمینان از برآورده شدن نیازهای روزانه، مانند خوردن وعده‌های غذایی و مدیریت خانه، ضروری است.
• مرحله 6: در این مرحله، فرد مبتلا به آلزایمر برای کارهای اساسی مانند غذا خوردن، لباس پوشیدن و دستشویی رفتن به کمک نیاز دارد.
• مرحله 7: این مرحله شدیدترین و آخرین مرحله آلزایمر است. معمولاً از دست دادن تدریجی گفتار و حالات چهره وجود دارد. حرکت به احتمال زیاد محدود می‌شود.

زمانی که آلزایمر فرد پیشرفت می‌کند، بیشتر به کمک پرستار و نزدیکان نیاز خواهد داشت.

با پزشک متخصص مغز در مورد استراتژی هایی صحبت کنید که به شما در مدیریت این تغییرات کمک می‌کند. کمک گرفتن از یک پرستار خوب می‌تواند آسایش زندگی شما را حفظ و کیفیت زندگی را بهبود ببخشد.

افراد مبتلا به آلزایمر معمولاً 4 تا 8 سال پس از تشخیص این بیماری زندگی می‌کنند، اگرچه برخی از آن‌ها تا 20 سال نیز عمر می‌کنند.

آلزایمر زودرس

آلزایمر معمولاً در افراد 65 سال به بالاتر اتفاق می‌افتد. با این حال، ممکن است در سنین 30، 40 یا 50 سالگی هم در بعضی افراد رخ دهد. به این حالت، آلزایمر زودرس می‌گویند. این نوع آلزایمر کمتر از 10 درصد از افراد مبتلا به این بیماری را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

از آنجایی که پزشکان همیشه به دنبال علائم آلزایمر در جوانان نیستند، تشخیص آن می‌تواند زمان زیادی طول بکشد. علائم شروع زودرس آلزایمر به مرحله بیماری بستگی دارد. علائم اولیه می‌تواند شامل از دست دادن خفیف حافظه و مشکل در تمرکز یا اتمام کارهای روزمره باشد. پیدا کردن کلمات مناسب در گفت و گوهای روزمره ممکن است برای این بیماران سخت باشد.

بعضی از مطالعات نشان داده‌اند که برخی تغییرات بینایی و چشمی می‌تواند نشان‌دهنده مرحله اولیه این بیماری برای افراد 50 ساله و بالاتر باشد.

افرادی که سابقه خانوادگی ابتلا به آلزایمر در سنین پایین‌تر دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. چندین ژن نادر وجود دارد که باعث بروز آلزایمر در برخی خانواده‌ها می‌شود. افرادی که سابقه خانوادگی آلزایمر دارند باید حتماً تحت نظر پزشک متخصص مغز باشند.

راه‌های پیشگیری از آلزایمر

همانطور که هیچ درمان شناخته شده‌ای برای آلزایمر وجود ندارد، هیچ اقدام پیشگیرانه‌ای هم وجود ندارد. در حال حاضر،بهبود عادات و سبک زندگی سالم بهترین ابزاری هستند که می‌توانند از زوال شناختی جلوگیری کنند.

راه‌های زیر به پیشگیری از این بیماری کمک می‌کنند:

• سعی کنید سیگار را ترک کنید. اگر سیگار می‌کشید، ترک آن هم فوراً و هم در درازمدت برای سلامتی شما مفید است.
• به طور منظم ورزش کنید. ورزش و فعالیت خطر ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها مانند بیماری های قلبی عروقی و دیابت را کاهش می‌دهد.
• مغز خود را فعال نگه دارید. برخی از تمرینات آموزشی شناختی را برای فعالیت مغز امتحان کنید.
• رژیم غذایی مناسب و سالم داشته باشید. رژیم غذایی متعادل همراه با میوه‌ها و سبزیجات فراوان برای سلامت عقل و بدن ضروری است.
• زندگی اجتماعی فعال داشته باشید. دوستی، کار داوطلبانه و سرگرمی‌ها احتمالاً برای سلامت کلی شما مفید است.

