کبد چرب چیست و چگونه درمان می شود؟

کبد چرب از جمله بیماری هایی است که به صورت خاموش، سراغ انسان می آید. پس برای جلوگیری از داشتن کبد چرب، بهتر است این مقاله را تا انتها مطالعه کنید و با علائم آن و روش های درمان این بیماری آشنا شوید.

مفهوم کبد چرب چیست؟

به جمع شدن چربی در کبد و اطراف آن کبد چرب می گویند که با بیماری استئاتوز کبدی نیز شناخته می شود و می تواند علاوه بر کبد به سایر اندام های حیاتی بدن سرایت پیدا کند. مقدار کمِ چربی در بدن عادی است اما بیش از حد آن می تواند به کبد آسیب برساند. در واقع چنانچه 10 درصد کبد شما را چربی بگیرد بایستی که حتما آن را درمان کنید.

این بیماری رابطه مستقیمی با سبک زندگی اشخاص دارد، و هر چه شخص زندگی سالم تری داشته باشد کمتر به این بیماری دچار می شود. اما نگران نباشید، با یک رژیم غذایی صحیح و شیوه های درمانی آن که در ادامه خواهیم پرداخت، شما به زودی سلامتی خود را به دست می آورید.

برای تشخیص علائم این بیماری بهتر است که به متخصص گوارش و کبد مراجعه نمایید که ما لیست پزشکان مذکور را در سایت دکتر با من برای شما آورده ایم تا بتوانید به راحتی نوبت خود را اخذ نمایید.

انواع کبد چرب

کبد چرب به دو نوع بیماری تقسیم می شود و روش های درمان خود را دارد که در زیر به آن می پردازیم:

کبد چرب الکلی (AFLD): این بیماری به دلیل مصرف زیاد الکل ایجاد می شود و هر چه مصرف شخص بیشتر باشد احتمال دچار شدن او به این بیماری بیشتر است. پس بهتر است از مصرف زیاد الکل پرهیز کنید.

کبد چرب غیرالکلی: این بیماری به دلیل مصرف بالای الکل ایجاد نمی شود بلکه، ژنتیک، چاقی، مصرف بیش از حد چربی موجب این بیماری می شود.

مراحل ایجاد کبد چرب به چه صورت است؟

این بیماری دارای 4 مرحله است که روند پیشرفت خود را طی این مراحل می گذراند:

1. کبد چرب گرید ۱ (کبد چرب ساده): در این مرحله صرفا چربی به صورت مختصر در کبد جمع می شود و چنانچه شخص سریع متوجه این موضوع شود می تواند روند بیماری را کنترل و آن را درمان کند.
2. کبد چرب گرید ۲ (استئو هپاتیت): در این مرحله چربی اضافی در کبد جمع می شود و علاوه بر آن یک التهاب در کبد شخص ایجاد می کند. در واقع شخص علاوه بر اینکه دارای کبد چرب است با یک نوع التهاب با کمی درد نیز همراه است.
3. کبد چرب گرید ۳ (فیبروز کبدی): در این مرحله به دلیل پیشرفت بیماری، التهاب کبد چرب در شخص افزایش پیدا می کند و دردناک تر می شود و رفته رفته این التهاب تبدیل به به زخم می شود. در نتیجه موجب اسکار در کبد می‌شود. اما کبد همچنان می تواند عملکرد بدن را تنظیم کند و کار خود را به خوبی انجام دهد و فقط نیاز است که شما به موقع متوجه شوید و این بیماری را درمان کنید. به همین جهت می توانید از پزشکان متخصص گوارش و کبد در سایت  دکتر با من نوبت اخذ کنید و سپس مراجعه نمایید.
4. کبد چرب گرید ۴ (سیروز کبدی):در این جا کبد شخص به شدت زخم شده و یا زخم آن گسترش پیدا کرده است و در نتیجه می تواند به یک بیماری بسیار حاد تبدیل شود و منجر به نارسایی کبدی شود. حتی ممکن است که بهبودی شخص با شکست مواجه شود و در نتیجه بهتر است زمانی که گرید های پایین هستید به متخصص کبد و گوارش مراجعه و خود را درمان کنید.

سیروز کبدی اصولا علائم مختلفی از خود نشان می دهد که شامل موارد زیر است:

• کم شدن اشتها
• تغییر وزن
• احساس ضعیف بودن
• خستگی بی دلیل
• داشتن تجربه خون دماغ در چندین مرتبه
• احساس خارش زیاد در پوست
• زرد شدن پوست صورت و یا زردی چشم
• ایجاد رگ های بسیار زیاد در پوست
• احساس درد شکمی
• تورم زیاد در شکم
• تورم در پاهای شخص
• بزرگ شدن غیر طبیعی پستان در مردان
• احساس خواب آلودگی زیاد

علائم کبد چرب چیست و در هر مرحله از آن چه نشانه هایی دارد؟

این بیماری علائم زیادی دارد که در صورت مشاهده ی آن بهتر است که حتما به پزشک متخصص کبد مراجعه کنید تا بتوانید در همان ابتدا درمان خود را آغاز کنید. در واقع هر مرحله از بیماری شما شاهد علائم متنوعی هستید که در زیر آن ها را برای شما بازگو کرد ه ایم. بهتر است تا انتهای آن با ما همراه باشید.

گرید ۱ و ۲ در خصوص بیماری کبد چرب اصولا هیچ علامتی ندارد و شخص حتی متوجه نخواهد شد که به این بیماری دچار شده است.  گاهی ممکن است شخص دچار خستگی یا ضعف شود. در این مرحله ممکن است شخص صرفا کمی حال بد و یا خستگی و ضعف احساس کند اما معمولا شدت آن بالا نیست.

گرید 3 علائم شما شدیدتر می شود و در این جا شما علائم رایج را به صورت شدیدتر می بینید. نشانه هایی مانند درد در سمت راست بالای شکم، خستگی مفرط، کاهش وزن و ضعف را در بدن خود احساس می کنید، به گونه ای که تحمل آن برای شما راحت نیست و زندگی روزانه شما را دچار اختلال می کند.

گرید 4 همان علائم سیروز کبدی است که در بالا به آن اشاره شد. همان طور که در بالا گفته شد، شامل درد شکم، ازدست‌دادن اشتها، کاهش وزن، خستگی، حالت تهوع، خارش پوست، زردی، کبودی و خونریزی آسان، ادرار تیره، تجمع مایع در شکم و تورم پاها می شود.

اما به هر حال پزشک متخصص کبد و گوارش بایستی به درستی این موضوع را تشخیص دهد چرا که درست است شما علائم بالا را مشاهده می کنید اما دلیلی بر اینکه شما بیماری کبدی دارید، نیست و شاید مربوط به بیماری دیگری باشد. پس قبل از نگرانی زیاد در ابتدا با پزشک خود مشورت کنید.

شایع ترین علت بروز این بیماری اعتیاد به الکل است. اما در مورد افرادی که الکلی نیستند در بسیاری از موارد پزشکان نمی‌دانند چه چیزی باعث ایجاد آن می‌شود.

به چه دلیل کبد چرب ایجاد می شود؟

​

دلایل ایجاد کبد چرب

بسیاری از دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که نمی توان علت دقیقی در این خصوص ارائه داد اما علل زیر از مهم ترین موارد رایجی است که موجب ایجاد این بیماری می شود:

• چاقی بیش از حد
• مقاومت بسیار زیاد به انسولین
• دیابت
• کلسترول و چربی بیش از حد
• کم کار بودن تیروئید
• پایین آمدن سطح عملکرد هیپوفیز
• کیست تخمدان
• بالا بودن گلیسیرید
• پایین اومدن وزن شخص به صورت غیر نرمال
• هپاتیت C و اچ آی وی
• کمبود آلفا ۱ آنتی تریپسین
• یک سری دارو ها مثل متوترکسات، تاموکسیفن، آمیودارون و داروهای ضد تشنج وضد صرع، کورتون، استامینوفن
• کار کردن در مکان های پر اشعه
• سابقه بیماری کبد چرب در خانواده
• التهاب روده
• مصرف بیش از حد از کربوهیدرات
• مصرف کردن نوشیدنی های قندی.

موارد بالا از مهم ترین عللی است که شخص دچار بیماری کبد چرب می شود و با رعایت این موارد، به بدن خود کمک بسیار زیادی می کنید تا از بروز این عارضه جلوگیری نمایید.

کبد چرب چگونه تشخیص داده می شود؟

​

تشخیص کبد چرب

۱. شرح حال بیمار توسط پزشک

شرح  حال پزشکی توسط متخصصین داخلی و یا متخصص گوارش و کبد گرفته می شود که لیست کامل آنها در سایت دکتر با من آورده شده است و می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر به صفحات این متخصصان مراجعه کنید. پزشک از شما سوالاتی را در خصوص سابقه ی بیماری در افراد نزدیکتان می پرسد و همچنین در خصوص سبک و رژیم غذایی نیز درخواست دریافت یک سری اطلاعات از شما می کند. این اطلاعات شامل: مصرف الکل، مصرف غذاهای پرچرب و دیگر موارد مهم خواهد بود.

