بیماری آرتریت چیست و چگونه درمان می شود؟

چگونه مفاصل دچار آرتریت می شوند؟ علائم این بیماری چیست؟ چگونه می توان آن را درمان کرد؟ بهترین دکتر متخصص روماتولوژی برای درمان این بیماری کیست؟ آیا ذهن شما هم پر از این سوال ها است و به دنبال پاسخ آن هستید؟ نگران نباشید، سایت دکتر با من پاسخ تمامی سوال های شما را خواهد داد.

در طول زندگی ممکن است ما بارها با مشکلات جسمی رو به رو شویم که برای درمان آن نیاز است اول اطلاعات خود را در مورد بیماری افزایش دهیم و آن را بهتر بشناسیم تا بتوانیم آن را سریع تر مهار کنیم.

اگر می خواهید در مورد این بیماری اطلاعاتی را کسب کنید، در ادامه با ما همراه باشید. ما برای شما اطلاعاتی از علل، علائم، انواع این بیماری و راه حل هایی برای درمان آن جمع آوری کرده ایم که امیدواریم برای شما مفید باشد.

آرتریت چیست و چگونه مفاصل به آن دچار می شوند؟

arthritis همان برافروختگی یا التهابات مفصلی است که به آن ورم مفصل نیز می گویند. این بیماری مجموعه ای از صد بیماری است که مهم ترین ویژگی آن ورم یا همان ملتهب شدن مفاصل بدن است. در جهان قریب به صد نوع آرتریت وجود دارد که هر کدام ممکن است روش درمانی مختلفی داشته باشند.

به محل قرارگیری دو استخوان کنار هم مفصل می گویند که این دو استخوان کنار هم در این محل حرکت می کنند و با استفاده از رباط به هم متصل اند. در دو سر استخوان ها که مفصل را ایجاد می کنند، کپسول مفصلی قرار دارد که درون خود فضای مفصلی را دارا است.

فضای مفصلی دارای مایع مفصلی یا همان مایع سینوویال که مایعی لزج مانند است و موجب لیز شدن سطح غضروف مفصلی می شود. حال اگر این غضروف مفصلی دچار آسیب دیدگی شود، بسته به نوع آسیب دیدگی فرد دچار یکی از انواع آرتریت خواهد شد.

تاریخچه این بیماری

​

تاریخچه بیماری آرتریت

بر اساس شواهد و بررسی فسیل ها بیماری آرتریت در دایناسورها به ویژه نقرس قابل مشاهده است، همچنین رد پای این بیماری در انسان به 4500 سال قبل از میلاد دیده می شود. این بیماری یکی از شایع ترین بیماری های ماقبل تاریخ است. متنی مربوط به سال 123 بعد از میلاد یافت شده که برای اولین بار علائمی را شرح می دهد که بسیار شبیه به علائم روماتیسم است.

اولین توصیف علمی و شناخته شده بیماری آرتریت روماتوئید توسط دکتری فرانسوی به نام آگوستین ژاکوب لاندر­ بووا در سال 1800 مطرح شد.

انواع این بیماری

​

انواع بیماری آرتریت

آرتریت معمولا در بزرگسالان ظاهر می شود، اما برخی از انواع آن در کودکان و نوجوانان نیز قابل مشاهده است. این بیماری با توجه به نوع آسیب دیدگی مفاصل انواع مختلفی دارد که ما در ادامه سعی کرده ایم برای شما انواع این بیماری را شرح دهیم.

• آرتروز یا استئو آرتریت: یکی از شایع ترین انواع آرتریت است که به آن ساییدگی مفصل نیز گفته می شود. در این نوع بیماری مفصل ها ملتهب می شوند و فرد به درد و محدودیت در حرکت به خصوص بعد از مدتی بی تحرکی یا حتی در حین تحرک دچار می شود. آرتروز اغلب در نواحی چون زانو، ران، ستون مهره و دست ظاهر می شود.
• روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید: در این نوع لایه سینوویال مورد حمله سلول های ایمنی بدن قرار می گیرد و موجب متورم شدن پوشش مفصلی شده و در نتیجه باعث ملتهب شدن بدن در آن ناحیه و ایجاد روماتسیم می شود. این نوع بیماری تقریبا یک بیماری طولانی مدت محسوب می شود که ممکن است مفاصل بزرگ و کوچک بدن فرد را درگیر کند. این بیماری در افراد زیر 16 سال نیز ایجاد می شود که در کودکان گاهی موجب تب، کاهش اشتها، کاهش وزن و کم خونی خواهد شد.
• آرتریت عفونی یا آرتریت سپتیک: وقتی یک باکتری بتواند از طریق مجاورت مفصل یا از طریق خون وارد فضای مفصلی شود و تکثیر پیدا کند، کم کم موجب عفونت در مفصل می شود و در نهایت به دلیل ایجاد چرک ناحیه مفصل ملتهب می شود. اغلب در نواحی مثل مثانه، اندام های جنسی یا دستگاه گوارش ظاهر می شود و با تب و لرز همراه است.
• آرتریت نقرسی: تجمع اوریک اسید در جریان خون باعث ابتلا به این نوع بیماری می شود. این بیماری بیشتر در مچ پا، زانو، انگشت شست پا و آرنج ظاهر می شود که بسیار در برابر لمس حساس است. حملات نقرسی دردناک و اغلب به جای جراحی با دارو مداوا می شود. باید توجه داشت که گاهی مصرف الکل، افزایش سن یا رژیم غذایی می تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
• آرتریت پسوریاتیک: آرتریت پسویازیس یا آرتریک پسوریاتیک دارای ویژگی خود ایمنی است که در همراهی با پسویازیس پوستی ایجاد می شود. اغلب در نوک انگشتان دست ها یا پاها ظاهر می شود، گاهی هم در مفاصلی چون زانو نیز دیده شده است.
• آرتریت لایم: این بیماری توسط باکتری بورلیا بورگدورفری و از راه نیش کنه ها منتقل می شود. اغلب بین کودکان 5 تا 14 ساله شایع است و مهم ترین علائم آن کاهش اشتها و درد در ناحیه زانو است.
• آرتریت لوپوس: این بیماری نوعی بیماری خود ایمنی است که به دلیل اختلال در سیستم ایمنی بدن ظاهر شده و اغلب در ناحیه کلیه ها، قلب، خون و پوست دیده می شود.
• آرتریت اسپوندیلیتیک: این نوع بیماری اغلب در ناحیه ستون فقرات دیده می شود و اغلب به صورت کمردرد در مفاصل ساکروایلیاک لگن ظاهر می شود و راه تشخیص آن از طریق آزمایش خون توسط دکتر متخصص روماتولوژی تایید می شود.
• آرتریت جوانان: این نوع بیماری بین کودکان و نوجوانان شایع است و طبق آخرین آمار بیش از 2 هزار کودک زیر 16 سال در ایالات متحده به آن مبتلا هستند.

علت ابتلا به این بیماری

این بیماری نیز مانند بسیاری از بیماری ها ممکن است از راه های متفاوتی ایجاد شود که در ادامه به آنها می پردازیم.

• وراثتی: اگر یکی از اعضای خانواده شما خواهر، برادر یا پدر و مادر دچار این بیماری باشد، احتمال ابتلای شما نیز افزایش می یابد.
• آسیب دیدگی در ناحیه مفصل: ممکن است افرادی در هنگام ورزش کردن برخی از مفاصل بدنشان در گذشته آسیب دیده باشد، لذا ممکن است این آسیب دیدگی موجب ابتلای فرد به آرتریت شود.
• جنسیت: احتمال ابتلا به بیماری نقرس در مردان بیشتر از زنان و در بیماری روماتیسم احتمال ابتلای بانوان بیشتر مردان است.
• سن و سال افراد: با افزایش سن افراد احتمال ابتلا به آرتروز، روماتیسم و نقرس نیز افزایش می یابد.
• اضافه وزن: یکی از دلایل مهم آسیب دیدگی مفاصل در برخی افراد به خصوص در ناحیه زانو، ستون فقرات و لگن، اضافه وزن و چاقی است. در برخی افراد این آسیب دیدگی باعث بروز این بیماری می شود.

علائم بیماری آرتریت را بشناسید

​

علائم بیماری آرتریت

• تب
• ضعف و بی حالی
• بی اشتهایی
• درد، تورم و خشکی
• محدودیت حرکتی
• گرمی و قرمزی آن ناحیه
• ورم مفصل و تغییر شکل آن ناحیه
• انقباض مفصل به صورت غیر طبیعی

درمان بیماری آرتریت

​

درمان بیماری آرتریت

مدت زمان این بیماری قابل پیش بینی نیست، اما درمان های مختلفی برای کاهش درد و ضعف ناشی از این بیماری وجود دارد که باید به دکتر متخصص روماتولوژی مراجعه کنید تا دکتر طبق نوع بیماری برای شما دارو تسکین دهنده تجویز کند. علاوه بر داروهای تجویز شده انجام ورزش های متناسب با وضعیت جسمانی بیمار نیز می تواند بسیار کمک کننده باشد.