قبل از ایجاد هر گونه تغییر بزرگ در سبک زندگی خود حتما با پزشک خود صحبت کنید.

بهترین متخصص مغز و اعصاب برای بهبود آلزایمر

اگر فکر می کنید که شما یا یکی از عزیزانتان ممکن است آلزایمر داشته باشید، حتماً باید به یک متخصص مغز خوب مراجعه کنید.

دکتر مغز و اعصاب با آزمایش‌هایی که تجویز می‌کند، تشخیص می‌دهد که آیا آلزایمر وجود دارد یا خیر. در صورتی که این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود، پیشرفت آن را می‌توان به تاخیر انداخت. شما می‌توانید بهترین متخصصان مغز و اعصاب را در وبسایت دکتر با من جست و جو کنید.

مراقبت از افراد مبتلا به آلزایمر

با پیشرفت آلزایمر، فرد مبتلا به حمایت و کمک بیشتری در انجام کارهای روزمره خود نیاز دارد. اگر یکی از عزیزانتان مبتلا به این بیماری است، حتماً باید برای مراقبت از آن‌ها شروع به تمرین و آموزش کنید و نکات زیر را در مراقبت از او در نظر داشته باشید:

• در مورد آلزایمر، مراحل و علائم معمول آن آموزش تحقیق و جست و جو کنید. همین خواندن مقاله، و سرچ در موتورهای جست و جود در سایت‌های پزشکی به آموزش بیشتر شما کمک می‌کند.
• با اعضای خانواده که می‌توانند به شما کمک کنند ارتباط برقرار کنید.
• پیوستن به گروه‌های حمایت از افراد مبتلا به آلزایمر برای افراد مراقبت‌کننده از این بیماران ضروری است.
• حتماً برای بیمار پرستار دلسوز و حرفه‌ای بگیرید.
• به یاد داشته باشید که شما نیز به حمایت نیاز دارید. با افرادی که با آنها نزدیک هستید تماس بگیرید و برای پذیرش کمک آماده باشید.

مراقبت از بیماران آلزایمری لحظات سخت خود را دارد و فشار ناشی از مسئولیت های مداوم می‌تواند بر سلامت روح و جسم شما تأثیر منفی بگذارد. پس با نزدیکان خود در ارتباط باشید تا دچار آسیب روحی و روزمرگی نشوید.

و در پایان این که…

آلزایمر یک بیماری پیچیده است و دانشمندان در حال کار بر روی اسرار آن هستند. داشتن یک سبک زندگی سالم ممکن است به پیشگیری از آن کمک کند. اگر سابقه خانوادگی این بیماری را دارید، مهم است که آن را با پزشک متخصص مغز در میان بگذارید.

تا زمانی که آلزایمر تشخیص داده نشود، پیشرفت بیماری متوقف نخواهد شد. اما درمان می تواند به تاخیر در علائم و بهبود کیفیت زندگی شما کمک کند.

اگر به دنبال بهترین پزشکان و متخصصان مغز و اعصاب هستید به سایت دکتر با من مراجعه کنید.

آبسه مغزی چیست و چگونه درمان می شود؟

آبسه مغزی می تواند بر مردان بالغ پایین 30 سال تاثیرگذار باشد. رشد آبسه های مغزی در بین کودکان اغلب در سنین 4 تا 7 سال رخ می دهد. نوزادان تازه متولد شده هم در معرض خطر ابتلا به این آبسه هستند. واکسیناسیون می تواند بروز این آبسه در کودکان خردسال را کاهش دهد.