  ۲. معاینه بدنی

زمانی که شما علائم بالا را در خود حس کنید و پزشک مربوطه مراجعه کنید، او بعد از پرسیدن یک سری سوالات در این زمینه، ترجیح می دهد که شما را معاینه کند.

زمانی که کبد بزرگ می شود پزشک میتواند با لمس آن به خوبی این بیماری را تشخیص دهد.

۳. آزمایش

این بیماری اصولا خود را با افزایش آنزیم‌های کبدی در آزمایش خون، نشان می دهد. در شخصِ مبتلا به این بیماری، آنزیم‌های آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) بیشتر می شود که این خود نشان دهنده ی افزایش آنزیم‌های کبدی می باشد و به نوعی بیانگر التهاب کبدی است که بایستی سریعا به دکتر متخصص کبد مراجعه شود.

در صورتی که آنزیم های کبدی شما بالا باشد دکتر برای شما آزمایش های تخصصی دیگری می نویسد که بهتر است انجام شود.

• آزمایش بررسی عملکرد کبد یا تست کبد چرب: این تست در واقع سطح پروتئین‌ها و آنزیم‌ها در کبد را با دقت بسیار بررسی می کند. و اگر مورد مشکوکی بود سونوگرافی های تخصصی به بیمار توسط پزشک متخصص کبد و دستگاه گوارش پیشنهاد می شود.
• آزمایش چربی خون
• شمار سلول های خون در بدن انسان
• آزمایش تخصصی هپاتیت A، هپاتیتی B، هپاتیت C
• آزمایش غربالگری در خصوص بیماری سلیاک
• گرفت تست قند خون به صورت چند ماه از شخص
• تست تخصصی هموگلوبین

3. سونوگرافی و تصویربرداری های تخصصی

تصویربرداری های تخصصی جهت بررسی بیشتر کبد لازم و ضروری است به نحوی که دکتر حتما برای شما یکی از موارد زیر را می نویسد.

• سونوگرافی
• سی تی اسکن (CT scan)
• ام آر آی (MRI)
• فیبرو اسکن

4. نمونه برداری در کبد

نمونه برداری از کبد یکی از راه های دیگر تشخیص بیماری کبد چرب در انسان است که به وسیله ی یک سوزن نمونه ی کوچکی از کبد را برمی دارند، و سپس با بررسی دقیق آن، مشکلات کبدی را بررسی می کند.

درمان کبد چرب به چه صورت است؟

​

درمان کبد چرب

متاسفانه با توجه به اینکه دانشمندان پیوسته در حال تحقیق هستند اما هنوز یک درمان قطعی برای این کار وجود ندارد در نتیجه می توان گفت که موراد زیر به عنوان بهترین راه حل های درمان هستند و یا اینکه از شیوع بیشتر بیماری در بدن شما جلوگیری می کنند.

۱. درمان فوری کبد چرب

کاهش وزن و قطع مصرف الکل یکی از سریع ترین راه حل هایی است که شما می توانید جلوی پیشرفت بیماری خود را بگیرید در واقع یکی از علل ایجاد چربی در کبد شما، همین اضافه وزن و وجود یک سری چربی های اضافی است. پس تا می توانید خود را به یک رژیم غذایی مناسب نزدیک کنید.

۲. درمان‌های دارویی و قرص برای کبد چرب

زمانی که شما آزمایش های ذکر شده در بالا را جهت بررسی آنزیم های خود می دهید، پزشک می تواند بیماری شما را از طریق آن ها با تجویز دارو کنترل کند. در واقع داروهای تخصصی که در زمینه ی : دیابت، کلسترول و تری گلیسیرید داروهایی است تجویز می شود. همچنین قرص هایی مانند ویتامین E، و متفورمین از جمله داروهایی است که برای شما در صورت صلاحدید پزشک، داده می شود.

۳. عمل جراحی

سیروز یک بیماری حاد در کبد چرب است که موجب می شود حنی کبد شما دیگر قادر به کار کردن نباشد. در نتیجه دکتر متخصص گوارش و پیوند کبد برای پیوند، شما را آماده می کند و در نتیجه می توان گفت که شما با این کار یک کبد جدید خواهید داشت که می توانید عملکرد طبیعی بدن خود را به حالت قبلی باز گردانید و یا اینکه ممکن است با عمل های جراحی محدود نیز درمان شوید.

درمان خانگی کبد چرب

​

درمان خانگی کبد چرب

با توجه به درمان های دارویی که در بالا گفته شد شما بایستی یک سبک زندگی سالم را انتخاب کنید که موارد زیر در آن رعایت شود:

• از مصرف بیش از حد از الکل اجتناب ورزید چرا که خود باعث ایجاد این نوع بیماری در بدن شما می شود.
• وزن خود را در منزل با خوردن غذاهای مفید کنترل کنید.
• از مصرف بیش از حد قند و شیرینی اجتناب کنید.
• تا میتوانید غذاهای کم کالری مصرف کنید.
• از چربی هی ترانس شده استفاده کنید.
• حتما در برنامه زندگی خود میوه و سبزی را قرار دهید.
• از کربوهیدرات های تصفیه شده در رژیم غذایی استفاده کنید.
• ورزش های سبک را روزانه انجام دهید.

در |آخر بایستی بدانید که کبد چرب بیماری است که به دستان خودتان می تواند به وجود بیایید و یا از بین برود. پس انتخاب با شماست که کدام گزینه را انتخاب کنید، کبد چرب و یا سبک زندگی سالم و بدون بیماری، این دیگر به شما بستگی دارد.

همچنین بهتر است قبل از هر نگرانی به متخصص داخلی، متخصص و فوق تخصص کبد و گوارش در سایت دکتر با من مراجعه کنید و روند بیماری خود را تکمیل کنید.

بیماری آرتریت چیست و چگونه درمان می شود؟

چگونه مفاصل دچار آرتریت می شوند؟ علائم این بیماری چیست؟ چگونه می توان آن را درمان کرد؟ بهترین دکتر متخصص روماتولوژی برای درمان این بیماری کیست؟ آیا ذهن شما هم پر از این سوال ها است و به دنبال پاسخ آن هستید؟ نگران نباشید، سایت دکتر با من پاسخ تمامی سوال های شما را خواهد داد.

در طول زندگی ممکن است ما بارها با مشکلات جسمی رو به رو شویم که برای درمان آن نیاز است اول اطلاعات خود را در مورد بیماری افزایش دهیم و آن را بهتر بشناسیم تا بتوانیم آن را سریع تر مهار کنیم.

اگر می خواهید در مورد این بیماری اطلاعاتی را کسب کنید، در ادامه با ما همراه باشید. ما برای شما اطلاعاتی از علل، علائم، انواع این بیماری و راه حل هایی برای درمان آن جمع آوری کرده ایم که امیدواریم برای شما مفید باشد.

آرتریت چیست و چگونه مفاصل به آن دچار می شوند؟

arthritis همان برافروختگی یا التهابات مفصلی است که به آن ورم مفصل نیز می گویند. این بیماری مجموعه ای از صد بیماری است که مهم ترین ویژگی آن ورم یا همان ملتهب شدن مفاصل بدن است. در جهان قریب به صد نوع آرتریت وجود دارد که هر کدام ممکن است روش درمانی مختلفی داشته باشند.

به محل قرارگیری دو استخوان کنار هم مفصل می گویند که این دو استخوان کنار هم در این محل حرکت می کنند و با استفاده از رباط به هم متصل اند. در دو سر استخوان ها که مفصل را ایجاد می کنند، کپسول مفصلی قرار دارد که درون خود فضای مفصلی را دارا است.

فضای مفصلی دارای مایع مفصلی یا همان مایع سینوویال که مایعی لزج مانند است و موجب لیز شدن سطح غضروف مفصلی می شود. حال اگر این غضروف مفصلی دچار آسیب دیدگی شود، بسته به نوع آسیب دیدگی فرد دچار یکی از انواع آرتریت خواهد شد.

تاریخچه این بیماری

​

تاریخچه بیماری آرتریت

بر اساس شواهد و بررسی فسیل ها بیماری آرتریت در دایناسورها به ویژه نقرس قابل مشاهده است، همچنین رد پای این بیماری در انسان به 4500 سال قبل از میلاد دیده می شود. این بیماری یکی از شایع ترین بیماری های ماقبل تاریخ است. متنی مربوط به سال 123 بعد از میلاد یافت شده که برای اولین بار علائمی را شرح می دهد که بسیار شبیه به علائم روماتیسم است.

اولین توصیف علمی و شناخته شده بیماری آرتریت روماتوئید توسط دکتری فرانسوی به نام آگوستین ژاکوب لاندر­ بووا در سال 1800 مطرح شد.