درمان خانگی این بیماری

اگر به دنبال درمان خانگی این بیماری هستید، مصرف برخی از مواد غذایی نظیر گیلاس، گردو، اسفناج، ویتامین سی، زنجبیل، سیر و ماهی های چرب نیز می تواند درد ناشی از این بیماری را کاهش دهد و برای فرد بیمار کمک کننده باشد.

مصرف کندر، خوردن برگ ریحان، میوه و پوست نسترن، عصاره زردچوبه و جوشانده بابونه می تواند تسکین دهنده طبیعی درد برای بیماران عمل کند.

کلام آخر

ما در این مقاله سعی کرده ایم به شما بیماری آرتریت، علائم این بیماری و انواع آن را معرفی کرده و به شما کمک کنیم این بیماری را بهتر بشناسید. امیدواریم توانسته باشیم با جمع آوری این اطلاعات پاسخگوی سوالات شما درباره این بیماری باشیم.

لازم به ذکر است اگر به دنبال بهترین دکتر متخصص روماتولوژی در این زمینه هستید و دکتر متخصص روماتولوژی خوبی را نمی شناسید، اصلا نگران نباشید. سایت دکتر با من کار شما را راحت کرده است.

این سایت تمام تلاشش را کرده تا شما در سریع ترین زمان بتوانید به بهترین دکترهای متخصص بیماری مد نظرتان دسترسی داشته باشید و مشاوره بگیرید و روند بهبود خود را در این بیماری تسریع ببخشید، قابل توجه است این سایت در هر ساعت از شبانه روز و حتی در موارد اورژانسی در کنار شما است و در هر ساعت می توانید با بهترین روماتولوژیست در تماس باشید.

آمبولی ریه چیست ؟ علائم و راه درمان آن

تا به امروز حتما پیش آمده است که درباره آمبولی مواردی به گوشتان خطور کند. اما آیا می دانید که این بیماری نیز انواع متفاوتی دارد؟ یکی از آنها آمبولی ریه نام دارد که شاید کمتر کسی اطلاعات کاملی درباره آن داشته باشد. بنابراین در این مقاله با ما همراه شوید، چرا که به همین موضوع پرداخته ایم و در ادامه معنا، تاریخچه، علائم، خطرات و روش های درمان این عارضه را به تفصیل بیان خواهیم کرد.

تاریخچه این بیماری

ترندلنبورگ یک جراح مشهور آلمانی نام دارد که انجمن جراحی آلمان را بنیانگذاری کرده است. وی در سال 1872 در بیمارستان مشغول بررسی مرگ 9 بیمار در اثر آمبولی ریه بود. وی دریافت که مرگ و میر ناگهانی مرتبط با این بیماری در حال رخ دادن است.

آمبولی ریه را بیشتر بشناسید

گیر کردن لخته خون در یکی از سرخرگ هایی که از داخل قلب به ریه ها می رود، منجر به این بیماری می شود. زیرا لخته موجب مسدود شدن جریان طبیعی خون خواهد شد.

وارد شدن خون از قلب به ریه ها از طریق شریان ریوی صورت می گیرد. تامین اکسیژن خون در ریه ها انجام می شود و سپس به قلب باز می گردد. پمپ شدن خون غنی از اکسیژن به بقیه بدن توسط قلب انجام می گیرد، اما در این نوع از آمبولی این ساز و کار با اختلال مواجه می شود.

این انسداد می تواند منجر به بروز مشکلات جدی مثل آسیب به ریه ها و کاهش یافتن سطح اکسیژن شود. کمبود اکسیژن می تواند سایر اعضای بدن را نیز دچار آسیب دیدگی کند. این بیماری ممکن است در شرایط بزرگ بودن لخته یا مسدود شدن شریان در اثر لخته های کوچک تر موجب مرگ شود.

معمولا انتقال آمبولی ریه از رگ های عمیق پا به ریه ها صورت می گیرد. پزشکان این رویداد را با عنوان ترومبوز ورید عمقی می شناسند. به وجود آمدن این لخته ها هنگامی است که خون توانایی عبور آزادانه از پاها را نداشته باشد. زیرا بدن مدت زمان زیادی مانند پرواز یا رانندگی طولانی حرکتی نداشته است. در صورت استراحت بعد از جراحی یا بیماری در رختخواب نیز احتمال وقوع این رویداد وجود خواهد داشت.

عوامل افزایش دهنده احتمال بروز آمبولی ریه

عوامل خطر مانند DVT است. پزشکان این موارد را سه گانه Virchow می نامند که شامل موارد زیر می شوند.

عدم تحرک طولانی مدت یا تغییر در جریان طبیعی خون

در صورت قرارگیری در حالت استراحت در بیمارستان یا خانه ممکن است این عارضه رخ دهد. همچنین ممکن است آمبولی ریه در طول پرواز یا رانندگی با وسیله نقلیه به مدت طولانی نیز اتفاق بیفتد.

خونی که احتمال لخته شدن آن بالا است

این مورد توسط پزشکان، افزایش انعقادپذیری خون نامیده می شود که ایجاد آن به علت مصرف داروهایی مانند قرص های پیشگیری از بارداری رخ می دهد. مواردی مانند سرطان، مصرف سیگار، جراحی اخیر یا بارداری نیز ممکن است زمینه ساز بروز این عارضه شود.

آسیب دیدگی دیواره رگ های خونی

آسیب دیدگی ساق پا می تواند این عارضه را به وجود آورد. ممکن است در مواردی نادر چیزی غیر از لخته مانند حباب هوا یا بخشی از یک تومور، یک شریان ریوی را مسدود کند. در صورت شکسته شدن یک استخوان بزرگ، گاهی اوقات چربی مغز استخوان وارد جریان خون می شود و رگ را دچار انسداد می کند.

جلوگیری از آمبولی ریه

بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری این است که در راستای جلوگیری از تشکیل شدن لخته های خون در عمق رگ ها تلاش شود. اگر مدت زمان استراحت پس از یک عمل جراحی یا بیماری زیاد باشد یا تجربه یک پرواز طولانی، این کار می تواند با چالش همراه باشد.

در صورت قرار داشتن در معرض خطر، مواردی وجود دارد که می تواند احتمال لخته شدن خطرناک خون را کاهش دهد.

استفاده از رقیق کننده های خون

پزشکان آن را با عنوان ضد انعقاد می شناسند. این موارد موجب جلوگیری از ایجاد لخته در خون می شوند. ممکن است پزشک این موارد را هنگام بستری بودن در بیمارستان برای جراحی تجویز کند. همچنین امکان دارد که مصرف این داروها بعد از ترخیص به خانه نیز توصیه شود.

در صورت بستری شدن در بیمارستان پس از سکته مغزی یا حمله قلبی یا مواجهه با عوارض ناشی از سرطان، احتمال دارد پزشک توصیه کند که فرد از داروهای رقیق کننده خون استفاده کند.

جوراب های فشاری

​

استفاده از جوراب فشاری برای جلوگیری از آمبولی ریه

جوراب های بلندی هستند که موجب تحت فشار قرار گرفتن پاها می شوند. این فشار اضافی کمک می کند که خون از طریق رگ ها و عضلات پا حرکت کند. ممکن است توصیه پزشک بعد از جراحی این باشد که پوشیدن این جوراب ها برای مدت زمانی مورد توجه قرار گیرد.

ورزش

​

اورزش کردن برای جلوگیری از آمبولی ریه

بعد از اقامت طولانی مدت در بیمارستان یا تجربه یک بیماری که نیازمند ماندن در بستر است، باید با خروج از رختخواب به راه رفتن و پیاده روی پرداخت. این کار موجب به جریان افتادن خون در پاها می شود تا خون فرصت تجمع نداشته باشند.

حرکات کششی هنگام سفر

اگر قصد یک پرواز طولانی دارید، برای جلوگیری از آمبولی ریه سعی کنید راه رفتن را هر چند ساعت یک بار انجام دهید. اگر توانایی ایستادن ندارید، خم کردن انگشتان پا را با کشیدن انگشتان به سمت خود اجرا کنید. در ادامه چند حرکت کششی وجود دارد که انجام آنها در حالت نشسته امکان پذیر است:

• کشیدن پا به سمت بالا و سینه باید با یک دست انجام شود.
• گرفتن بخش پایینی یک پا باید دست دیگر اجرا شود.
• حفظ این حالت باید به مدت 15 ثانیه ادامه پیدا کند و سپس امتحان کردن با پای دیگر انجام شود.
• در صورت رانندگی در مسافت طولانی، توقف باید هر یک ساعت انجام گیرد و پاها دراز شوند.
• نوشیدن مایعات اضافی الزامی است تا رطوبت بدن کافی باشد.