این مقاله به همین موضوع پرداخته است و قصد دارد در مورد علائم، تشخیص و درمان این آبسه مطالبی را به افراد علاقه مند ارائه دهد. پس با این مقاله همراه باشید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

آبسه مغزی چیست؟

آبسه نوع مغزی را می توان مجموعه ای از چرک در نظر گرفت که ایجاد آن به منظور پاسخ به عفونت یا ضربه است. آبسه یک وضعیت جدی به شمار می رود که می تواند زندگی را تهدید کند. در گذشته این آبسه به صورت ثابتی کشنده بود؛ اما محققان دریافته اند که پیشرفت چشمگیری در تشخیص و درمان حاصل شده و این پیشرفت روزافزون بسیار قابل توجه است. این درمان ها به اندازه آبسه و محل تشکیل آن در مغز بستگی داشته و بر اساس آن با دیگری تفاوت دارد.

علائم آبسه مغزی چیست؟

​

علائم آبسه مغزی

یکی از علائم شایع این آبسه، سردرد است که 69 تا 70 درصد از موارد را در بر می گیرد. همچنین تب (45 تا 53 درصد از موارد) و تهوع و استفراغ (40 درصد) نیز از سایر علائم است. ممکن است تشنج اولین علامت آبسه باشد. معمولا افزایش فشار در درون مغز منجر به تهوع و استفراغ می شود. همچنین شروع درد از کنار آبسه رخ می دهد و ممکن است آرام یا ناگهانی باشد. در 65 درصد از موارد نیز تغییرات روحی و روانی ایجاد می شود که می تواند زمینه بروز موارد زیر را به وجود آورد:

• گیجی
• تحریک پذیری
• خواب آلودگی و بی حالی
• تمرکز ذهنی ضعیف
• فرآیندهای فکری کند
• پاسخگویی ضعیف
• کما (احتمال اندک)

مشکلات عصبی می تواند بر 50 تا 65 درصد از افرادی که به آبسه مغزی مبتلا هستند، تاثیر بگذارد. این مشکلات معمولا همراه با سردرد ایجاد می شوند و پیدایش آنها چند روز یا چند هفته به طول می انجامد که می توانند موارد زیر را در بر بگیرند:

• ضعف عضلانی
• مشکلات گفتاری از جمله گفتار نامفهوم
• ضعف یا فلج در یک طرف از بدن
• سفت شدن پشت، گردن یا شانه ها
• هماهنگی ضعیف
• تاری دید، دوبینی یا خاکستری

علائم آبسه مغزی از ترکیب عفونت، فشار بر مغز و آسیب دیدگی بافت مغز به وجود آمده است؛ زیرا با رشد آبسه، فضای بیشتری اشغال خواهد شد. با بدتر شدن سردرد به صورت ناگهانی، احتمال ترکیدن آبسه وجود خواهد داشت. در دو سوم موارد، علائم تا دو هفته به طول می انجامد. به طور متوسط، تشخیص این مشکل 8 روز بعد از شروع علائم توسط پزشکان انجام می شود.

علت آبسه مغزی چیست؟

به احتمال بسیار زیاد، این آبسه (Cerebral abscess) در نتیجه عفونت باکتریایی یا قارچی در قسمتی از مغز رخ می دهد. انگل ها نیز می توانند زمینه ساز بروز آبسه شوند. آلوده شدن بخشی از مغز توسط باکتری ها، قارچ ها یا انگل ها منجر به التهاب و تورم می شود. در چنین مواردی آبسه سلول های مغزی آلوده، گلبول های سفید فعال و مرده و ارگانیسم های ایجاد کننده مشکل را در بر می گیرد.

با تجمع سلول ها، دیواره یا غشایی پیرامون آبسه به وجود می آید. این امر کمک می کند که عفونت جداسازی شده و از گسترش آن به بافت سالم جلوگیری شود. متورم شدن آبسه موجب وارد شدن فشاری فزاینده به بافت مغز اطراف می شود. به علت انعطاف ناپذیر بودن جمجمه، امکان منبسط شدن آن وجود ندارد. فشار ناشی از آبسه می تواند سبب مسدود شدن رگ های خونی شود و از رسیدن اکسیژن به مغز ممانعت کند که در نهایت بافت ظریف مغز را دچار آسیب دیدگی یا تخریب می کند.