انواع این بیماری

​

انواع بیماری آرتریت

آرتریت معمولا در بزرگسالان ظاهر می شود، اما برخی از انواع آن در کودکان و نوجوانان نیز قابل مشاهده است. این بیماری با توجه به نوع آسیب دیدگی مفاصل انواع مختلفی دارد که ما در ادامه سعی کرده ایم برای شما انواع این بیماری را شرح دهیم.

• آرتروز یا استئو آرتریت: یکی از شایع ترین انواع آرتریت است که به آن ساییدگی مفصل نیز گفته می شود. در این نوع بیماری مفصل ها ملتهب می شوند و فرد به درد و محدودیت در حرکت به خصوص بعد از مدتی بی تحرکی یا حتی در حین تحرک دچار می شود. آرتروز اغلب در نواحی چون زانو، ران، ستون مهره و دست ظاهر می شود.
• روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید: در این نوع لایه سینوویال مورد حمله سلول های ایمنی بدن قرار می گیرد و موجب متورم شدن پوشش مفصلی شده و در نتیجه باعث ملتهب شدن بدن در آن ناحیه و ایجاد روماتسیم می شود. این نوع بیماری تقریبا یک بیماری طولانی مدت محسوب می شود که ممکن است مفاصل بزرگ و کوچک بدن فرد را درگیر کند. این بیماری در افراد زیر 16 سال نیز ایجاد می شود که در کودکان گاهی موجب تب، کاهش اشتها، کاهش وزن و کم خونی خواهد شد.
• آرتریت عفونی یا آرتریت سپتیک: وقتی یک باکتری بتواند از طریق مجاورت مفصل یا از طریق خون وارد فضای مفصلی شود و تکثیر پیدا کند، کم کم موجب عفونت در مفصل می شود و در نهایت به دلیل ایجاد چرک ناحیه مفصل ملتهب می شود. اغلب در نواحی مثل مثانه، اندام های جنسی یا دستگاه گوارش ظاهر می شود و با تب و لرز همراه است.
• آرتریت نقرسی: تجمع اوریک اسید در جریان خون باعث ابتلا به این نوع بیماری می شود. این بیماری بیشتر در مچ پا، زانو، انگشت شست پا و آرنج ظاهر می شود که بسیار در برابر لمس حساس است. حملات نقرسی دردناک و اغلب به جای جراحی با دارو مداوا می شود. باید توجه داشت که گاهی مصرف الکل، افزایش سن یا رژیم غذایی می تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
• آرتریت پسوریاتیک: آرتریت پسویازیس یا آرتریک پسوریاتیک دارای ویژگی خود ایمنی است که در همراهی با پسویازیس پوستی ایجاد می شود. اغلب در نوک انگشتان دست ها یا پاها ظاهر می شود، گاهی هم در مفاصلی چون زانو نیز دیده شده است.
• آرتریت لایم: این بیماری توسط باکتری بورلیا بورگدورفری و از راه نیش کنه ها منتقل می شود. اغلب بین کودکان 5 تا 14 ساله شایع است و مهم ترین علائم آن کاهش اشتها و درد در ناحیه زانو است.
• آرتریت لوپوس: این بیماری نوعی بیماری خود ایمنی است که به دلیل اختلال در سیستم ایمنی بدن ظاهر شده و اغلب در ناحیه کلیه ها، قلب، خون و پوست دیده می شود.
• آرتریت اسپوندیلیتیک: این نوع بیماری اغلب در ناحیه ستون فقرات دیده می شود و اغلب به صورت کمردرد در مفاصل ساکروایلیاک لگن ظاهر می شود و راه تشخیص آن از طریق آزمایش خون توسط دکتر متخصص روماتولوژی تایید می شود.
• آرتریت جوانان: این نوع بیماری بین کودکان و نوجوانان شایع است و طبق آخرین آمار بیش از 2 هزار کودک زیر 16 سال در ایالات متحده به آن مبتلا هستند.

علت ابتلا به این بیماری

این بیماری نیز مانند بسیاری از بیماری ها ممکن است از راه های متفاوتی ایجاد شود که در ادامه به آنها می پردازیم.

• وراثتی: اگر یکی از اعضای خانواده شما خواهر، برادر یا پدر و مادر دچار این بیماری باشد، احتمال ابتلای شما نیز افزایش می یابد.
• آسیب دیدگی در ناحیه مفصل: ممکن است افرادی در هنگام ورزش کردن برخی از مفاصل بدنشان در گذشته آسیب دیده باشد، لذا ممکن است این آسیب دیدگی موجب ابتلای فرد به آرتریت شود.
• جنسیت: احتمال ابتلا به بیماری نقرس در مردان بیشتر از زنان و در بیماری روماتیسم احتمال ابتلای بانوان بیشتر مردان است.
• سن و سال افراد: با افزایش سن افراد احتمال ابتلا به آرتروز، روماتیسم و نقرس نیز افزایش می یابد.
• اضافه وزن: یکی از دلایل مهم آسیب دیدگی مفاصل در برخی افراد به خصوص در ناحیه زانو، ستون فقرات و لگن، اضافه وزن و چاقی است. در برخی افراد این آسیب دیدگی باعث بروز این بیماری می شود.

علائم بیماری آرتریت را بشناسید

​

علائم بیماری آرتریت

• تب
• ضعف و بی حالی
• بی اشتهایی
• درد، تورم و خشکی
• محدودیت حرکتی
• گرمی و قرمزی آن ناحیه
• ورم مفصل و تغییر شکل آن ناحیه
• انقباض مفصل به صورت غیر طبیعی

درمان بیماری آرتریت

​

درمان بیماری آرتریت

مدت زمان این بیماری قابل پیش بینی نیست، اما درمان های مختلفی برای کاهش درد و ضعف ناشی از این بیماری وجود دارد که باید به دکتر متخصص روماتولوژی مراجعه کنید تا دکتر طبق نوع بیماری برای شما دارو تسکین دهنده تجویز کند. علاوه بر داروهای تجویز شده انجام ورزش های متناسب با وضعیت جسمانی بیمار نیز می تواند بسیار کمک کننده باشد.

درمان خانگی این بیماری

اگر به دنبال درمان خانگی این بیماری هستید، مصرف برخی از مواد غذایی نظیر گیلاس، گردو، اسفناج، ویتامین سی، زنجبیل، سیر و ماهی های چرب نیز می تواند درد ناشی از این بیماری را کاهش دهد و برای فرد بیمار کمک کننده باشد.

مصرف کندر، خوردن برگ ریحان، میوه و پوست نسترن، عصاره زردچوبه و جوشانده بابونه می تواند تسکین دهنده طبیعی درد برای بیماران عمل کند.

کلام آخر

ما در این مقاله سعی کرده ایم به شما بیماری آرتریت، علائم این بیماری و انواع آن را معرفی کرده و به شما کمک کنیم این بیماری را بهتر بشناسید. امیدواریم توانسته باشیم با جمع آوری این اطلاعات پاسخگوی سوالات شما درباره این بیماری باشیم.

لازم به ذکر است اگر به دنبال بهترین دکتر متخصص روماتولوژی در این زمینه هستید و دکتر متخصص روماتولوژی خوبی را نمی شناسید، اصلا نگران نباشید. سایت دکتر با من کار شما را راحت کرده است.

این سایت تمام تلاشش را کرده تا شما در سریع ترین زمان بتوانید به بهترین دکترهای متخصص بیماری مد نظرتان دسترسی داشته باشید و مشاوره بگیرید و روند بهبود خود را در این بیماری تسریع ببخشید، قابل توجه است این سایت در هر ساعت از شبانه روز و حتی در موارد اورژانسی در کنار شما است و در هر ساعت می توانید با بهترین روماتولوژیست در تماس باشید.

آمبولی ریه چیست ؟ علائم و راه درمان آن

تا به امروز حتما پیش آمده است که درباره آمبولی مواردی به گوشتان خطور کند. اما آیا می دانید که این بیماری نیز انواع متفاوتی دارد؟ یکی از آنها آمبولی ریه نام دارد که شاید کمتر کسی اطلاعات کاملی درباره آن داشته باشد. بنابراین در این مقاله با ما همراه شوید، چرا که به همین موضوع پرداخته ایم و در ادامه معنا، تاریخچه، علائم، خطرات و روش های درمان این عارضه را به تفصیل بیان خواهیم کرد.

تاریخچه این بیماری

ترندلنبورگ یک جراح مشهور آلمانی نام دارد که انجمن جراحی آلمان را بنیانگذاری کرده است. وی در سال 1872 در بیمارستان مشغول بررسی مرگ 9 بیمار در اثر آمبولی ریه بود. وی دریافت که مرگ و میر ناگهانی مرتبط با این بیماری در حال رخ دادن است.

آمبولی ریه را بیشتر بشناسید

گیر کردن لخته خون در یکی از سرخرگ هایی که از داخل قلب به ریه ها می رود، منجر به این بیماری می شود. زیرا لخته موجب مسدود شدن جریان طبیعی خون خواهد شد.