تغییر سبک زندگی

اقدامات دیگری که انجام آن در جلوگیری از این بیماری امکان پذیر است، شامل موارد زیر هستند:

• حفظ وزن مناسب
• در صورت تصمیم برای مصرف داروهای هورمونی مانند داروهای کنترل بارداری یا سایر شیوه های درمانی باید به پزشک و دکتر متخصص ریه در تهران مراجعه کرد و در مورد خطر لخته شدن خون با وی به مشاوره پرداخت.
• در صورت داشتن مشکلات سلامتی دیگر مانند دیابت یا نارسایی قلبی، الزامی است که داروها به موقع مصرف شود. مراقبت از تمام موارد مصرفی ضرورت دارد و هرگونه تغییر در آنها باید به پزشک گزارش داده شود.
• در صورت داشتن سابقه بیماری کلیوی، برخی از بیماری های خودایمنی یا سوابق خانوادگی لخته شدن خون باید به مشورت با پزشک پرداخت.
• ترک سیگار

علائم آمبولی ریه

​

آمبولی ریه

با مسدود شدن یک رگ در ریه توسط لخته خون، فرد دچار این بیماری خواهد شد. ممکن است این عارضه علائم متفاوتی داشته باشد.

به احتمال زیاد علائم فرد مبتلا بستگی به اندازه لخته و میزان درگیری ریه خواهد داشت. در صورت ابتلا به بیماری ریوی یا قلبی، این موضوع نیز می تواند تاثیرگذار باشد. ظهور علائم آمبولی ریه (PE)  به صورت ناگهانی رخ می دهد. تماس با فوریت های اورژانس در صورت داشتن هر کدام از موارد زیر توصیه می شود:

• درد قفسه سینه
• تنگی نفس
• درد ناگهانی در پشت
• احساس حواس پرتی یا گیجی
• تعریق بیش از حد معمول
• لب ها یا ناخن های آبی
• سرفه (ممکن است همراه با خون باشد و خون در خلط یافت شود).

علائم هشدار دهنده ترومبوز ورید عمقی

با به وجود آمدن لخته در ورید عمقی پاها، ترومبوز ورید عمقی نامیده می شود. در صورت جدا شدن لخته و رفتن آن به ریه، به آمبولی ریه تبدیل خواهد شد.

در صورت مشاهده علائم DVT باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه شود. در صورت تشخیص زودهنگام، پزشکان می توانند مانع از بروز این عارضه شوند. علائم DVT می تواند موارد زیر را در بگیرد:

• احساس درد یا ناراحتی در پا حین ایستادن یا پیاده روی
• تورم پا یا بازو
• پوست قرمز یا تغییر رنگ پوست در پا یا بازوی آسیب دیده
• تورم در یک پا یا بازو و احساس داغ شدن بیش از حد آن
• رگ هایی در بازو بزرگ تر از میزان طبیعی

تشخیص آمبولی ریه

​

تشخیص آمبولی ریه

به احتمال زیاد آغاز کار پزشک با معاینه بدنی خواهد بود. وی با نگاه کردن دقیق به پاها می تواند علائمی مانند حساسیت، تورم، تغییر رنگ یا داغی را بررسی کند. ممکن است این نشانه ها نشان دهنده لخته شدن یکی از رگ های عمقی باشند.

ممکن است در مرحله بعدی، تجویز تعدادی آزمایش مانند اشعه ایکس قفسه سینه یا سونوگرافی توسط پزشک داخلی انجام می شود. ممکن است آزمایش خون نیز لازم باشد. این تست ها می توانند اندازه گیری میزان اکسیژن و دی اکسید کربن در خون را انجام دهند.

آزمایشات دیگری که ممکن است توسط پزشک تجویز شوند، شامل موارد زیر است.

آنژیوگرافی ریوی توموگرافی رایانه ای (CTPA)

این تست را می توان نوع خاصی از آزمایش اشعه ایکس دانست. همچنین به عنوان اصلی ترین آزمایشی در نظر گرفت که پزشکان برای داشتن PE مورد استفاده قرار می دهند.

تزریق رنگ یا کنتراست به درون رگ ها توسط پزشک انجام می شود. سپس پزشک و بهترین دکتر متخصص ریه می تواند به مشاهده رگ های خونی ریه ها با اشعه ایکس بپردازد.

اسکن تهویه / پرفیوژن (V/Q)

در صورت در دسترس نبودن CTPA یا مناسب نبودن شرایط آن، این تست مورد استفاده قرار می گیرد. این روش، ماده رادیواکتیو را استفاده می کند تا جریان هوا (تهویه) و جریان خون (پرفیوژن) را در قسمت های مختلف از ریه ها نشان دهد. در صورت کم بودن جریان خون در ناحیه ای خاص و طبیعی بودن جریان هوا، وجود لخته خون امکان پذیر خواهد بود.

آنژیوگرافی ریوی مبتنی بر کاتتر

این مورد را می توان دقیق ترین آزمایش برای تشخیص آمبولی ریه معرفی کرد. در صورت واضح نبودن نتایج سایر آزمایش ها، این تست مورد استفاده قرار می گیرد. وارد شدن یک لوله نازک (کاتتر) به درون رگ بزرگ واقع در کشاله ران و رگ های درون ریه توسط متخصص انجام می شود. سپس تزریق رنگ از طریق کاتتر صورت می گیرد.

ظهور تصاویر رگ های خونی درون ریه به وسیله اشعه ایکس اجرا می شود. به علت وجود CTPA، استفاده از این تست به ندرت صورت می گیرد.

ام آر آی

اگر باردار هستید و پزشک نگران مضر بودن آزمایش های دیگری که کنتراست را مورد استفاده قرار می دهند، است، می توان این روش را به عنوان گزینه ای مناسب مطرح کرد.

اکوکاردیوگرام

این تست، سونوگرافی قلب است. توانایی تشخیص PE را ندارد، اما می تواند نشان دهنده این موضوع باشد که فشاری به قلب وارد شده است یا خیر.

برای انجام این روش ها نیاز به ماهرترین و باتجربه ترین متخصصان ریه خواهد بود. اما در مورد یافتن این متخصصان حرفه ای نگران نباشید ،چرا که دکتر با من می تواند مجموعه ای از بهترین پزشکان را به متقاضیان معرفی کند که شما انتخاب مناسبی انجام دهید.

خطرات

چنانچه به آن اشاره شد، لخته شدن خون در ریه، آمبولی ریوی نامیده می شود. این مشکل به عنوان عارضه ای جدی ممکن است تهدید کننده زندگی فرد باشد. اما در صورت تشخیص سریع و زود هنگام، معالجه آن توسط پزشکان و متخصصین ریه امکان پذیر خواهد بود.

درمان آمبولی ریه

در ادامه به برخی از رایج ترین روش های مقابله با این بیماری اشاره می شود.

رقیق کننده های خون

این داروها که ضد انعقاد خون هستند، می توانند به عنوان متداول ترین روش درمان لخته خون در ریه در نظر گرفته شوند. این داروها می توانند دو نقش اساسی داشته باشند: موجب جلوگیری از بزرگ تر شدن لخته شده و همچنین مانع از تشکیل لخته های جدید شوند.

این داروها نمی توانند سبب از بین رفتن لخته های خون شوند. بلکه انجام این کار به صورت طبیعی و با سپری شدن زمان صورت می گیرد.

وارفارین و هپارین را می توان معمول ترین داروهای رقیق کننده خون به شمار آورد. وارفارین یک قرص است و می تواند موجب درمان و پیشگیری از بروز لخته ها شود. دریافت این داروها از طریق تزریق یا IV نیز ممکن است.

داروهای رقیق کننده خون بسیار زیادی را می توان به صورت قرص یافت که پزشک در مورد عملکرد هر کدام توضیح خواهد داد تا تصمیم گیری راجع به انتخاب میان آنها ساده تر شود. هپارین می تواند موجب کاهش یافتن احتمال تشکیل لخته های بیشتر شود. همچنین امکان دریافت آنها از طریق تزریق یا IV نیز وجود دارد.

ممکن است شروع درمان در بیمارستان باشد و مرخص شدن در همان روز امکان پذیر خواهد بود. مدت زمان بستری و درمان بستگی به شرایط فرد دارد. از هپارین هایی با وزن مولکولی کم نیز استفاده می شود. تزریق این داروها در خانه هم می تواند انجام شود.

خونریزی داخلی را می توان به عنوان عارضه اصلی داروهای رقیق کننده خون در نظر گرفت. در صورت رقیق شدن بیش از حد خون به وسیله دارو احتمال دارد که خونریزی داخلی رخ دهد. ممکن است تجویز آزمایش خون توسط پزشک صورت گیرد تا بر این موضوع نظارت کند. با این وجود، خونریزی داخلی حتی در دوزهای درمانی هم با خطراتی همراه است.

ممکن است پزشکان داروهای ترومبولیتیک را در موقعیت های تهدید کننده زندگی مورد استفاده قرار دهند. این داروها به سرعت موجب از بین رفتن لخته هایی می شود که علائم شدید را به وجود می آورد. اما می توانند خونریزی ناگهانی ایجاد کنند و تنها بعد از بررسی دقیق از آن استفاده می شود.