نحوه ورود عفونت به مغز

عفونت های مغزی نادر هستند که این موضوع دلایل مختلفی دارد. یکی از این دلایل می تواند سد خونی – مغزی، شبکه ای محافظ از رگ های خونی و سلول ها باشد. این امر موجب مسدود شدن اجزایی خاص از خونی که به سوی مغز جریان پیدا می کند، می شود. اما به سایرین اجازه عبور می دهد.

گاهی اوقات، عفونت قابلیت عبور از سد خونی مغزی را دارد. این رویداد زمانی خواهد بود که التهاب، سد را دچار آسیب دیدگی می کند و در آن شکاف ایجاد می شود. ورود عفونت از سه مسیر اصلی به مغز رخ می دهد:

• از راه خون ناشی از عفونت که در بخش دیگری از بدن وجود دارد.
• ناشی از جراحات تروماتیک یا جراحی عفونت از بخش دیگری از بدن
• پخش شدن از یک مکان مجاور مانند گوش

در صورت بروز عفونت در جای دیگری از بدن، حرکت ارگانیسم های عفونی می تواند از طریق جریان خون رخ دهد و با دور زدن سد خونی مغزی، وارد مغز شده و سبب آلودگی آن شوند. بین 9 تا 43 درصد از آبسه ها به علت پاتوژن هایی رخ می دهند که از بخش دیگری از بدن انتقال پیدا کرده اند.

سرچشمه بسیاری از آبسه های باکتریایی مغز از ضایعه ای موجود در بخش دیگر بدن است. پیدا کردن ضایعه اولیه اهمیت زیادی دارد، زیرا احتمال تکرار عفونت در آینده وجود خواهد داشت. فردی با سیستم ایمنی ضعیف، بیشتر در معرض خطر مبتلا شدن به آبسه مغزی قرار می گیرد که ناشی از عفونت خونی است. ممکن است فردی دارای سیستم ایمنی ضعیفی باشد، اگر:

• مبتلا به ایدز باشد.
• افراد تحت درمان شیمی درمانی
• نوزادان زیر 6 ماه
• افرادی که پیوند عضو انجام داده اند.
• افرادی که استفاده از داروهای استروئیدی را به صورت طولانی مدت اجرا می کنند.

شایع‌ ترین عفونت ‌هایی که برای ایجاد آبسه مغزی شناخته شده اند، شامل موارد زیر هستند:

• اندوکاردیت: عفونت دریچه قلب
• عفونت گوش میانی: در صورت عدم درمان عفونت، احتمال بروز آبسه مغزی وجود دارد.
• عفونت‌ های شکمی: مانند التهاب دیواره درونی شکم و لگن سیستیت یا التهاب مثانه، پریتونیت و عفونت ‌های لگنی دیگر
• اوتیت میانی: عفونت گوش میانی
• پنومونی: عفونت های ریه
• ماستوئیدیت: عفونت استخوان پشت گوش

سرایت کردن عفونت از یک ناحیه مجاور امکان پذیر است که این عامل 14 تا 58 درصد منبع آبسه های مغزی است. با شروع عفونت از درون جمجمه (به عنوان مثال در گوش یا بینی) احتمال سرایت آن به مغز وجود دارد. محل آبسه بستگی به محل و نوع عفونت اصلی خواهد داشت.

تشخیص آبسه مغزی

​

تشخیص آبسه مغزی

به منظور تشخیص این نوع از آبسه، پزشک به ارزیابی علائم و نشانه ها می پردازد و سوابق پزشکی و سفر اخیر وی را بررسی می کند. پزشک باید مطلع شود که آیا فرد اخیرا دچار عفونت بوده است یا خیر؟ سیستم ایمنی وی ضعیف است یا نه؟

ممکن است بررسی ها به علائم بیماری ها و شرایط دیگر شباهت داشته باشند، در نتیجه تشخیص نیازمند زمان زیادی است. اگر پزشک توانایی تعیین زمان آغاز علائم و نحوه پیشرفت آنها را به صورت دقیق داشته باشد، تشخیص آسان تر می شود. پزشک مغز و اعصاب به منظور تشخیص دقیق به بررسی و انجام مجموعه ای از آزمایشات می پردازد.