وارد شدن خون از قلب به ریه ها از طریق شریان ریوی صورت می گیرد. تامین اکسیژن خون در ریه ها انجام می شود و سپس به قلب باز می گردد. پمپ شدن خون غنی از اکسیژن به بقیه بدن توسط قلب انجام می گیرد، اما در این نوع از آمبولی این ساز و کار با اختلال مواجه می شود.

این انسداد می تواند منجر به بروز مشکلات جدی مثل آسیب به ریه ها و کاهش یافتن سطح اکسیژن شود. کمبود اکسیژن می تواند سایر اعضای بدن را نیز دچار آسیب دیدگی کند. این بیماری ممکن است در شرایط بزرگ بودن لخته یا مسدود شدن شریان در اثر لخته های کوچک تر موجب مرگ شود.

معمولا انتقال آمبولی ریه از رگ های عمیق پا به ریه ها صورت می گیرد. پزشکان این رویداد را با عنوان ترومبوز ورید عمقی می شناسند. به وجود آمدن این لخته ها هنگامی است که خون توانایی عبور آزادانه از پاها را نداشته باشد. زیرا بدن مدت زمان زیادی مانند پرواز یا رانندگی طولانی حرکتی نداشته است. در صورت استراحت بعد از جراحی یا بیماری در رختخواب نیز احتمال وقوع این رویداد وجود خواهد داشت.

عوامل افزایش دهنده احتمال بروز آمبولی ریه

عوامل خطر مانند DVT است. پزشکان این موارد را سه گانه Virchow می نامند که شامل موارد زیر می شوند.

عدم تحرک طولانی مدت یا تغییر در جریان طبیعی خون

در صورت قرارگیری در حالت استراحت در بیمارستان یا خانه ممکن است این عارضه رخ دهد. همچنین ممکن است آمبولی ریه در طول پرواز یا رانندگی با وسیله نقلیه به مدت طولانی نیز اتفاق بیفتد.

خونی که احتمال لخته شدن آن بالا است

این مورد توسط پزشکان، افزایش انعقادپذیری خون نامیده می شود که ایجاد آن به علت مصرف داروهایی مانند قرص های پیشگیری از بارداری رخ می دهد. مواردی مانند سرطان، مصرف سیگار، جراحی اخیر یا بارداری نیز ممکن است زمینه ساز بروز این عارضه شود.

آسیب دیدگی دیواره رگ های خونی

آسیب دیدگی ساق پا می تواند این عارضه را به وجود آورد. ممکن است در مواردی نادر چیزی غیر از لخته مانند حباب هوا یا بخشی از یک تومور، یک شریان ریوی را مسدود کند. در صورت شکسته شدن یک استخوان بزرگ، گاهی اوقات چربی مغز استخوان وارد جریان خون می شود و رگ را دچار انسداد می کند.

جلوگیری از آمبولی ریه

بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری این است که در راستای جلوگیری از تشکیل شدن لخته های خون در عمق رگ ها تلاش شود. اگر مدت زمان استراحت پس از یک عمل جراحی یا بیماری زیاد باشد یا تجربه یک پرواز طولانی، این کار می تواند با چالش همراه باشد.

در صورت قرار داشتن در معرض خطر، مواردی وجود دارد که می تواند احتمال لخته شدن خطرناک خون را کاهش دهد.

استفاده از رقیق کننده های خون

پزشکان آن را با عنوان ضد انعقاد می شناسند. این موارد موجب جلوگیری از ایجاد لخته در خون می شوند. ممکن است پزشک این موارد را هنگام بستری بودن در بیمارستان برای جراحی تجویز کند. همچنین امکان دارد که مصرف این داروها بعد از ترخیص به خانه نیز توصیه شود.

در صورت بستری شدن در بیمارستان پس از سکته مغزی یا حمله قلبی یا مواجهه با عوارض ناشی از سرطان، احتمال دارد پزشک توصیه کند که فرد از داروهای رقیق کننده خون استفاده کند.

جوراب های فشاری

​

استفاده از جوراب فشاری برای جلوگیری از آمبولی ریه

جوراب های بلندی هستند که موجب تحت فشار قرار گرفتن پاها می شوند. این فشار اضافی کمک می کند که خون از طریق رگ ها و عضلات پا حرکت کند. ممکن است توصیه پزشک بعد از جراحی این باشد که پوشیدن این جوراب ها برای مدت زمانی مورد توجه قرار گیرد.

ورزش

​

اورزش کردن برای جلوگیری از آمبولی ریه

بعد از اقامت طولانی مدت در بیمارستان یا تجربه یک بیماری که نیازمند ماندن در بستر است، باید با خروج از رختخواب به راه رفتن و پیاده روی پرداخت. این کار موجب به جریان افتادن خون در پاها می شود تا خون فرصت تجمع نداشته باشند.

حرکات کششی هنگام سفر

اگر قصد یک پرواز طولانی دارید، برای جلوگیری از آمبولی ریه سعی کنید راه رفتن را هر چند ساعت یک بار انجام دهید. اگر توانایی ایستادن ندارید، خم کردن انگشتان پا را با کشیدن انگشتان به سمت خود اجرا کنید. در ادامه چند حرکت کششی وجود دارد که انجام آنها در حالت نشسته امکان پذیر است:

• کشیدن پا به سمت بالا و سینه باید با یک دست انجام شود.
• گرفتن بخش پایینی یک پا باید دست دیگر اجرا شود.
• حفظ این حالت باید به مدت 15 ثانیه ادامه پیدا کند و سپس امتحان کردن با پای دیگر انجام شود.
• در صورت رانندگی در مسافت طولانی، توقف باید هر یک ساعت انجام گیرد و پاها دراز شوند.
• نوشیدن مایعات اضافی الزامی است تا رطوبت بدن کافی باشد.

تغییر سبک زندگی

اقدامات دیگری که انجام آن در جلوگیری از این بیماری امکان پذیر است، شامل موارد زیر هستند:

• حفظ وزن مناسب
• در صورت تصمیم برای مصرف داروهای هورمونی مانند داروهای کنترل بارداری یا سایر شیوه های درمانی باید به پزشک و دکتر متخصص ریه در تهران مراجعه کرد و در مورد خطر لخته شدن خون با وی به مشاوره پرداخت.
• در صورت داشتن مشکلات سلامتی دیگر مانند دیابت یا نارسایی قلبی، الزامی است که داروها به موقع مصرف شود. مراقبت از تمام موارد مصرفی ضرورت دارد و هرگونه تغییر در آنها باید به پزشک گزارش داده شود.
• در صورت داشتن سابقه بیماری کلیوی، برخی از بیماری های خودایمنی یا سوابق خانوادگی لخته شدن خون باید به مشورت با پزشک پرداخت.
• ترک سیگار

علائم آمبولی ریه

​

آمبولی ریه

با مسدود شدن یک رگ در ریه توسط لخته خون، فرد دچار این بیماری خواهد شد. ممکن است این عارضه علائم متفاوتی داشته باشد.

به احتمال زیاد علائم فرد مبتلا بستگی به اندازه لخته و میزان درگیری ریه خواهد داشت. در صورت ابتلا به بیماری ریوی یا قلبی، این موضوع نیز می تواند تاثیرگذار باشد. ظهور علائم آمبولی ریه (PE)  به صورت ناگهانی رخ می دهد. تماس با فوریت های اورژانس در صورت داشتن هر کدام از موارد زیر توصیه می شود:

• درد قفسه سینه
• تنگی نفس
• درد ناگهانی در پشت
• احساس حواس پرتی یا گیجی
• تعریق بیش از حد معمول
• لب ها یا ناخن های آبی
• سرفه (ممکن است همراه با خون باشد و خون در خلط یافت شود).

علائم هشدار دهنده ترومبوز ورید عمقی

با به وجود آمدن لخته در ورید عمقی پاها، ترومبوز ورید عمقی نامیده می شود. در صورت جدا شدن لخته و رفتن آن به ریه، به آمبولی ریه تبدیل خواهد شد.

در صورت مشاهده علائم DVT باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه شود. در صورت تشخیص زودهنگام، پزشکان می توانند مانع از بروز این عارضه شوند. علائم DVT می تواند موارد زیر را در بگیرد:

• احساس درد یا ناراحتی در پا حین ایستادن یا پیاده روی
• تورم پا یا بازو
• پوست قرمز یا تغییر رنگ پوست در پا یا بازوی آسیب دیده
• تورم در یک پا یا بازو و احساس داغ شدن بیش از حد آن
• رگ هایی در بازو بزرگ تر از میزان طبیعی

تشخیص آمبولی ریه

​

تشخیص آمبولی ریه

به احتمال زیاد آغاز کار پزشک با معاینه بدنی خواهد بود. وی با نگاه کردن دقیق به پاها می تواند علائمی مانند حساسیت، تورم، تغییر رنگ یا داغی را بررسی کند. ممکن است این نشانه ها نشان دهنده لخته شدن یکی از رگ های عمقی باشند.

ممکن است در مرحله بعدی، تجویز تعدادی آزمایش مانند اشعه ایکس قفسه سینه یا سونوگرافی توسط پزشک داخلی انجام می شود. ممکن است آزمایش خون نیز لازم باشد. این تست ها می توانند اندازه گیری میزان اکسیژن و دی اکسید کربن در خون را انجام دهند.