کاتتر

در برخی از موارد، این روش را می توان یکی از درمان های اضطراری در نظر گرفت که پزشک می تواند از آن در درمان آمبولی ریه استفاده کند. پزشک با وارد کردن لوله ای نازک و انعطاف پذیر در رگ ران یا بازو، کار را شروع کرده و سپس این لوله را درون ریه فرو می کند. در آنجا به برطرف کردن لخته می پردازد یا از دارو استفاده می کند تا آن را حذف کند.

روش های درمانی دیگر

در صورتی که استفاده از داروهای رقیق کننده خون برای افراد ممکن نیست، ممکن است پزشک این گزینه ها را برای درمان پیشنهاد دهد:

• فیلتر ورید اجوف تحتانی: ورید اجوف تحتانی را باید یک ورید بزرگ در نظر گرفت که انتقال خون را از قسمت های پایینی بدن به قلب انجام می دهد. قرارگیری فیلتر در این ورید توسط پزشک می تواند موجب توقف لخته ها قبل از رسیدن به ریه ها شود. این فیلتر از تشکیل لخته ها جلوگیری نمی کند و تنها مانع از رسیدن آنها به ریه می شود.
• جراحی: به ندرت ممکن است از بین بردن لخته ریوی نیازمند یک عمل جراحی باشد.

کلام آخر

در این مقاله به موضوع آمبولی ریه پرداختیم و افرادی که در جستجوی سایت دکتر متخصص ریه هستند را راهنمایی کردیم. به چنین افرادی توصیه می شود که به وب سایت دکتر با من مراجعه کرده و بعد از بررسی مشخصات هر کدام از پزشکان، پزشک متناسب با خود را انتخاب کنند.

آبسه کبدی چیست و راه درمان آن

علائم، علل، چگونگی تشخیص و درمان آبسه کبدی از مواردی است که در این مقاله به آن پرداخته شده است. اگر شما هم با چنین عارضه ای مواجه شده اید و دکتر متخصص گوارش و کبد مشهور در تهران و شهرهای دیگر را جستجو می کنید، با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

آبسه کبدی چیست؟

آبسه کبد، کیسه ای پر شده از چرک است که اغلب عفونت باکتریایی در کبد زمینه ساز ایجاد آن محسوب می شود. چرک مایعی است که از گلبول های سفید و سلول های مرده تشکیل شده است و تشکیل آن عموما در زمانی است که بدن با عفونت مقابله می کند.

در آبسه کبد، جمع شدن چرک در یک کیسه در داخل کبد انجام می شود و از محل عفونت تخلیه نمی شود. به طور معمول این بیماری، تورم و التهاب در نواحی اطراف را به دنبال دارد. این بیماری سبب می شود که در شکم، درد و تورم به وجود آید.

توسعه و گسترش در تکنیک های رادیولوژیکی جدید، پیشرفت در شیوه های تخلیه و بهبود تشخیص های میکروبیولوژیکی می تواند موجب کاهش در آمار مرگ و میر در اثر آبسه کبد به میزان قابل توجهی شود. ضایعه آبسه کبد در صورت درمان نشدن می تواند منجر به مرگ شود.

دسته بندی آبسه کبد با توجه به عامل ایجاد آن در سه نوع انجام می شود که عبارت هستند از:

• آبسه پیوژنیک کبد که اغلب چند میکروب به وجود آورنده آن هستند و 80 درصد از آبسه های کبدی از این نوع به شمار می روند. آبسه پیوژنیک کبد را می توان شایع ترین نوع آن در نظر گرفت.
• آبسه آمیبی کبدی که عامل ایجاد آن انتاموبا هیستولیکا است و ده درصد از آبسه های کبدی را در بر می گیرد.
• آبسه کبد قارچی که ایجاد آن بر اثر گونه های کاندیدا است و شامل کمتر از 10 درصد از آبسه های کبدی می شود.

علائم آبسه کبدی

​

علائم آبسه کبدی

علائم این بیماری مشابه علائم التهاب کیسه صفرا یا عفونت شدید است. این علائم عبارت هستند از:

• لرز
• تب
• استفراغ
• درد در بالا و سمت راست شکم
• کاهش وزن به صورت ناگهانی
• ادرار تیره
• بی اشتهایی
• بی قراری
• اسهال
• مدفوع سفید یا طوسی رنگ

در مواردی که چند آبسه کبد موجود است، علائمِ آن شدت بیشتری دارند و علائم و نشانه هایی از سمیت سیستمیک نیز قابل مشاهده است.

 علت آبسه کبدی چیست؟

دریافت خون از جریان خون سیستمیک و پورتال توسط کبد انجام می شود. سلول های کوپفر پوشاننده سینوزوئیدهای کبدی می توانند موجب از بین رفتن باکتری ها شوند و در نتیجه بروز عفونت کبدی کمیاب و نادر است.

برخی از عواملی که آبسه کبد ایجاد می کنند، عبارتند از:

• آپاندیسیت را می توان عمده ترین علت آبسه کبد به شمار آورد. با پیشرفت تشخیص و درمان آپاندیسیت می توان سبب کاهش میزان آبسه های کبدی ناشی از آپاندیسیت شد.
• در حال حاضر بیماری مجاری صفراوی را می توان شایع ترین دلیل آبسه کبد در نظر گرفت. انسداد جریان یافتن مایع صفرا، تکثیر باکتری ها را امکان پذیر می کند. شرایط که تحریک کننده بروز این بیماری هستند، مواردی مانند بیماری سنگ صفرا، جراحت و بیماری های مادرزادی، بدخیمی انسدادی تاثیرگذار بر صفرا را در بر می گیرند. در مواردی که عامل بروز آبسه کبد، صفرا باشد، آبسه کبدی اغلب چندتایی است و درمان آن به کمک جراحی و قرار دادن استنت هایی در مجاری صفراوی انجام می شود.
• عفونت هایی که در مسیر جریان خون پورتال وجود دارند، آمبولی های عفونی می شوند که ممکن است عامل زمینه ساز آبسه کبد باشند. با آزاد شدن آمبولی های عفونی به جریان خون کبدی، سینوزوئیدهای کبدی تبدیل به محل هایی برای تشکیل آبسه کوچک می شوند.
• همچنین ممکن است آبسه کبد کوچک در اثر پراکندگی سیستمیک باکتری ها ایجاد شود؛ مشابه حالتی که اندوکارتیت و پیلونفریت رخ می دهد. بروز آبسه های کبدی در کودکان با نقص سیستم ایمنی بیشتر شایع است.
• حدود 4 درصد از آبسه های کبدی بر اثر وجود حفره هایی در عفونت های درون شکمی است.
• آسیب های کبدی نفوذ کننده می تواند موجب باز شدن راهی برای ورود میکروارگانیسم ها به پارانشیم کبد به صورت مستقیم شوند و آبسه کبد ایجاد کنند. آسیب های کبدی غیر نفوذ کننده می توانند زمینه ساز نکروز کبدی، نشت صفرا و خونریزی داخل کبدی شوند و و آبسه کبد ایجاد کنند. محیط بافتی حاصل، رشد باکتریایی را امکان پذیر می کند که موجب بروز آبسه کبد می شود. این ضایعات اغلب به صورت تکی هستند.

عوامل ایجاد آبسه کبدی

تعداد باکتری هایی که در به وجود آمدن این مرض نقش دارند، بسیار زیاد هستند. مهم ترین باکتری های عامل این بیماری، اشریشیا کلای و کلبسیلا نومونیا نام دارند.

عموما گونه انتروباکتریاسه باکتری ها در آبسه کبد با منشا صفراوی دخیل هستند. ایجاد این بیماری ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس مانند حالتی است که در اندوکاردیت رخ می دهد و در اثر پراکندگی سیستمیک میکروارگانیسم ها است.

ایجاد آبسه آمیبی کبدی در اغلب موارد تحت تاثیر انتاموبا هیستولیکا است. آبسه کبد را می توان شایع ترین نشانه خارج از روده ای ناشی از این عامل عفونی در نظر گرفت.

عامل آبسه کبدی قارچی، کاندیدا آلبیکنز است. بروز این نوع از آبسه کبد در افرادی است که برای طولانی مدت داروهای ضدمیکروبی را مورد استفاده قرار داده اند، به بدخیمی های هماتولوژیک مبتلا هستند، سابقه پیوند عضو دارند یا دچار نقش ایمنی اکتسابی یا مادرزادی هستند.

بررسی های صورت گرفته روی برخی از آبسه های کبدی نشان می دهد که بیماری زمینه ای کارسینوم هپاتوسلولار وجود دارد.

در مناطقی با میزان بالای شیوع آبسه کبد و کارسینوم هپاتوسلولار، پزشکان و بهترین دکتر متخصص گوارش و کبد باید به امکان وجود بیماری کبدی کارسینوم هپوتوسلولار در افراد دارای فاکتورهای خطر بیماری، توجه ویژه ای داشته باشند.