آزمایش خون به منظور بررسی سطوح بالای گلبول های سفید خون انجام می شود که ممکن است نشان دهنده عفونت باشد. اسکن های تصویربرداری مانند ام آر آی یا سی تی اسکن که آبسه در آنها به صورت یک یا چند نقطه نمایش داده می شوند. آسپیراسیون با هدایت CT نوعی بیوپسی سوزنی است که نمونه برداری از چرک به منظور تجزیه و تحلیل را در بر می گیرد. در دهه های اخیر به علت استفاده روزافزون از هدایت CT و MRI اسکن در تشخیص، تعداد مرگ و میر در نتیجه آبسه های مغزی کمتر شده است.

دکتر با من قابلیت ارائه خدمات پزشکی مورد نیاز مراجعه کنندگان را به آنها دارد. خدمات پزشکی مواردی مانند مشاوره پزشکی و عرضه محصولات پزشکی را در بر می گیرد.

به عبارت بهتر این مجموعه می تواند برقراری ارتباط میان پزشکان متخصص و مراجعه کنندگان را ساده تر کند. این مجموعه می تواند خدمات پزشکی را به افراد متقاضی ارائه دهد و مواردی مانند مشخصات و چگونگی دسترسی به هر پزشک متخصص را تعیین کند.

درمان آبسه مغزی

​

درمان آبسه مغزی

به طور کلی درمان این بیماری، جراحی و دارو را در بر می گیرد. پیشرفت های اخیر در پزشکی و فناوری به این معنا است که در حال حاضر شانس بهبودی آبسه مغزی نسبت به گذشته بیشتر شده است. به طور معمول در صورت مشکوک بودن پزشک به این آبسه، تجویز آنتی بیوتیک ها توسط وی انجام می شود؛ زیرا آبسه ممکن است تهدید کننده زندگی باشد.

اگر آزمایش ها نشان دهنده عفونت ویروسی به جای باکتریایی باشد، پزشک و دکتر مغز و اعصاب تغییر درمان را بر این اساس انجام می دهند. اثربخشی درمان بستگی به موارد زیر دارد:

• اندازه آبسه
• تعداد آبسه های موجود
• دلیل آبسه
• وضعیت سلامتی فرد به صورت کلی

اگر آبسه دارای قطری کوچکتر از یک اینچ باشد، احتمالا فرد تنها داروهای آنتی بیوتیک و ضد ویروس دریافت می کند. این در حالی است که پزشک ممکن است نیازمند تخلیه آبسه کوچک تر باشد تا آنتی بیوتیک بهتر را تعیین کند.

در صورت بزرگ تر بودن قطر آبسه (بزرگ تر از یک اینچ) پزشک باید به آسپیره، تخلیه یا برش دادن آن بپردازد. در صورت وجود چندین آبسه، ممکن است بریدن آنها خطرناک باشد. در این حالت، توصیه مراجعه به جراح آسپیراسیون است. همچنین فرد برای هر عفونت اولیه (برای مثال در ریه ها، بینی یا شکم) نیازمند درمان است.

دکتر با من توانسته است جمع آوری مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان را اجرا کند. به این ترتیب افراد می توانند به صورت کامل با مشخصات، موقعیت مکانی، شماره تلفن تماس، نحوه دسترسی و سایر موارد مرتبط با هر پزشک آشنایی پیدا کرده و با آگاهی از این موارد انتخاب کنند.

کلام آخر

آبسه مغزی موضوع مورد بحث این مقاله بوده است. در واقع این مقاله افرادی که به دنبال سایت بهترین دکتر مغز و اعصاب هستند یا بهترین دکتر مغز و اعصاب خوب در تهران و سایر شهرها را جستجو می کنند را مخاطب قرار داده است. به چنین افرادی توصیه می شود که از وب سایت دکتر با من کمک بگیرند.