آزمایشات دیگری که ممکن است توسط پزشک تجویز شوند، شامل موارد زیر است.

آنژیوگرافی ریوی توموگرافی رایانه ای (CTPA)

این تست را می توان نوع خاصی از آزمایش اشعه ایکس دانست. همچنین به عنوان اصلی ترین آزمایشی در نظر گرفت که پزشکان برای داشتن PE مورد استفاده قرار می دهند.

تزریق رنگ یا کنتراست به درون رگ ها توسط پزشک انجام می شود. سپس پزشک و بهترین دکتر متخصص ریه می تواند به مشاهده رگ های خونی ریه ها با اشعه ایکس بپردازد.

اسکن تهویه / پرفیوژن (V/Q)

در صورت در دسترس نبودن CTPA یا مناسب نبودن شرایط آن، این تست مورد استفاده قرار می گیرد. این روش، ماده رادیواکتیو را استفاده می کند تا جریان هوا (تهویه) و جریان خون (پرفیوژن) را در قسمت های مختلف از ریه ها نشان دهد. در صورت کم بودن جریان خون در ناحیه ای خاص و طبیعی بودن جریان هوا، وجود لخته خون امکان پذیر خواهد بود.

آنژیوگرافی ریوی مبتنی بر کاتتر

این مورد را می توان دقیق ترین آزمایش برای تشخیص آمبولی ریه معرفی کرد. در صورت واضح نبودن نتایج سایر آزمایش ها، این تست مورد استفاده قرار می گیرد. وارد شدن یک لوله نازک (کاتتر) به درون رگ بزرگ واقع در کشاله ران و رگ های درون ریه توسط متخصص انجام می شود. سپس تزریق رنگ از طریق کاتتر صورت می گیرد.

ظهور تصاویر رگ های خونی درون ریه به وسیله اشعه ایکس اجرا می شود. به علت وجود CTPA، استفاده از این تست به ندرت صورت می گیرد.

ام آر آی

اگر باردار هستید و پزشک نگران مضر بودن آزمایش های دیگری که کنتراست را مورد استفاده قرار می دهند، است، می توان این روش را به عنوان گزینه ای مناسب مطرح کرد.

اکوکاردیوگرام

این تست، سونوگرافی قلب است. توانایی تشخیص PE را ندارد، اما می تواند نشان دهنده این موضوع باشد که فشاری به قلب وارد شده است یا خیر.

برای انجام این روش ها نیاز به ماهرترین و باتجربه ترین متخصصان ریه خواهد بود. اما در مورد یافتن این متخصصان حرفه ای نگران نباشید ،چرا که دکتر با من می تواند مجموعه ای از بهترین پزشکان را به متقاضیان معرفی کند که شما انتخاب مناسبی انجام دهید.

خطرات

چنانچه به آن اشاره شد، لخته شدن خون در ریه، آمبولی ریوی نامیده می شود. این مشکل به عنوان عارضه ای جدی ممکن است تهدید کننده زندگی فرد باشد. اما در صورت تشخیص سریع و زود هنگام، معالجه آن توسط پزشکان و متخصصین ریه امکان پذیر خواهد بود.

درمان آمبولی ریه

در ادامه به برخی از رایج ترین روش های مقابله با این بیماری اشاره می شود.

رقیق کننده های خون

این داروها که ضد انعقاد خون هستند، می توانند به عنوان متداول ترین روش درمان لخته خون در ریه در نظر گرفته شوند. این داروها می توانند دو نقش اساسی داشته باشند: موجب جلوگیری از بزرگ تر شدن لخته شده و همچنین مانع از تشکیل لخته های جدید شوند.

این داروها نمی توانند سبب از بین رفتن لخته های خون شوند. بلکه انجام این کار به صورت طبیعی و با سپری شدن زمان صورت می گیرد.

وارفارین و هپارین را می توان معمول ترین داروهای رقیق کننده خون به شمار آورد. وارفارین یک قرص است و می تواند موجب درمان و پیشگیری از بروز لخته ها شود. دریافت این داروها از طریق تزریق یا IV نیز ممکن است.

داروهای رقیق کننده خون بسیار زیادی را می توان به صورت قرص یافت که پزشک در مورد عملکرد هر کدام توضیح خواهد داد تا تصمیم گیری راجع به انتخاب میان آنها ساده تر شود. هپارین می تواند موجب کاهش یافتن احتمال تشکیل لخته های بیشتر شود. همچنین امکان دریافت آنها از طریق تزریق یا IV نیز وجود دارد.

ممکن است شروع درمان در بیمارستان باشد و مرخص شدن در همان روز امکان پذیر خواهد بود. مدت زمان بستری و درمان بستگی به شرایط فرد دارد. از هپارین هایی با وزن مولکولی کم نیز استفاده می شود. تزریق این داروها در خانه هم می تواند انجام شود.

خونریزی داخلی را می توان به عنوان عارضه اصلی داروهای رقیق کننده خون در نظر گرفت. در صورت رقیق شدن بیش از حد خون به وسیله دارو احتمال دارد که خونریزی داخلی رخ دهد. ممکن است تجویز آزمایش خون توسط پزشک صورت گیرد تا بر این موضوع نظارت کند. با این وجود، خونریزی داخلی حتی در دوزهای درمانی هم با خطراتی همراه است.

ممکن است پزشکان داروهای ترومبولیتیک را در موقعیت های تهدید کننده زندگی مورد استفاده قرار دهند. این داروها به سرعت موجب از بین رفتن لخته هایی می شود که علائم شدید را به وجود می آورد. اما می توانند خونریزی ناگهانی ایجاد کنند و تنها بعد از بررسی دقیق از آن استفاده می شود.

کاتتر

در برخی از موارد، این روش را می توان یکی از درمان های اضطراری در نظر گرفت که پزشک می تواند از آن در درمان آمبولی ریه استفاده کند. پزشک با وارد کردن لوله ای نازک و انعطاف پذیر در رگ ران یا بازو، کار را شروع کرده و سپس این لوله را درون ریه فرو می کند. در آنجا به برطرف کردن لخته می پردازد یا از دارو استفاده می کند تا آن را حذف کند.

روش های درمانی دیگر

در صورتی که استفاده از داروهای رقیق کننده خون برای افراد ممکن نیست، ممکن است پزشک این گزینه ها را برای درمان پیشنهاد دهد:

• فیلتر ورید اجوف تحتانی: ورید اجوف تحتانی را باید یک ورید بزرگ در نظر گرفت که انتقال خون را از قسمت های پایینی بدن به قلب انجام می دهد. قرارگیری فیلتر در این ورید توسط پزشک می تواند موجب توقف لخته ها قبل از رسیدن به ریه ها شود. این فیلتر از تشکیل لخته ها جلوگیری نمی کند و تنها مانع از رسیدن آنها به ریه می شود.
• جراحی: به ندرت ممکن است از بین بردن لخته ریوی نیازمند یک عمل جراحی باشد.

کلام آخر

در این مقاله به موضوع آمبولی ریه پرداختیم و افرادی که در جستجوی سایت دکتر متخصص ریه هستند را راهنمایی کردیم. به چنین افرادی توصیه می شود که به وب سایت دکتر با من مراجعه کرده و بعد از بررسی مشخصات هر کدام از پزشکان، پزشک متناسب با خود را انتخاب کنند.

آبسه کبدی چیست و راه درمان آن

علائم، علل، چگونگی تشخیص و درمان آبسه کبدی از مواردی است که در این مقاله به آن پرداخته شده است. اگر شما هم با چنین عارضه ای مواجه شده اید و دکتر متخصص گوارش و کبد مشهور در تهران و شهرهای دیگر را جستجو می کنید، با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

آبسه کبدی چیست؟

آبسه کبد، کیسه ای پر شده از چرک است که اغلب عفونت باکتریایی در کبد زمینه ساز ایجاد آن محسوب می شود. چرک مایعی است که از گلبول های سفید و سلول های مرده تشکیل شده است و تشکیل آن عموما در زمانی است که بدن با عفونت مقابله می کند.

در آبسه کبد، جمع شدن چرک در یک کیسه در داخل کبد انجام می شود و از محل عفونت تخلیه نمی شود. به طور معمول این بیماری، تورم و التهاب در نواحی اطراف را به دنبال دارد. این بیماری سبب می شود که در شکم، درد و تورم به وجود آید.

توسعه و گسترش در تکنیک های رادیولوژیکی جدید، پیشرفت در شیوه های تخلیه و بهبود تشخیص های میکروبیولوژیکی می تواند موجب کاهش در آمار مرگ و میر در اثر آبسه کبد به میزان قابل توجهی شود. ضایعه آبسه کبد در صورت درمان نشدن می تواند منجر به مرگ شود.