 فاکتورهای خطر آبسه کبدی

• سن: پیش از عصر آنتی بیوتیکی، شیوع آبسه کبد در اثر عواقب ناشی از آپاندیسیت اغلب در دهه چهل و پنجاه زندگی اشخاص قابل مشاهده بود. بعد از توسعه راهکارهای موجود به منظور تشخیص آبسه کبد، تجویز آنتی بیوتیک در مراحل ابتدایی و بهبود زندگی افراد مبتلا، این سن تا دهه شصت و هفتاد زندگی بالا رفت. علت ایجاد آبسه کبد در نوزادان، کاتریزاسیون ورید نافی و سپسیس است. بروز آبسه کبد در کودکان و نوجوانان می تواند نشان دهنده وجود نقص ایمنی زمینه ای، تروما یا سوتغذیه شدید باشد و در واقع احتمال وجود این موارد بسیار بالا است.
• جنسیت: با این که بروز آبسه کبد در مردان در سنین پایین تری رخ می دهد، اما در ابتلا به آبسه کبد هیچ برتری جنسیتی مشاهده نمی شود. به طور کلی پیش بینی می شود که مردان در مقایسه با خانم ها کمتر به این عارضه دچار شوند.

عوارض آبسه کبدی

​

این بیماری عوارضی را در صورت مراجعه نکردن زود هنگام به پزشک متخصص به دنبال دارد که برخی از آنها عبارتند از:

• سپسیس
• پارگی آبسه کبد و به وجود آمدن پریتونیت
• ایجاد آمپیم به علت گسترش آبسه یا پارگی داخل شکمی آبسه کبد
• اندوفتالمیت در آبسه کبد در نتیجه کلبسیلا نومونیا

تشخیص آبسه کبدی

​

در این بخش روش های تشخیص این بیماری را برای شما شرح خواهیم داد.

معاینه فیزیکی

​

معاینه فیزیکی آبسه کبدی

وجود تب و بزرگ شدن کبد را می توان رایج ترین نشانه های این بیماری در نظر گرفت. در همه موارد آبسه کبد، وجود توده قابل لمس قابل مشاهده نیست.

احتمال وجود یرقان نیز در 25 درصد از مبتلایان به آبسه کبد بالا است. ایجاد یرقان نیز در این بیماران به دلیل بیماری مجاری صفراوی یا بروز چندین آبسه است.

تست های آزمایشگاهی

تست های خونی، شمارش کامل سلول های خونی و تست عملکرد کبدی را در بر می گیرد که انجام آنها برای تشخیص آبسه کبدی است. از ناهنجاری های رایج در تست کبدی می توان به هیپوآلبومینمیا و بالا بودن سطح آلکالین فسفاتاز اشاره کرد که در تشخیص این بیماری کمک کننده هستند.

تست های تصویر برداری

توموگرافی کامپیوتری با کانتراست و سونوگرافی به عنوان تکنیک های رادیولوژی در تشخیص این بیماری مورد استفاده قرار می گیرند. در این روش تصویربرداری ضایعات کبدی به صورت نواحی مشاهده می شوند که پارانشیم کبد آنها را احاطه کرده است. ضایعات کمتر از یک سانتی متر نیز در توموگرافی کامپیوتری قابل مشاهده هستند.

همچنین این روش این امکان را فراهم می کند که مشکلات موجود در شکم و لگن به صورت همزمان تشخیص داده شوند. توده هایی با حاشیه نامنظم نیز در سونوگرافی قابل رویت هستند. ارزیابی دقیق مجاری صفراوی نیز در سونوگرافی امکان پذیر است. سپتوم های داخلی در کبد و باقی مانده های حفره هم می توانند تشخیص داده شوند.

در این راستا دکتر با من می تواند خدمات پزشکی مورد نیاز مراجعه کنندگان شامل مشاوره پزشکی و محصولات پزشکی را به آنها ارائه کند.

این مجموعه می تواند برقراری ارتباط میان پزشکان و مراجعه کنندگان را آسان تر کند. این مجموعه با ارائه مواردی مانند مشخصات و نحوه دسترسی به هر پزشک، متقاضیان را آگاه می کند تا بهترین انتخاب را داشته باشند.

درمان آبسه کبدی شامل چه روش هایی می شود؟

عدم درمان این بیماری می تواند عواقبی مانند آمپیم یا پریتونیت را در اثر پارگی آبسه در فضای جنبی یا پری تونئال ایجاد کند یا سبب شود به فضای پشت پریتونئوم گسترش پیدا کند. این موارد در نهایت می توانند کشنده باشند. تخلیه پوستی یا جراحی نیز، در درمان کمک کننده هستند.

درمان دارویی آبسه کبدی

درمان با آنتی بیوتیک در این بیماری را می توان یک روش درمانی غیرمعمولی در نظر گرفت؛ با این حال تعداد موارد موفقیت آمیز گزارش شده اندک است. در مواردی که بیمار نتواند روش های تهاجمی را تحمل کند یا در مواردی که تعداد آبسه کبد بیش از یکی است و تخلیه پوستی یا جراحی ممکن نیست، می توان از آنتی بیوتیک درمانی برای درمان آن استفاده کرد.

در چنین شرایطی، بیمار نیازمند چندین ماه آنتی بیوتیک درمانی به همراه انجام تصویربرداری های منظم است. آنتی بیوتیک درمانی را می توان یک درمان کمکی در نظر گرفت که در کنار تخلیه پوستی یا جراحی می توان آن را مورد استفاده قرار داد.

ترکیب بتا لاکتام ها / مهارکننده های بتالاکتاماز، کارباپنم ها یا نسل دوم سفالوسپورین ها از آنتی بیوتیک هایی هستند که تجویز آنها در رژیم درمانی آبسه کبدی باکتریایی انجام می شود. ممکن است در مواردی برای مهار بهتر باکتری های عامل، مترونیدازول یا کلیندامایسین به رژیم درمانی افزوده شود.

داروی میترونیدازول به درمان آبسه آمیدی کبدی کمک می کند. بعد از انجام تست های خونی لازم، آغاز درمان آبسه کبدی آمیبی به کمک میترونیدازول خواهد بود. افرادی که پاسخی به میترونیدازول برای درمان این نوع آبسه نمی دهند، می توانند داروی کلروکین را دریافت کنند؛ دریافت این دارو می تواند به تنهایی یا به همراه امتین یا دهیدروامتین استفاده شود.

استفاده از داروهای ضدقارچ سیستمیک برای درمان آبسه از نوع کبدی قارچی و پس از تخلیه آبسه با کمک تخلیه پوستی یا جراحی اجرا می شود. در ابتدا داروی آمفوتریسین بی به منظور درمان این آبسه مورد استفاده قرار می گیرد. گزارشاتی وجود دارد که نشان می دهد درمان آبسه کبدی قارچی به کمک فلوکونازول (در موارد عدم تاثیر آمفوتریسین) موفقیت آمیز بوده است.

می توان گفت که استفاده از فلوکونازول را باید خط اول درمان در نظر گرفت و نیازمند مطالعه بیشتری است. دوره درمان کوتاه مدت (دو هفته) پس از تخلیه پوستی آبسه کبد، تاثیر اندکی دارد و پاسخگویی آن در تعداد اندکی از بیماران مثبت است. در اکثر موارد، بازگشت آبسه کبد، حتی پس از دوره درمان طولانی تر ممکن است.

دوره درمان 4 تا 6 هفته عموما برای آن دسته از آبسه های کبدی توصیه می شود که به خوبی تخلیه شده اند. در موقعیت وجود چندین آبسه کبد، معمولا درمان 12 هفته ای مورد نیاز است. در اغلب موارد، وضعیت بالینی بیمار و بررسی های رادیولوژیکی می توانند طول دوره درمان آبسه کبد را تعیین کنند.

دکتر با من توانسته است مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان را انتخاب کرده و آنها را در کنار هم جمع آوری کند. به این ترتیب افراد خواهند توانست از موقعیت مکانی، شماره تلفن تماس، مشخصات، نحوه دسترسی و موارد دیگری که در ارتباط با هر کدام از پزشکان وجود دارد، مطلع شوند و انتخاب مناسبی داشته باشند.

جراحی آبسه کبدی

تخلیه آبسه کبد به کمک جراحی تا زمان ارائه تکنیک تخلیه پوستی به عنوان روشی استاندارد در این زمینه در نظر گرفته می شود. بعد از پیشرفت روش های تصویربرداری به صورت تدریجی، تخلیه پوستی این بیماری را می توان یک روش درمانی استاندارد به شمار آورد.

کاربردهای رایج روش جراحی برای درمان این بیماری عبارتند از: درمان مشکلات زمینه ای داخل شکمی مانند علائم پریتونیت، موفق نبودن در تخلیه های قبلی آبسه کبد، آبسه دیورتیکولیت و وجود یک آبسه چند قطبی با دیواره ضخیم پر شده از چرک غلیظ.