دسته بندی آبسه کبد با توجه به عامل ایجاد آن در سه نوع انجام می شود که عبارت هستند از:

• آبسه پیوژنیک کبد که اغلب چند میکروب به وجود آورنده آن هستند و 80 درصد از آبسه های کبدی از این نوع به شمار می روند. آبسه پیوژنیک کبد را می توان شایع ترین نوع آن در نظر گرفت.
• آبسه آمیبی کبدی که عامل ایجاد آن انتاموبا هیستولیکا است و ده درصد از آبسه های کبدی را در بر می گیرد.
• آبسه کبد قارچی که ایجاد آن بر اثر گونه های کاندیدا است و شامل کمتر از 10 درصد از آبسه های کبدی می شود.

علائم آبسه کبدی

​

علائم آبسه کبدی

علائم این بیماری مشابه علائم التهاب کیسه صفرا یا عفونت شدید است. این علائم عبارت هستند از:

• لرز
• تب
• استفراغ
• درد در بالا و سمت راست شکم
• کاهش وزن به صورت ناگهانی
• ادرار تیره
• بی اشتهایی
• بی قراری
• اسهال
• مدفوع سفید یا طوسی رنگ

در مواردی که چند آبسه کبد موجود است، علائمِ آن شدت بیشتری دارند و علائم و نشانه هایی از سمیت سیستمیک نیز قابل مشاهده است.

 علت آبسه کبدی چیست؟

دریافت خون از جریان خون سیستمیک و پورتال توسط کبد انجام می شود. سلول های کوپفر پوشاننده سینوزوئیدهای کبدی می توانند موجب از بین رفتن باکتری ها شوند و در نتیجه بروز عفونت کبدی کمیاب و نادر است.

برخی از عواملی که آبسه کبد ایجاد می کنند، عبارتند از:

• آپاندیسیت را می توان عمده ترین علت آبسه کبد به شمار آورد. با پیشرفت تشخیص و درمان آپاندیسیت می توان سبب کاهش میزان آبسه های کبدی ناشی از آپاندیسیت شد.
• در حال حاضر بیماری مجاری صفراوی را می توان شایع ترین دلیل آبسه کبد در نظر گرفت. انسداد جریان یافتن مایع صفرا، تکثیر باکتری ها را امکان پذیر می کند. شرایط که تحریک کننده بروز این بیماری هستند، مواردی مانند بیماری سنگ صفرا، جراحت و بیماری های مادرزادی، بدخیمی انسدادی تاثیرگذار بر صفرا را در بر می گیرند. در مواردی که عامل بروز آبسه کبد، صفرا باشد، آبسه کبدی اغلب چندتایی است و درمان آن به کمک جراحی و قرار دادن استنت هایی در مجاری صفراوی انجام می شود.
• عفونت هایی که در مسیر جریان خون پورتال وجود دارند، آمبولی های عفونی می شوند که ممکن است عامل زمینه ساز آبسه کبد باشند. با آزاد شدن آمبولی های عفونی به جریان خون کبدی، سینوزوئیدهای کبدی تبدیل به محل هایی برای تشکیل آبسه کوچک می شوند.
• همچنین ممکن است آبسه کبد کوچک در اثر پراکندگی سیستمیک باکتری ها ایجاد شود؛ مشابه حالتی که اندوکارتیت و پیلونفریت رخ می دهد. بروز آبسه های کبدی در کودکان با نقص سیستم ایمنی بیشتر شایع است.
• حدود 4 درصد از آبسه های کبدی بر اثر وجود حفره هایی در عفونت های درون شکمی است.
• آسیب های کبدی نفوذ کننده می تواند موجب باز شدن راهی برای ورود میکروارگانیسم ها به پارانشیم کبد به صورت مستقیم شوند و آبسه کبد ایجاد کنند. آسیب های کبدی غیر نفوذ کننده می توانند زمینه ساز نکروز کبدی، نشت صفرا و خونریزی داخل کبدی شوند و و آبسه کبد ایجاد کنند. محیط بافتی حاصل، رشد باکتریایی را امکان پذیر می کند که موجب بروز آبسه کبد می شود. این ضایعات اغلب به صورت تکی هستند.

عوامل ایجاد آبسه کبدی

تعداد باکتری هایی که در به وجود آمدن این مرض نقش دارند، بسیار زیاد هستند. مهم ترین باکتری های عامل این بیماری، اشریشیا کلای و کلبسیلا نومونیا نام دارند.

عموما گونه انتروباکتریاسه باکتری ها در آبسه کبد با منشا صفراوی دخیل هستند. ایجاد این بیماری ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس مانند حالتی است که در اندوکاردیت رخ می دهد و در اثر پراکندگی سیستمیک میکروارگانیسم ها است.

ایجاد آبسه آمیبی کبدی در اغلب موارد تحت تاثیر انتاموبا هیستولیکا است. آبسه کبد را می توان شایع ترین نشانه خارج از روده ای ناشی از این عامل عفونی در نظر گرفت.

عامل آبسه کبدی قارچی، کاندیدا آلبیکنز است. بروز این نوع از آبسه کبد در افرادی است که برای طولانی مدت داروهای ضدمیکروبی را مورد استفاده قرار داده اند، به بدخیمی های هماتولوژیک مبتلا هستند، سابقه پیوند عضو دارند یا دچار نقش ایمنی اکتسابی یا مادرزادی هستند.

بررسی های صورت گرفته روی برخی از آبسه های کبدی نشان می دهد که بیماری زمینه ای کارسینوم هپاتوسلولار وجود دارد.

در مناطقی با میزان بالای شیوع آبسه کبد و کارسینوم هپاتوسلولار، پزشکان و بهترین دکتر متخصص گوارش و کبد باید به امکان وجود بیماری کبدی کارسینوم هپوتوسلولار در افراد دارای فاکتورهای خطر بیماری، توجه ویژه ای داشته باشند.

 فاکتورهای خطر آبسه کبدی

• سن: پیش از عصر آنتی بیوتیکی، شیوع آبسه کبد در اثر عواقب ناشی از آپاندیسیت اغلب در دهه چهل و پنجاه زندگی اشخاص قابل مشاهده بود. بعد از توسعه راهکارهای موجود به منظور تشخیص آبسه کبد، تجویز آنتی بیوتیک در مراحل ابتدایی و بهبود زندگی افراد مبتلا، این سن تا دهه شصت و هفتاد زندگی بالا رفت. علت ایجاد آبسه کبد در نوزادان، کاتریزاسیون ورید نافی و سپسیس است. بروز آبسه کبد در کودکان و نوجوانان می تواند نشان دهنده وجود نقص ایمنی زمینه ای، تروما یا سوتغذیه شدید باشد و در واقع احتمال وجود این موارد بسیار بالا است.
• جنسیت: با این که بروز آبسه کبد در مردان در سنین پایین تری رخ می دهد، اما در ابتلا به آبسه کبد هیچ برتری جنسیتی مشاهده نمی شود. به طور کلی پیش بینی می شود که مردان در مقایسه با خانم ها کمتر به این عارضه دچار شوند.

عوارض آبسه کبدی

​

این بیماری عوارضی را در صورت مراجعه نکردن زود هنگام به پزشک متخصص به دنبال دارد که برخی از آنها عبارتند از:

• سپسیس
• پارگی آبسه کبد و به وجود آمدن پریتونیت
• ایجاد آمپیم به علت گسترش آبسه یا پارگی داخل شکمی آبسه کبد
• اندوفتالمیت در آبسه کبد در نتیجه کلبسیلا نومونیا

تشخیص آبسه کبدی

​

در این بخش روش های تشخیص این بیماری را برای شما شرح خواهیم داد.

معاینه فیزیکی

​

معاینه فیزیکی آبسه کبدی

وجود تب و بزرگ شدن کبد را می توان رایج ترین نشانه های این بیماری در نظر گرفت. در همه موارد آبسه کبد، وجود توده قابل لمس قابل مشاهده نیست.

احتمال وجود یرقان نیز در 25 درصد از مبتلایان به آبسه کبد بالا است. ایجاد یرقان نیز در این بیماران به دلیل بیماری مجاری صفراوی یا بروز چندین آبسه است.

تست های آزمایشگاهی

تست های خونی، شمارش کامل سلول های خونی و تست عملکرد کبدی را در بر می گیرد که انجام آنها برای تشخیص آبسه کبدی است. از ناهنجاری های رایج در تست کبدی می توان به هیپوآلبومینمیا و بالا بودن سطح آلکالین فسفاتاز اشاره کرد که در تشخیص این بیماری کمک کننده هستند.

تست های تصویر برداری

توموگرافی کامپیوتری با کانتراست و سونوگرافی به عنوان تکنیک های رادیولوژی در تشخیص این بیماری مورد استفاده قرار می گیرند. در این روش تصویربرداری ضایعات کبدی به صورت نواحی مشاهده می شوند که پارانشیم کبد آنها را احاطه کرده است. ضایعات کمتر از یک سانتی متر نیز در توموگرافی کامپیوتری قابل مشاهده هستند.

همچنین این روش این امکان را فراهم می کند که مشکلات موجود در شکم و لگن به صورت همزمان تشخیص داده شوند. توده هایی با حاشیه نامنظم نیز در سونوگرافی قابل رویت هستند. ارزیابی دقیق مجاری صفراوی نیز در سونوگرافی امکان پذیر است. سپتوم های داخلی در کبد و باقی مانده های حفره هم می توانند تشخیص داده شوند.

در این راستا دکتر با من می تواند خدمات پزشکی مورد نیاز مراجعه کنندگان شامل مشاوره پزشکی و محصولات پزشکی را به آنها ارائه کند.

این مجموعه می تواند برقراری ارتباط میان پزشکان و مراجعه کنندگان را آسان تر کند. این مجموعه با ارائه مواردی مانند مشخصات و نحوه دسترسی به هر پزشک، متقاضیان را آگاه می کند تا بهترین انتخاب را داشته باشند.

درمان آبسه کبدی شامل چه روش هایی می شود؟

عدم درمان این بیماری می تواند عواقبی مانند آمپیم یا پریتونیت را در اثر پارگی آبسه در فضای جنبی یا پری تونئال ایجاد کند یا سبب شود به فضای پشت پریتونئوم گسترش پیدا کند. این موارد در نهایت می توانند کشنده باشند. تخلیه پوستی یا جراحی نیز، در درمان کمک کننده هستند.

درمان دارویی آبسه کبدی

درمان با آنتی بیوتیک در این بیماری را می توان یک روش درمانی غیرمعمولی در نظر گرفت؛ با این حال تعداد موارد موفقیت آمیز گزارش شده اندک است. در مواردی که بیمار نتواند روش های تهاجمی را تحمل کند یا در مواردی که تعداد آبسه کبد بیش از یکی است و تخلیه پوستی یا جراحی ممکن نیست، می توان از آنتی بیوتیک درمانی برای درمان آن استفاده کرد.

در چنین شرایطی، بیمار نیازمند چندین ماه آنتی بیوتیک درمانی به همراه انجام تصویربرداری های منظم است. آنتی بیوتیک درمانی را می توان یک درمان کمکی در نظر گرفت که در کنار تخلیه پوستی یا جراحی می توان آن را مورد استفاده قرار داد.

ترکیب بتا لاکتام ها / مهارکننده های بتالاکتاماز، کارباپنم ها یا نسل دوم سفالوسپورین ها از آنتی بیوتیک هایی هستند که تجویز آنها در رژیم درمانی آبسه کبدی باکتریایی انجام می شود. ممکن است در مواردی برای مهار بهتر باکتری های عامل، مترونیدازول یا کلیندامایسین به رژیم درمانی افزوده شود.

داروی میترونیدازول به درمان آبسه آمیدی کبدی کمک می کند. بعد از انجام تست های خونی لازم، آغاز درمان آبسه کبدی آمیبی به کمک میترونیدازول خواهد بود. افرادی که پاسخی به میترونیدازول برای درمان این نوع آبسه نمی دهند، می توانند داروی کلروکین را دریافت کنند؛ دریافت این دارو می تواند به تنهایی یا به همراه امتین یا دهیدروامتین استفاده شود.

استفاده از داروهای ضدقارچ سیستمیک برای درمان آبسه از نوع کبدی قارچی و پس از تخلیه آبسه با کمک تخلیه پوستی یا جراحی اجرا می شود. در ابتدا داروی آمفوتریسین بی به منظور درمان این آبسه مورد استفاده قرار می گیرد. گزارشاتی وجود دارد که نشان می دهد درمان آبسه کبدی قارچی به کمک فلوکونازول (در موارد عدم تاثیر آمفوتریسین) موفقیت آمیز بوده است.

می توان گفت که استفاده از فلوکونازول را باید خط اول درمان در نظر گرفت و نیازمند مطالعه بیشتری است. دوره درمان کوتاه مدت (دو هفته) پس از تخلیه پوستی آبسه کبد، تاثیر اندکی دارد و پاسخگویی آن در تعداد اندکی از بیماران مثبت است. در اکثر موارد، بازگشت آبسه کبد، حتی پس از دوره درمان طولانی تر ممکن است.

دوره درمان 4 تا 6 هفته عموما برای آن دسته از آبسه های کبدی توصیه می شود که به خوبی تخلیه شده اند. در موقعیت وجود چندین آبسه کبد، معمولا درمان 12 هفته ای مورد نیاز است. در اغلب موارد، وضعیت بالینی بیمار و بررسی های رادیولوژیکی می توانند طول دوره درمان آبسه کبد را تعیین کنند.

دکتر با من توانسته است مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان را انتخاب کرده و آنها را در کنار هم جمع آوری کند. به این ترتیب افراد خواهند توانست از موقعیت مکانی، شماره تلفن تماس، مشخصات، نحوه دسترسی و موارد دیگری که در ارتباط با هر کدام از پزشکان وجود دارد، مطلع شوند و انتخاب مناسبی داشته باشند.

جراحی آبسه کبدی

تخلیه آبسه کبد به کمک جراحی تا زمان ارائه تکنیک تخلیه پوستی به عنوان روشی استاندارد در این زمینه در نظر گرفته می شود. بعد از پیشرفت روش های تصویربرداری به صورت تدریجی، تخلیه پوستی این بیماری را می توان یک روش درمانی استاندارد به شمار آورد.

کاربردهای رایج روش جراحی برای درمان این بیماری عبارتند از: درمان مشکلات زمینه ای داخل شکمی مانند علائم پریتونیت، موفق نبودن در تخلیه های قبلی آبسه کبد، آبسه دیورتیکولیت و وجود یک آبسه چند قطبی با دیواره ضخیم پر شده از چرک غلیظ.

جراحی باز در درمان این بیماری با استفاده از یکی از روش های زیر اجرا می شود:

یک روش ترانس پریتونئال که تخلیه آبسه کبد و بررسی شکم را ممکن می کند تا آبسه های شناسایی نشده تشخیص داده شوند و موقعیت عامل ایجاد کننده آبسه مشخص شود.

روش ترانس پلورال خلفی برای جراحی آبسه کبد مورد استفاده قرار می گیرد تا ضایعات خلفی از بین برده شوند. در این روش راحت تر می توان به آبسه کبد دسترسی پیدا کرد؛ این در حالی است که تشخیص ضایعات دیگر و بررسی مشکلات درون شکمی به صورت همزمان امکان پذیر نخواهد بود.

روش لاپاروسکوپی نیز برای جراحی این نوع بیماری استفاده می شود. این یک روش جراحی با تهاجم کمتر در نظر گرفته می شود که بررسی کامل شکم را ممکن می کند و موجب کاهش قابل توجه احساس ناراحتی ناشی از جراحی می شود.

پیامدهای پس از جراحی بسیار رایجی وجود دارند که مواردی مانند آبسه های درون شکمی، آبسه کبد برگشت پذیر، نارسایی کبدی یا نارسایی کلیوی و عفونت زخم جراحی را در بر می گیرند.

کلام آخر

آبسه کبدی موضوع مورد بحث این مقاله بوده است و افرادی را مخاطب قرار می دهد که به دلایل مختلف به دنبال سایت دکتر متخصص گوارش و کبد هستند.

همچنین در این مقاله به بیماران مبتلا به این نوع بیماری پیشنهاد کردیم که برای یافتن بهترین پزشک متخصص کبد یا سایت دکتر متخصص گوارش در تهران یا سایر شهرها و کسب اطلاعات این متخصصان به سایت دکتر با من مراجعه کنند.

آفت دهان چیست و راه های درمان آن

 آفت دهان که به نام‌های استوماتیت آفتی و زخم دهان هم شناخته می‌شود، یک مشکل شایع و دردناک دهانی است که می‌تواند خوردن غذا و صحبت کردن را برای فرد دشوار کند. آفت، زخمی است که بر روی غشاهای مخاطی (روی بافت‌های نرم دهان یا پایه لثه‌ها) ایجاد می‌شود – مانند داخل لب‌ها و گونه‌ها یا زیر زبان. اگر دوست دارید که بیشتر با مشکل آفت دهان آشنا شوید، با ما همراه باشید تا به بررسی دقیق‌تر این مشکل بپردازیم.

آفت دهان چیست؟

آفت‌ دهان، یا زخم‌های آفتی دهان، ضایعات کوچک و کم عمقی هستند که روی بافت‌های نرم دهان یا در پایه لثه ایجاد می‌شوند. بر خلاف تبخال، آفت روی سطح لب ایجاد نمی‌شود و مسری نیست. اما ممکن است دردناک باشند و خوردن و صحبت کردن را سخت کنند.

بیشتر آفت ها در عرض یک یا دو هفته خود به خود از بین می‌روند. اگر این زخم‌ها بزرگ یا دردناک باشند و با گذشت 2 هفته بهبود نیافتند، حتماً باید  به دندانپزشک خود مشورت کنید.