جراحی باز در درمان این بیماری با استفاده از یکی از روش های زیر اجرا می شود:

یک روش ترانس پریتونئال که تخلیه آبسه کبد و بررسی شکم را ممکن می کند تا آبسه های شناسایی نشده تشخیص داده شوند و موقعیت عامل ایجاد کننده آبسه مشخص شود.

روش ترانس پلورال خلفی برای جراحی آبسه کبد مورد استفاده قرار می گیرد تا ضایعات خلفی از بین برده شوند. در این روش راحت تر می توان به آبسه کبد دسترسی پیدا کرد؛ این در حالی است که تشخیص ضایعات دیگر و بررسی مشکلات درون شکمی به صورت همزمان امکان پذیر نخواهد بود.

روش لاپاروسکوپی نیز برای جراحی این نوع بیماری استفاده می شود. این یک روش جراحی با تهاجم کمتر در نظر گرفته می شود که بررسی کامل شکم را ممکن می کند و موجب کاهش قابل توجه احساس ناراحتی ناشی از جراحی می شود.

پیامدهای پس از جراحی بسیار رایجی وجود دارند که مواردی مانند آبسه های درون شکمی، آبسه کبد برگشت پذیر، نارسایی کبدی یا نارسایی کلیوی و عفونت زخم جراحی را در بر می گیرند.

کلام آخر

آبسه کبدی موضوع مورد بحث این مقاله بوده است و افرادی را مخاطب قرار می دهد که به دلایل مختلف به دنبال سایت دکتر متخصص گوارش و کبد هستند.

همچنین در این مقاله به بیماران مبتلا به این نوع بیماری پیشنهاد کردیم که برای یافتن بهترین پزشک متخصص کبد یا سایت دکتر متخصص گوارش در تهران یا سایر شهرها و کسب اطلاعات این متخصصان به سایت دکتر با من مراجعه کنند.

آفت دهان چیست و راه های درمان آن

 آفت دهان که به نام‌های استوماتیت آفتی و زخم دهان هم شناخته می‌شود، یک مشکل شایع و دردناک دهانی است که می‌تواند خوردن غذا و صحبت کردن را برای فرد دشوار کند. آفت، زخمی است که بر روی غشاهای مخاطی (روی بافت‌های نرم دهان یا پایه لثه‌ها) ایجاد می‌شود – مانند داخل لب‌ها و گونه‌ها یا زیر زبان. اگر دوست دارید که بیشتر با مشکل آفت دهان آشنا شوید، با ما همراه باشید تا به بررسی دقیق‌تر این مشکل بپردازیم.

آفت دهان چیست؟

آفت‌ دهان، یا زخم‌های آفتی دهان، ضایعات کوچک و کم عمقی هستند که روی بافت‌های نرم دهان یا در پایه لثه ایجاد می‌شوند. بر خلاف تبخال، آفت روی سطح لب ایجاد نمی‌شود و مسری نیست. اما ممکن است دردناک باشند و خوردن و صحبت کردن را سخت کنند.

بیشتر آفت ها در عرض یک یا دو هفته خود به خود از بین می‌روند. اگر این زخم‌ها بزرگ یا دردناک باشند و با گذشت 2 هفته بهبود نیافتند، حتماً باید  به دندانپزشک خود مشورت کنید.

علت ایجاد آفت در دهان چیست؟

دلیل دقیق ایجاد زخم آفتی هنوز به صورت دقیق مشخص نیست. آنچه اکثر محققان و پزشکان فکر می‌کنند این است که سیستم ایمنی بدن توسط برخی از عوامل خارجی مختل می‌شود و به طور غیر طبیعی در برابر پروتئینی در بافت مخاطی واکنش نشان می‌دهد که باعث ایجاد زخم آفتی می شود.

محرک‌های احتمالی برای ایجاد زخم آفت دهان عبارتند از:

• آسیب‌های تصادفی به لثه و بافت دهان که حین کار دندانپزشکی، مسواک زدن شدید یا فعالیت بدنی اتفاق می‌افتد.
• استرس و کمبود خواب
• استفاده از خمیر دندان حاوی سدیم لوریل سولفات
• گاز گرفتن ناگهانی بافت دهان
• کمبود ویتامین B، آهن و اسید فولیک
• تغییرات هورمونی در دوران قاعدگی
• عفونت‌های ویروسی
• بیماری‌هایی مانند ایدز که سیستم ایمنی را ضعیف می‌کند
• باکتری‌های موجود در دهان که باعث واکنش آلرژیک و ایجاد زخم می‌شوند
• عدم رعایت مسائل بهداشتی و ابتلا به بیماری‌هایی مانند بیماری کرون، بیماری سلیاک، بیماری بهجت نیز می‌تواند باعث عود مجدد زخم آفت شود.

علائم و انواع آفت دهان

​

انواع آفت دهان

آفت‌های دهان به سه نوع مختلف تقسیم می‌شوند:

• آفت مینور؛
• آفت ماژور؛
• آفت فرم هرپتیک.

هر یک از این سه نوع آفت دهانی مختلف علائم متفاوتی دارند.

آفت مینور یا جزئی

این نوع آفت رایج‌ترین نوع آفت دهان است. آفت مینور عمدتاً اندازه کوچک و کمتر از 5 میلی‌متر قطر دارد و می تواند به صورت یک زخم آفتی منفرد یا به صورت خوشه‌ای تشکیل شود. این نوع آفت معمولاً درد زیادی ندارد و سریع‌تر بهبود می‌یابد.

علائم آفت مینور

• زخم‌های کوچک؛
• زخم‌های بیضی شکل با لبه قرمز؛
• بهبود علائم در یک تا دو هفته.

آفت ماژور یا عمده

این زخم‌ها 5 میلی‌متر یا بزرگتر هستند و به صورت جفت یا به صورت زخم منفرد ایجاد می‌شوند. این نوع آفت زیاد رایج نیستند. آفت ماژور هنگام غذا خوردن یا آشامیدن درد بسیار زیاد است.

علائم آفت ماژور

• بزرگتر و عمیق‌تر از آفت‌های مینور هستند؛
• وقتی بزرگ می‌شوند لبه‌های نامنظم دارند، اما وقتی کوچک هستند شبیه زخم‌های آفتی مینور به نظر می‌رسند؛
• بسیار دردناک هستند؛
• بهبودی تا شش هفته یا چند ماه طول می‌کشد و می‌تواند جای زخم گسترده‌ای را به جای بگذارد.

آفت فرم هرپتیک

از آنجایی که این زخم‌ها از نظر ظاهری شبیه تبخال هستند، نام هرپتیفورم روی آن‌ها قرار داده شده، اما توسط ویروس هرپس سیمپلکس ایجاد نمی‌شوند. زخم هرپتیفرم زمانی رخ می‌دهد که چندین ضایعه به هم می پیوندند و زخم های بزرگی را تشکیل می‌دهند که شکل نامنظمی دارند.

علائم آفت دهان فرم هرپتیک

اغلب آفت‌هایی به تعداد 10 تا 100 زخم است و یا می‌تواند به یک زخم بزرگ تبدیل شود.

زخم‌هایی با لبه‌های نامنظم دارد.

راه‌های درمان آفت دهان

هیچ درمان قطعی و دائمی برای زخم دهانی یا آفت وجود ندارد، اما می‌توان با مراجعه به دندانپزشک و با استفاده از داروهای مناسب، درد و ناراحتی را کاهش داد و باعث بهبودی زخم‌ها شد. در بیشتر موارد، زخم ها بدون درمان ناپدید می‌شوند. بهتر است برای کاهش درد و جای زخم به دندانپزشک مراجعه نمایید.

درمان ضد التهابی آفت دهان

خمیردندان‌های ضدالتهاب موضعی، که می توان بدون نسخه خریداری کرد، می‌تواند مستقیماً در ناحیه‌ای استفاده کرد که زخم در آن ظاهر شده است. این نوع درمان برای آفت جزئی کاربرد بیشتری دارد و نتیجه بهتری می‌دهد. خمیرها باید حدود دو یا چهار بار در روز استفاده شوند. حتماً توصیه‌های دقیق دندانپزشک خود را دنبال کنید.

درمان ضد عفونی کننده و آنتی بیوتیکی برای زخم آفت

دهانشویه ضد عفونی کننده حاوی کلرهگزیدین می تواند بخشی از درمان باشد. این خمیردندان را می توان دو بار در روز یا طبق توصیه پزشک استفاده کرد.

همچنین در برخی موارد، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک‌های موضعی یا خوراکی مانند مینوسیکلین یا تتراسایکلین را تجویز کند که در درمان زخم موثر هستند. این آنتی بیوتیک‌ها بیشتر به شکل دهانشویه تجویز می‌شوند؛ دهانشویه حاوی آنتی بیوتیک باید در آب حل شود و سپس دهان با آن غرغره و شسته شود. این کار باید حداقل 2 تا 3 بار در روز به مدت چند روز یا تا زمانی که نتیجه را مشاهده کنید، انجام شود.