علت ایجاد آفت در دهان چیست؟

دلیل دقیق ایجاد زخم آفتی هنوز به صورت دقیق مشخص نیست. آنچه اکثر محققان و پزشکان فکر می‌کنند این است که سیستم ایمنی بدن توسط برخی از عوامل خارجی مختل می‌شود و به طور غیر طبیعی در برابر پروتئینی در بافت مخاطی واکنش نشان می‌دهد که باعث ایجاد زخم آفتی می شود.

محرک‌های احتمالی برای ایجاد زخم آفت دهان عبارتند از:

• آسیب‌های تصادفی به لثه و بافت دهان که حین کار دندانپزشکی، مسواک زدن شدید یا فعالیت بدنی اتفاق می‌افتد.
• استرس و کمبود خواب
• استفاده از خمیر دندان حاوی سدیم لوریل سولفات
• گاز گرفتن ناگهانی بافت دهان
• کمبود ویتامین B، آهن و اسید فولیک
• تغییرات هورمونی در دوران قاعدگی
• عفونت‌های ویروسی
• بیماری‌هایی مانند ایدز که سیستم ایمنی را ضعیف می‌کند
• باکتری‌های موجود در دهان که باعث واکنش آلرژیک و ایجاد زخم می‌شوند
• عدم رعایت مسائل بهداشتی و ابتلا به بیماری‌هایی مانند بیماری کرون، بیماری سلیاک، بیماری بهجت نیز می‌تواند باعث عود مجدد زخم آفت شود.

علائم و انواع آفت دهان

​

انواع آفت دهان

آفت‌های دهان به سه نوع مختلف تقسیم می‌شوند:

• آفت مینور؛
• آفت ماژور؛
• آفت فرم هرپتیک.

هر یک از این سه نوع آفت دهانی مختلف علائم متفاوتی دارند.

آفت مینور یا جزئی

این نوع آفت رایج‌ترین نوع آفت دهان است. آفت مینور عمدتاً اندازه کوچک و کمتر از 5 میلی‌متر قطر دارد و می تواند به صورت یک زخم آفتی منفرد یا به صورت خوشه‌ای تشکیل شود. این نوع آفت معمولاً درد زیادی ندارد و سریع‌تر بهبود می‌یابد.

علائم آفت مینور

• زخم‌های کوچک؛
• زخم‌های بیضی شکل با لبه قرمز؛
• بهبود علائم در یک تا دو هفته.

آفت ماژور یا عمده

این زخم‌ها 5 میلی‌متر یا بزرگتر هستند و به صورت جفت یا به صورت زخم منفرد ایجاد می‌شوند. این نوع آفت زیاد رایج نیستند. آفت ماژور هنگام غذا خوردن یا آشامیدن درد بسیار زیاد است.

علائم آفت ماژور

• بزرگتر و عمیق‌تر از آفت‌های مینور هستند؛
• وقتی بزرگ می‌شوند لبه‌های نامنظم دارند، اما وقتی کوچک هستند شبیه زخم‌های آفتی مینور به نظر می‌رسند؛
• بسیار دردناک هستند؛
• بهبودی تا شش هفته یا چند ماه طول می‌کشد و می‌تواند جای زخم گسترده‌ای را به جای بگذارد.

آفت فرم هرپتیک

از آنجایی که این زخم‌ها از نظر ظاهری شبیه تبخال هستند، نام هرپتیفورم روی آن‌ها قرار داده شده، اما توسط ویروس هرپس سیمپلکس ایجاد نمی‌شوند. زخم هرپتیفرم زمانی رخ می‌دهد که چندین ضایعه به هم می پیوندند و زخم های بزرگی را تشکیل می‌دهند که شکل نامنظمی دارند.

علائم آفت دهان فرم هرپتیک

اغلب آفت‌هایی به تعداد 10 تا 100 زخم است و یا می‌تواند به یک زخم بزرگ تبدیل شود.

زخم‌هایی با لبه‌های نامنظم دارد.

راه‌های درمان آفت دهان

هیچ درمان قطعی و دائمی برای زخم دهانی یا آفت وجود ندارد، اما می‌توان با مراجعه به دندانپزشک و با استفاده از داروهای مناسب، درد و ناراحتی را کاهش داد و باعث بهبودی زخم‌ها شد. در بیشتر موارد، زخم ها بدون درمان ناپدید می‌شوند. بهتر است برای کاهش درد و جای زخم به دندانپزشک مراجعه نمایید.

درمان ضد التهابی آفت دهان

خمیردندان‌های ضدالتهاب موضعی، که می توان بدون نسخه خریداری کرد، می‌تواند مستقیماً در ناحیه‌ای استفاده کرد که زخم در آن ظاهر شده است. این نوع درمان برای آفت جزئی کاربرد بیشتری دارد و نتیجه بهتری می‌دهد. خمیرها باید حدود دو یا چهار بار در روز استفاده شوند. حتماً توصیه‌های دقیق دندانپزشک خود را دنبال کنید.

درمان ضد عفونی کننده و آنتی بیوتیکی برای زخم آفت

دهانشویه ضد عفونی کننده حاوی کلرهگزیدین می تواند بخشی از درمان باشد. این خمیردندان را می توان دو بار در روز یا طبق توصیه پزشک استفاده کرد.

همچنین در برخی موارد، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک‌های موضعی یا خوراکی مانند مینوسیکلین یا تتراسایکلین را تجویز کند که در درمان زخم موثر هستند. این آنتی بیوتیک‌ها بیشتر به شکل دهانشویه تجویز می‌شوند؛ دهانشویه حاوی آنتی بیوتیک باید در آب حل شود و سپس دهان با آن غرغره و شسته شود. این کار باید حداقل 2 تا 3 بار در روز به مدت چند روز یا تا زمانی که نتیجه را مشاهده کنید، انجام شود.

دهانشویه آنتی بیوتیکی حاوی تتراسایکلین را نمی توان برای کودکان زیر 8 سال تجویز کرد. در صورت نیاز، حتماً با دندانپزشک متخصص اطفال صحبت کنید تا بهترین دهانشویه را برای کودک تجویز کند.

درمان های دیگر برای آفت دهانی

اگر زخم‌های آفت به درمان های فوق پاسخ نمی دهند، درمان های دیگری نیاز است که ممکن است شامل استروئیدهای خوراکی، بی حس کننده های موضعی بنزوکائین و لیگنوکائین (لیدوکائین) برای کاهش درد یا سایر عوامل بی حس‌کننده موضعی باشد. مکمل های غذایی (حاوی فولات، روی یا ویتامین B-12) و داروهای موضعی مانند مهارکننده های کلسینورین از جمله پیمکرولیموس یا تاکرولیموس نیز می‌توانند موثر باشند.

علاوه بر تمام موارد فوق، چندین درمان خانگی وجود دارد که می‌توانید آنها را هم امتحان کنید. در ادامه با این درمان‌ها آشنا می‌شویم.

درمان‌های خانگی برای زخم آفت دهان

​

درمان خانگی آفت دهان

• دهان خود را با آب نمک بشویید.
• بعد از شست و شوی دهان، شیر منیزیم را روی زخم بمالید.
• از کیسه یخ در ناحیه آسیب دیده استفاده کنید.
• از پمادهای دندانپزشکی که حاوی بی حس کننده هستند استفاده کنید تا درد آفت را بی حس کنید (توصیه می‌کنیم قبل از انتخاب این پماد همیشه با دندانپزشک خود مشورت کنید).
• روی کاهش و مدیریت استرس خود کار کنید.
• از خوردن غذاهای سفت و سخت خودداری کنید.
• حتماً از مکمل‌های غذایی مانند کپسول ویتامین B-12، کپسول ویتامین D، قرص روی استفاده کنید.

راه‌های جلوگیری از آفت دهان

​

راه‌های جلوگیری از آفت دهان

همانطور که قبلا اشاره کردیم، آفت دهان درمان قطعی و همیشگی ندارد و اغلب عود می‌کند، اما می‌توانید با رعایت نکات زیر، دفعات عود را کاهش دهید:

• از غذاهای شور و ترش یا غذاهای تند پرهیز کنید زیرا این غذاها دهان شما را تحریک به واکنش می‌کنند.
• در رژیم غذاییتان مقدار زیادی میوه، سبزیجات و غلات کامل قرار دهید.
• بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید. از خمیردندان و دهانشویه هایی که حاوی سدیم لوریل سولفات هستند خودداری کنید.
• روی یادگیری تکنیک‌های کاهش استرس مانند مدیتیشن و تصویرسازی ذهنی هدایت شده کار کنید.
• سیگار را ترک کنید، زیرا نیکوتین موجود در سیگار می تواند زخم را بدتر کند.

بهترین دندان پزشک برای درمان آفت دهان

بیشتر آفت‌ها در عرض یک یا دو هفته خود به خود از بین می‌روند. اما در صورت مشاهده علائم شدید، حتماً به دندانپزشک مراجعه کنید. زخم‌هایی که به مرور زمان التیام پیدا نمی‌کنند، احتمالاً نشان‌دهنده یک بیماری زمینه‌ای هستند. وبسایت دکتر با من در کنار شماست تا بهترین متخصصان دهان و دندان را به شما معرفی کند.