دهانشویه آنتی بیوتیکی حاوی تتراسایکلین را نمی توان برای کودکان زیر 8 سال تجویز کرد. در صورت نیاز، حتماً با دندانپزشک متخصص اطفال صحبت کنید تا بهترین دهانشویه را برای کودک تجویز کند.

درمان های دیگر برای آفت دهانی

اگر زخم‌های آفت به درمان های فوق پاسخ نمی دهند، درمان های دیگری نیاز است که ممکن است شامل استروئیدهای خوراکی، بی حس کننده های موضعی بنزوکائین و لیگنوکائین (لیدوکائین) برای کاهش درد یا سایر عوامل بی حس‌کننده موضعی باشد. مکمل های غذایی (حاوی فولات، روی یا ویتامین B-12) و داروهای موضعی مانند مهارکننده های کلسینورین از جمله پیمکرولیموس یا تاکرولیموس نیز می‌توانند موثر باشند.

علاوه بر تمام موارد فوق، چندین درمان خانگی وجود دارد که می‌توانید آنها را هم امتحان کنید. در ادامه با این درمان‌ها آشنا می‌شویم.

درمان‌های خانگی برای زخم آفت دهان

​

درمان خانگی آفت دهان

• دهان خود را با آب نمک بشویید.
• بعد از شست و شوی دهان، شیر منیزیم را روی زخم بمالید.
• از کیسه یخ در ناحیه آسیب دیده استفاده کنید.
• از پمادهای دندانپزشکی که حاوی بی حس کننده هستند استفاده کنید تا درد آفت را بی حس کنید (توصیه می‌کنیم قبل از انتخاب این پماد همیشه با دندانپزشک خود مشورت کنید).
• روی کاهش و مدیریت استرس خود کار کنید.
• از خوردن غذاهای سفت و سخت خودداری کنید.
• حتماً از مکمل‌های غذایی مانند کپسول ویتامین B-12، کپسول ویتامین D، قرص روی استفاده کنید.

راه‌های جلوگیری از آفت دهان

​

راه‌های جلوگیری از آفت دهان

همانطور که قبلا اشاره کردیم، آفت دهان درمان قطعی و همیشگی ندارد و اغلب عود می‌کند، اما می‌توانید با رعایت نکات زیر، دفعات عود را کاهش دهید:

• از غذاهای شور و ترش یا غذاهای تند پرهیز کنید زیرا این غذاها دهان شما را تحریک به واکنش می‌کنند.
• در رژیم غذاییتان مقدار زیادی میوه، سبزیجات و غلات کامل قرار دهید.
• بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید. از خمیردندان و دهانشویه هایی که حاوی سدیم لوریل سولفات هستند خودداری کنید.
• روی یادگیری تکنیک‌های کاهش استرس مانند مدیتیشن و تصویرسازی ذهنی هدایت شده کار کنید.
• سیگار را ترک کنید، زیرا نیکوتین موجود در سیگار می تواند زخم را بدتر کند.

بهترین دندان پزشک برای درمان آفت دهان

بیشتر آفت‌ها در عرض یک یا دو هفته خود به خود از بین می‌روند. اما در صورت مشاهده علائم شدید، حتماً به دندانپزشک مراجعه کنید. زخم‌هایی که به مرور زمان التیام پیدا نمی‌کنند، احتمالاً نشان‌دهنده یک بیماری زمینه‌ای هستند. وبسایت دکتر با من در کنار شماست تا بهترین متخصصان دهان و دندان را به شما معرفی کند.

آبسه ریه چیست ؟

 شاید تا به امروز درباره آبسه اطلاعاتی به دست آورده و تا حدودی با آن آشنا باشید. اما باید بدانید که آبسه انواع مختلفی دارد که نوع ریوی هم یکی از آنها است. آبسه ریه، موضوعی است که در این مقاله به آن خواهیم پرداخت و تعریف، انواع، علل، خطرات، عوارض، نحوه تشخیص و چگونگی درمان این بیماری را ارائه خواهیم کرد. با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

آبسه ریه چیست؟

​

آبسه ریه

آبسه ریه به عنوان یک عفونت باکتریایی در بافت ریه به وجود می آید. عفونت باعث می شود که بافت و تجمع چرک در آن فضا از بین برود. آبسه ریه می تواند خطرناک باشد.

طبقه بندی آبسه های ریه به دو صورت اولیه و ثانویه صورت می گیرد. ایجاد آنها از سویه های مختلف باکتری است و می توانند دلایل مختلفی داشته باشند.

آبسه های اولیه

ایجاد آبسه های اولیه بر اثر مواردی مانند عفونت و ذات الریه در درون ریه خواهند بود. پنومونی آسپیراسیون به عنوان نوعی عفونت، بعد از استنشاق غذا یا ترشحات از دهان، معده یا سینوس ها در ریه ها ایجاد می شود؛ این در حالی است که باید وارد مری شوند. یکی از علل شایع آبسه های اولیه، این موضوع است.

آبسه ریه در اثر تعرق در غذا یا ترشحات اغلب در حالت آرام یا بیهوش بودن فرد، مسمومیت یا موارد دیگر رخ می دهد. مواد استنشاق شده اغلب بافت ریه را دچار آسیب دیدگی می کنند. همچنین به طور معمول پر از باکتری است یا ایجاد آن به علت عفونت یا باکتری های طبیعی موجود در دهان، معده یا دستگاه تنفسی خواهد بود.

اعتیاد به الکل، رایج ترین بیماری است که فرد را مستعد مبتلا شدن به آبسه ریه می کند. افرادی که الکل استفاده می کنند، اغلب با استفراغ و تغییر سطح هوشیاری مواجه می شوند. این شرایط موجب افزایش پیدا کردن احتمال استنشاق محتوای معده و باکتری در ریه ها می شود که می تواند زمینه ساز عفونت شود. چنین افرادی به علت ضعف در سلامت عمومی و تغذیه اغلب دچار ضعف سیستم ایمنی بدن می شوند که سبب افزایش ابتلا به عفونت خواهد شد.

آبسه های ثانویه

آبسه های ثانویه به دلیل عفونتی دیگر که در ریه آغاز شده است، ایجاد می شود. این وضعیت می تواند بر اثر انسداد مجاری تنفسی بزرگ، بیماری در ریه ها یا عفونت در دیگر قسمت های بدن رخ دهد که به ریه ها نیز منتشر می شود.

علل آبسه ریوی را بشناسید

برخی از شرایط که به طور مستقیم بر ریه ها تاثیرگذار هستند و ممکن است فرد را مستعد مبتلا شدن به این بیماری کنند، عبارتند از:

• ذات الریه: هر نوع ذات الریه ممکن است زمینه ساز آبسه شود؛ به خصوص اگر تشخیص و درمان آن به موقع انجام نشود.
• تومورها: ممکن است یک سرطان زمینه ای تقریبا در 10 تا 15 درصد از افراد موجب تشکیل آبسه ریه شود. در چنین حالتی انسداد مجاری تنفسی به علت تومور می تواند منجر به ذات الریه (ذات الریه بعد از انسداد) شود و به نوبه خود آبسه ایجاد کند. سرطان سلول سنگفرشی ریه ها را می توان شایع ترین شکل سرطان ریه معرفی کرد که سبب بروز آبسه ریه می شود. اما دیگر سرطان ها مانند لنفوم ها نیز می توانند علت اصلی باشند.
• بیماری ریوی زمینه ای: آبسه ریه می تواند در نتیجه بیماری های ریه مانند فیبروز کیستیک، کوفتگی ریه (کوفتگی)، برونشکتازی و سکته های انفارکتوس عفونی رخ دهد.
• کمبود ایمنی: سندرم های نقص ایمنی مادرزادی و موارد اکتسابی (مانند ایدز) یا شیمی درمانی می توانند منجر به آبسه شوند.

علل آبسه ثانویه ریه

آبسه ثانویه ریه ممکن است هنگامی به وجود آید که سرایت باکتری های مناطق دیگر با استنشاق (تنفس)، از راه جریان خون یا از خارج از بدن به ریه ها رخ دهد.

• آسپیراسیون مواد عفونی از دهان و همچنین مجاری هوایی فوقانی
• آمبولی سپتیک: ممکن است انتقال عفونت ها به ریه ها از راه هایی صورت گیرد که عبارت هستند از: دریچه قلب آلوده (اندوکاردیت باکتریایی) در طرف راست قلب (مانند دریچه سه تایی)، مصرف دارو از طریق جریان خون، ناحیه ترومبوفلبیت، کانتر مرکزی آلوده.
• نفوذ: احتمال نفوذ عفونت از راه هایی به ریه ها وجود دارد که عبارتند از: عفونت مدیاستین یا آبسه زیر دیافراگم (آبسه سابفرنیک)، مناطق مجاور مانند مری (فیستول برونش مری).

علائم آبسه ریوی چیست؟

​

علائم آبسه ریه

سرفه از بارزترین علائم آبسه ریه است. احتمال خونی یا چرکی بودن محتویات سرفه و بدبو بودن آن وجود دارد. ظهور علائم آبسه ریه ممکن است به سرعت یا به آرامی باشد. انواع آبسه ها با توجه به مدت زمان بروز علائم، این گونه است:

• حاد:مدت زمان کوتاه تر از ۶ هفته
• مزمن:بیشتر از ۶ هفته

علائم و نشانه های اولیه می توانند موارد زیر را در بر بگیرند:

• تب و لرز: ابتدایی ترین نشانه آبسه ریه، تب است که حداقل هشتاد درصد افراد دارای این علامت هستند.
• عرق شبانه: عرق شب اغلب نیازمند تغییر لباس شب است. همچنین تشکیل عرق در طول روز نیز ممکن خواهد بود.
• سرفه مداوم: سرفه در ابتدا معمولا خشک است، اما ممکن است تبدیل به بلغم شود. به خصوص اگر پاره شدن آبسه در نایژه ها رخ دهد.

علائم و نشانه های بعدی می توانند شامل موارد زیر باشند:

• خستگی
• خلط با بوی بد
• تنگی نفس
• لاغری ناخواسته
• درد با تنفس عمیق (درد قفسه سینه که بدتر شدن آن با نفس عمیق رخ می دهد.)
• چماق زدن (تغییری که در آن ظاهر ناخن ها قاشق مانند وارونه می شود).
• سرفه کردن خون (هموپتیز): هموپتیزی در آبسه های ریه پیشرفته امری شایع است.

عوامل خطر آبسه ریوی

افرادی که مشروبات الکلی استفاده می کنند یا اخیرا با بیماری مواجه شده اند (به خصوص با ذات الریه)، در معرض خطر مبتلا شدن به آبسه هستند. سایر افراد با سیستم ایمنی ضعیف که شرایطی مانند سرطان، پیوند اعضا و بیماری خودایمنی دارند نیز در معرض این خطر هستند.

خطر ابتلا به این بیماری برای اشخاصی که اخیرا بی هوشی یا آرام بخشی داشته اند و افرادی بر اثر ضایعه یا بیماری دچار بیهوشی شده اند، بالا است. استنشاق به عنوان یک جسم خارجی که موجب مسدود شدن راه هوایی می شود نیز عامل خطر است.

تشخیص آبسه ریوی چگونه است؟

​

تشخیص آبسه ریه

برای تشخیص آبسه ریه، پزشک در ابتدا به بررسی سابقه سلامتی و اقدامات اخیر که در آن بی هوشی استفاده شده است، می پردازد. در صورت مشکوک بودن به آبسه، پزشک به تجزیه و تحلیل خلط یا چرک خواهد پرداخت. همچنین احتمال دارد ابزارهای تصویربرداری و رادیولوژی مانند اشعه ایکس یا سی تی اسکن استفاده کند تا محل عفونت در ریه ها را تشخیص دهد و سایر شرایط مانند سرطان یا آمفیزم را رد کند. برای عفونت های جدی تر، پزشک می تواند روشی را برای انجام نمونه برداری از آبسه اتخاذ کند.

در صورت تشخیص پزشک ریه و دستگاه تنفسی مبنی بر ورود یک جسم خارجی به ریه ها، احتمال قرار دادن ابزاری به نام برونکوسکوپ وجود دارد تا بررسی محل آن را انجام دهد.

در این راستا برای راحت تر شدن کار بیماران جهت یافتن بهترین دکتر متخصص ریه در تهران یا سایر شهرها، دکتر با من توانسته است مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان را به وجود آورد تا افراد از موقعیت مکانی، شماره تلفن، مشخصات، نحوه دسترسی و سایر موارد مرتبط با هر متخصص و پزشک آگاه شوند و با آگاهی کامل پزشک خود را انتخاب کنند.

روش های درمان آبسه ریوی

آنتی بیوتیک، درمان اصلی آبسه ریه است. ممکن است نیاز باشد که از دارو به مدت شش ماه استفاده شود. همچنین احتمال دارد تغییر شیوه زندگی نظیر نوشیدن مایعات و خودداری از مصرف سیگار توصیه شود.

در حالی که تخلیه به عنوان روش ترجیحی درمان آبسه در اکثر نواحی بدن در نظر گرفته می شود، به ندرت نیازمند درناژ یا جراحی است. آنتی بیوتیک ها اغلب برای درمان این بیماری کافی هستند و حدود 80 درصد مواقع تاثیرگذار خواهند بود.

دکتر با من می تواند بهترین دکتر متخصص ریه در تهران  و سایر شهرها را در اختیار متقاضیان قرار دهد.

آنتی بیوتیک و توان بخشی ریه

شروع آنتی بیوتیک ها اغلب از راه وریدی و بسته به میزان بیمار بودن فرد خواهد بود. مدت زمان آن چهار تا شش هفته است و معمولا تا زمانی خواهد بود که مطالعات تصویربرداری دیگر نشان دهنده شواهد مرتبط با آبسه نباشند.

در آبسه های ناشی از قارچ، انگلی و عفونت با مایکوباکتریوم، نوکاردیا یا اکتینومایسس احتمال دارد درمان نیازمند مدت طولانی تری مانند 3 تا 6 ماه باشد.

آنتی بیوتیک ها در حدود 80 درصد آبسه ریوی را برطرف می کنند؛ اما در صورت عدم بهبودی ممکن است احتیاج به درمان های دیگر نیز باشد. توانبخشی ریه و تخلیه وضعیتی هم معمولا سودمند است و اغلب ترکیب آن با درمان آنتی بیوتیکی انجام می شود. معمولا با توجه به بهبودی بعد از 10 تا 14 روز مصرف آنتی بیوتیک در نظر گرفته می شود و باید در این مورد زودتر از آن قابل توجه قرار گیرد.

ممکن است انجام تخلیه از طریق سوزنی که از دیواره قفسه سینه وارد آبسه شده است (تخلیه از راه پوست) یا از طریق برونکوسکوپی و سونوگرافی درون برونشی (تخلیه درون برونش) باشد. در صورت وجود خطر سوراخ در بافت ریه ممکن است در آبسه هایی که در مرکز و دور از پلور هستند، تخلیه درون برونش به عنوان گزینه ای بهتر در نظر گرفته شود، اما انجام تخلیه از راه پوست بیشتر است.

در برخی از موارد احتمال نیاز به اقدامات تهاجمی یا جراحی بیشتر است. می توان لوله ای را از آبسه به درون ریه ها فرو برد تا چرک تخلیه شود یا ممکن است یک روش جراحی نیاز باشد تا برداشتن بافت ریه آلوده یا آسیب دیده اجرا شود.

عوارض آبسه ریوی چیست؟

در موارد نادر، احتمال پاره شدن آبسه ریه وجود دارد که یک نگرانی جدی پزشکی به شمار می آید. عوارض احتمالی متعاقب پاره شدن یا درمان جراحی آبسه شامل موارد زیر است:

• آمیما: مجموعه ای بزرگ از مایع آلوده پیرامون ریه است که در محل آبسه به وجود می آید. این امر می تواند خطرناک باشد و نیازمند درمان پزشکی فوری است تا حل شود.
• فیستول: زمانی رخ می دهد که بین یک راه هوایی بزرگ در درون ریه و فضای موجود در پوشش پیرامون آن ارتباطی به وجود آید. اصلاح آن از طریق جراحی امکان پذیر است.
• خونریزی از دیواره ریه یا قفسه سینه: این وضعیت ممکن است مقداری خونریزی به دنبال داشته و بسیار خطرناک باشد.
• عفونت: عفونت به نقاط دیگر بدن منتشر می شود. با خروج عفونت از ریه، ممکن است در سایر بخش های بدن از جمله مغز نیز آبسه به وجود آید.

پیش آگهی آبسه ریه

بهبود آبسه ریه تحت درمان با آنتی بیوتیک ممکن خواهد بود و عارضه ای ندارد. افرادی که سیستم ایمنی سرکوب شده دارند، مبتلا به بیماری زمینه ای هستند یا به مراقبت های بهداشتی دسترسی ندارند، ممکن است در معرض ابتلا به عواقب نامطلوب این بیماری قرار داشته باشند.

کلام آخر

آبسه ریه به عنوان یک حفره پر از چرک در ریه ها در نظر گرفته می شود که ایجاد آن در اثر عفونت با باکتری، قارچ یا انگل خواهد بود. اغلب اوقات این عارضه تنها نیازمند آنتی بیوتیک است، اما در برخی از موارد نیازمند تخلیه یا جراحی خواهد بود.

برای درمان سریع تر این بیماری و جلوگیری از بروز خطرات احتمالی، می توان به بهترین دکتر متخصص ریه مراجعه کرد و با وی به مشاوره پرداخت. افرادی که در جستجوی سایت دکتر متخصص ریه یا دیگر راه های ارتباطی با پزشکان هستند، می توانند به وب سایت دکتر با من مراجعه کنند.